Γλώσσαι/Β

←Α

Γλώσσαι Συγγραφέας: Ησύχιος Β

Γ→

<Βαβάζειν>

τὸ <μὴ> διηρθρωμένα λέγειν. ἔνιοι δὲ βοᾶν

*<βαβαί>

θαυμαστικὴ φωνή ASPnΣ

<βάβακα>

τὸν γάλλον (ps)

<βαβάκινον> <καὶ <βάκινον>> χύτρας εἶδος pl

<βάβακοι>

ὑπὸ Ἠλείων τέττιγες· ὑπὸ Ποντικῶν δὲ βάτραχοι

<βαβάκτης>

ὀρχηστής, ὑμνῳδός, μανιώδης (Cratin. fr. 321) p κραύγασος q ὅθεν καὶ Βάκχος

<βάβαλον>

κραύγασον. Λάκωνες

[<βάβαλον>

αἰδοῖον]

<βάβαξ>

μάταιος, bh λάλος, φλύαρος. bhp (Archil. fr. 33) ἐνθου- σιῶν. ἀναιδής pq

<βαβάξαι>

ὀρχήσασθαι bhf. <Λυδοί> h

†<βαβήρ>

ὁ ἄρης

[<βαλβῖδες>

αἱ θύραι τοῦ ἱππικοῦ. καὶ βαλβίδες]

<βαβράζων>

κεκραγὼς συντόνως

<βάβρηκες>

τὰ οὖλα τῶν ὀδόντων. οἱ δὲ σιαγόνας. οἱ δὲ τὰ ἐν τοῖς ὀδοῦσιν ἀπὸ τῆς τροφῆς κατεχόμενα q

<βαβρήν>

ὑπόστασις ἐλαίου, κατὰ Μακεδόνας

<βαβύας>

βόρβορος, S πηλός vgAS

<βαβύη>

χείμαῤῥος. οἱ δὲ πόλις

<Βαβύκα>

γέφυρα ps

<Βαβυλώνιοι>

οἱ βάρβαροι, παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς

<βαβύρτας>

ὁ παράμωρος

<βαγαία>

ματαία. Λυσικράτης· βαγαία γὰρ ὥς τις ἐπικουρεῖ

<βαγαῖος>

ὁ μάταιος. ἢ Ζεὺς Φρύγιος. [μέγας. πολύς, ταχύς]

<βάγαρον>

χλιαρόν. Λάκωνες

*<βᾶσαι>

εἰσελθοῦσαι An

*<βάγιον>

μέγα gASn

<βάγος>

κλάσμα AS ἄρτου <ἢ> μάζης S καὶ βασιλεὺς καὶ [στρατη- γός. Λάκωνες AS

[<βάδος>

ὁ καὶ βάτος, λξ# εσται. ἤγουν δ# μη]

<βαδάς>

κίναιδος. ὡς Ἀμερίας

*†<βαδελεγεῖ>

ἀμέλγει gASn

*<βάδην>

ἠρέμα vSn σχολῇ. κατὰ βῆμα. Sn (Ν 516)

*<βάδην>, περιπάτῳ ἐρχόμενον gAS

*<βαδδίν>

βύσσινον g(n) ἔνδυμα ἐξαίρετον (Dan. 10,5)

<βάδος>

ὃ καὶ βάτος. ν# ξέσται, ἤγουν λίτραι μη#

<βαδίζει>

περιπατεῖ (Eur. Phoen. 544)

*†<βάδιος>

... υἱός vgASn

*[<βαδιστοι>

βαδύτατοι gAn]

<βάδομαι>

ἀγαπῶ p

[<βάδηδοι>

ἠχεῖοι]

<βαδακίζων>

κακῶς ἕρπων

*<βάζει>

λέγει (ξ 127) vgA (Sn)

*<βάζομεν>

λέγομεν (γ 127?) AS

*<βαθεῖαν>

κεκρυμμένην (Aesch. Sept. 533 Pl. rep. 362 a) AS

<βαθείης>

*ὑψηλῆς. g μελαίνης. δαψιλοῦς. ἢ <βαθέης> "ἐξάλλεται" (Ε 142). κεκρυμμένης

<βάθιστον>

βαθύτατον (Θ 14)

*<βάθρων>

θεμελίων, ἢ ἀγαλμάτων AS

[βαθάκων β κακῶς]

<Βαθάλη>

κρήνη. Ἀμερίας

<βαθμίδες>

ἀρχαὶ λόγων

<βαθμοί>

ἴχνη. πόδες. καὶ δίφροι, παρὰ στρατηγικοῖς <ἡ ἐφ' ἕνα τῆς φάλαγγος στάσις> q

*<βάθρα>

ἀγάλματα. gAn βάσεις

<βάθος>

στίχος. ἐπιστάσις καὶ τὸ <βαθύ> [καὶ μέγα.] καὶ ὑψη- λόν. καὶ μέλαν q

<βάθρον>

*βῆμα, gASn βάσις. ὑποπόδιον q <καὶ ἀνδριάς>

*<βαθύγλωσσοι>

ἐλλόγιμοι gAS [καὶ ἀνδριάς]

*<βαθυδίνης>

ἐν βάθει ἔχων τὰ ῥεύματα, vgAS ἢ βαθείας δίνας ἔχων, ἢ μεγάλα ῥεύματα (γ 73 etc.)

<βαθύζωνοι>

εἰς βάθος ζωννύμεναι τοὺς [χιτοὺς] χιτῶνας

<βαθυζώνους>

ἐν βάθει ζωννυμένας (Ι 594 γ 154)

*<βαθὺ κομῶσαν ληΐοις>

ἐν βάθει ἔχουσαν στάχυας ASn

<βαθύκολπος>

ἀρχαία παλαιά. κοίλη

<βαθυκόλπων Τρωιάδων>

ἀπὸ τοῦ μεγέθους. καὶ βαθυζώνων (Σ 122)

*<βαθὺ λήϊον>

πολύκαρπον πεδίον (Β 147) gA (vS)

*<βαθύλειμον>

βαθὺν λειμῶνα ἔχουσαν (Ι 151) A

<βαθύμαλλον>

κνεωροῦ τοῦ μέλανος τάπης. ἀπὸ ἱστορίας, ἀπὸ κνεωροῦ φυτοῦ, ᾧ ἐχρῶντο πρὸς κάθαρσιν. ἀπὸ δὲ τοῦ αὐτοῦ αὐχμηροῦ

<Βαθυμῆδαι>

γένος παρὰ Λυδοῖς

<βαθυπέπλων>

καλὰ ἱμάτια ἐχουσῶν

<βαθυῤῥηγάλη>

ἰκτῖνος, ὑπὸ Λυδῶν

<βαθύῤῥιζοι>

βαθεῖαι

*<βαθυῤῥόου>

βαθέως καὶ ταχέως ῥέοντος (Η 422) (gS)

<βαθυῤῥίζου πέτρας>

τῆς ὑψηλῆς (trag. ad. fr. 203)

<βαθυσπόρος>

βαθεῖαν σπείρων γῆν

<Βαιάγις>

ἑορτὴ παρὰ Ἀσσυρίοις, ὡς Λέων ὁ Ἀλαβανδεὺς ἐν τρίτῳ

<βαίβυκος>

πελεκᾶνος Φιλίτας (fr. 47 K.), Ἀμερίας δὲ βαυβυκᾶ- νας

<βαίδειον>

ἕτοιμον. Ἠλεῖοι

†<βαιδύμην>

ἀροτριᾶν. Βοιωτοί

*<βλίσσα>

βότρυς AS

<βαιῇσι>

μικραῖς

*<βαιήν>

ὀλίγην, μικράν gn [ἢ ἔβησαν, ἢ ἐπορεύθησαν (Α 327)]

<βαῖκαν>

...... Κρῆτες

<βαίκυλος>

προβατώδης

†<βαιμάζειν>

†βασιλεύειν. ἢ †βαστάζειν

†<βαίμεναι>

βαίνειν (θ 518 etc.)

[<βαίνη>

ὕβρις]

*<βαίνειν>

[φιλεῖν. [κολακεύειν. AS] βιβάζειν. πορεύεσθαι. περιπα- τεῖν vgA

<βαίνετον>

βαδίσατε. δυϊκῶς

<βαῖνον>

ἐξέβαινον (Α 437)

<βαίνοντα>

ἐπιβαίνοντα (δ 653)

†<βαίομαι>

βιώσομαι (Χ 431)

<βαιόν>

ὀλίγον. μικρόν vgAS Σοφοκλῆς δὲ Οἰδίποδι Τυράννῳ (750) ἀντὶ τοῦ †ἄφθονος καὶ πολλός γράμμα. [*<Βαιθήλ>· οἶκος θεοῦ p] [<βαιών>· ἐκβαλών.] καὶ ἐν Αἰχμαλωτίσι (fr. 39) βαιόν [ἐν]

[<Βαρκάθοις ὄχλος>

Λιβυκός] (Soph. El. 727)]

<βαΐς>

ῥάβδος φοίνικος. καὶ <βαΐων>

<βαΐς>

ῥάβδος φοίνικος. καὶ <βαΐων>

<βαισήνης>

παρ' Ἰνδοῖς στρατόπεδον

<βαίσηνος>

ὁ στρατός

†<βαισσόν>

βάθος

<βαίταν>

Ἕλληνες

<βαιτάς>

εὐτελὴς γυνή. ἀρχαία δὲ ἡ λέξις

<βαιτάδα>

εὐτελὴς γυνή

<βαιτρεύειν>

ἀροτριᾶν

<βαίτιον>

βοτάνη ἐμφερὴς δικτάμνῳ, ἤγουν γλήχωνι

<βαίτη>

δερμάτινον ἔνδυμα, ὅπερ ἔνιοι σισύραν· ἔνιοι δὲ σκηνὴν δερματίνην (Soph. fr. 928)· οἱ δὲ διφθέραν (Sophr. fr. 38)

<Βαίτυλος>

οὕτως ἐκαλεῖτο ὁ δοθεὶς λίθος τῷ Κρόνῳ ἀντὶ Διός q

<βλίτυξ>

βδέλλα

[<βαιτῶνα>

τὸν εὐτελῆ ἄνδρα]

<βαιῶμφαι>

αἱ αἶγες, ἐν ἱερατικῆι

<βαιών>

ἰχθύς p (Epich. fr. 64), <ὁ καὶ βλέννος, παραπλήσιος κωβίῳ> p. οὕτως καὶ μέτρον παρὰ Ἀλεξανδρεῦσι

<Βαιῶτις>

Ἀφροδίτη, παρὰ Συρακουσίοις

<βακάϊον>

μέτρον τι

<βάκηλος>

*ὁ μέγας. ἢ ἀνόητος. vgA ἢ ὁ ἀπόκοπος, ὁ ὑπ' ἐνίων γάλλος. οἱ δὲ ἀνδρόγυνος. ἄλλοι παρειμένος, *γυναικώδης vgA. παρὰ Μενάνδρῳ Ὑμνίδι (fr. 477). καὶ τὸ σύνηθες ἡμῖν

<βάκκαρις>

μύρον ποιὸν ἀπὸ βοτάνης ὁμωνύμως· ἔνιοι δὲ ἀπὸ μυρσίνης· ἄλλοι δὲ μύρον Λυδόν. ἔστι δὲ καὶ ξηρὸν διάπασμα τὸ ἀπὸ τῆς ῥίζης

[<βακνίδες>

εἶδος ὑποδημάτων]

[<βάκοα>

βάθρον]

<βακόν>

πεσόν. Κρῆτες

<βάκται>

ἰσχυροί

<βακτηρία>

ῥάβδος ASn

[*<βακοίας>

πηλός ASvg]

†<βάκτρον>

κάμηλος

*<βακτρεύμασιν>

τοῖς ἐρείσμασιν στηριζόμενος gA (Eur. Phoen. 1539)

<βακχᾶν>

ἐστεφανῶσθαι κισσῷ

<Βακχέβακχος>

ὁ Διόνυσος οὕτως ἐκαλεῖτο ἐν ταῖς θυσίαις (Ar. Eq. 408)

<Βακχεία>

ἑορτὴ Διονύσου [βακχεύτρια]

*<βακχεύει>

μαίνεται P τραγῳδεῖ

*<βακχευθεῖσα>

ἐξηχευομένη, ἐξεστηκυῖα vgAS

*<βακχεύοντες>

μαινόμενοι, vgAS σειόμενοι

<βακχεῖον>

τελεστήριον. νάρθηξ

<Βάκχη>

γένος ἀπίου. ἢ μία τῶν Βακχῶν, ἢ τοῦ Διονύσου <βακχεύτρια>

<Βακχιάδαι>

οὐ μόνον οἱ Μιλήσιοι, ἀλλὰ καὶ Κορίνθιοι, ἀπὸ Βάκχιδος

<βακχία>

μανία (S)

<βακχόαν>

βόθρον. Αἰολεῖς

<βάκχος>

ὁ ἱερεὺς τοῦ Διονύσου. καὶ κλάδος ὁ ἐν ταῖς τελεταῖς, οἱ δὲ φανὸν λέγουσιν· οἱ δὲ ἰχθύν q

<Βάκχου Διώνης>

οἱ μὲν βακχευτρίας Σεμέλης· οἱ δὲ Βάκχου τοῦ Διονύσου καὶ Ἀφροδίτης q τῆς Διώνης. παρόσον διωνυμία περὶ τὴν θεάν (trag. ad. fr. 204). Πράξιλλα δὲ ἡ Σικυωνία (fr. 8) Ἀφροδίτης παῖδα τὸν θεὸν ἱστορεῖ

<βάκχυλον>

σποδίτην ἄρτον. Ἠλεῖοι

<βάκχον>

κλαυθμόν. Φοίνικες

[<βάλαικες>

δεσμωτήριον καὶ <βαλαικάκες>]

<βαλαιόν>

μέγα, πολύ. οἱ δὲ ταχύ

*a) <βάλανοι>

δρύες. ASb) *<<βάξιν>·> φήμην (Eur. Or. 1458) gASn

*<βαλάντιον>

μαρσίππιον (Prov. 1,14. Luc. 10,4) ASP

*<βαλβῖδες>

ὕσπληγες AS

<βαλβίς>

*ἀφετηρία. καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς εἰσόδου καὶ ἐξόδου. καὶ ἡ ἄφεσις τῶν ἵππων. καὶ ἡ θύρα τοῦ ἱππικοῦ. AS ἔνιοι δὲ καμπ- τῆρα. καὶ παρὰ Ἱπποκράτει (Mochl. 1) <βαλβιδῶδες> τὸ ἔχον ἑκατέρωθεν ἐπαναστάσεις. ἔστιν δὲ καὶ βαθμός, καὶ ἔρεισμα

<βάλε>

ἔῤῥιψε. (Α 245) ἢ ὄφελον (Call. fr. 254?)

*<βαλεῖν>

τρῶσαι, S πλῆξαι (Ν 387)

*<βάλεκες>

δεσμωτήριον ASn (vg)

*<βάλλε>

ἐτίτρωσκεν (Α 52) n

*<βάλλετο>

περιεβάλλετο (Β 43) g

<βάλλετον>

βάλλουσιν. δυϊκῶς

<βαλίαν>

κατάστικτον gAS ποικίλον (Eur. Hec. 90). [Κρῆτες.] ταχύ. ἐλαφρόν [πηρόν, βάλιον]

*<βαλανάγρα>

κλείς (Hdt. 3,155,6) Σp

<βαλανεύειν>

λαμπροφωνεύεσθαι. παρόσον οἱ βαλανεῖς, ὅταν παραχέωσιν τὸ ὕδωρ, κραυγάζουσιν

<βαλανεύς>

πολυπράγμων, περίεργος. p καὶ παραχύτης

<βαλανομφάλους>

οὕτω Κρατῖνος (fr. 50) ὠνόμασε <τὰς φιάλας> τὰς ἐχούσας ὀμφαλοὺς ἄνευ προσώπων, ὁποῖοι οἱ θόλοι <ἐν τοῖς βαλανείοις q οἱ δὲ> ἀπὸ τῶν ὀμφαλῶν τῶν ἐν ταῖς πυέλοις [ἐν τοῖς βαλανείοις]

<βάλανοι>

τὰ ἐξηρτημένα τῶν ὅρμων περὶ τὸν τράχηλον. καὶ τῶν δρυῶν <ὁ> καρπός, καὶ ὁ τῶν φοινίκων (Xen. An. 1,5,10). καὶ κλεῖδες, καὶ ἰατροὶ τὰ ἐντιθέμενα τῇ ἕδρᾳ βαλάνους λέγουσιν q

<βάλαρες>

οἱ μαλακοί, <βανά> γὰρ γυνὴ παρὰ Βοιωτοῖς

<βαλάσαι>

ἀγοράσαι

<βαλαύστιον>

εἶδος ῥοιᾶς, φέρον ἄνθος ἁρμόζον πρὸς θεραπείαν

<βαλβιδοῦχον>

τερματοῦχον

†<βαλῆρα>

ἀχρεῖα

<βαλήν>

βασιλεύς. Φρυγιστί (Soph. fr. 472)

<βάλλεκα>

ψῆφον

<βαλία>

ὀφθαλμία. καὶ <τὸν βάλιον> πηρόν· Κρῆτες

[<βακχιάδος>

μαινομένης]

<Βαλιαρίδες>

νῆσοι αἱ περὶ Κύρνον. αἱ δὲ αὐταὶ καὶ Γυμνησίαι

<βαλικιώτης>

συνέφηβος. Κρῆτες

<βαλιῶται>

πρόγονοι

*<βαλλαντιοτόμος>

κλέπτης (Pl. rep. 552d) vgAS

<βάλλαρις>

βοτάνη τρίφυλλος

<βᾶλλαι>

βαθμοί, ὑπὸ Κυπρίων

<βάλλ' ἐς Ἄκραν>

οἱ μὲν ἄκρα πλησίον Λέσβου· οἱ δὲ Ἀκτήν

<βάλλ' ἐς Μακαρίαν>

Ἡρακλέους θυγάτηρ Μακαρία, ἣν λόγος κατὰ τὴν Εὐρυσθέως <ἐπὶ τὰς Ἀθήνας στρατείαν αὐτοκέλευστον ἑαυτὴν ὑπὲρ τῆς πόλεως εἰς. σφαγὴν ἐπιδοῦναι>

<βαλλήσομεν>

βαλοῦμεν (Ar. Vesp. 222)

<Βαλλητύς>

ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἐπὶ Δημοφῶντι τῷ Κελεοῦ ἀγο- μένη

†<βαλλήιαι>

οἱ ἀκροβολισμοί

†<βαλμός>

στῆθος vgAS

<βαλλομένων>

καταστρεφομένων (i 574)

<βαλοιτήσειρον>

παρὰ τὸ διεστραμμένον <εἶναι> τοὺς πόδας

*<βαλόν>

οὐδόν. καὶ οὐρανόν. (gAS) καὶ <βαλός>

<βάλσαμον>

ἀρωματικὸν ἄνθος

<βᾶμα>

βάσις, [βῆμα ps

<βάμβαλα>

χειμερινὰ [ἱμάτια ps

<βάμβαλον>

ἱμάτιον. καὶ τὸ αἰδοῖον. Φρύγες

<βαμβαλεῖν>

τρέμειν. ψοφεῖν τοῖς χείλεσι

*<βαμβαίνων>

τρέμων τοῖς ποσίν, SPn (vgA) ἢ τοὺς ὀδόντας <συγκρούων> (Κ 375)

<βαμβακεύτριαι>

μαγγανεύτριαι. οἱ δὲ φαρμάκισσαι. οἱ δὲ λα- λοῦσαι· τὸ δὲ <βαμβακείας χάριν>· φαρμακείας χάριν hf.

<βαμβαλύζει>

τρέμει. τοὺς ὀδόντας S συγκρούει. *ῥιγοῖ σφόδρα (Hippon. fr. 56 Kn.) (A) S

<βάμμα>

τὸ χρῶμα. καὶ μύρου τι γένος. καὶ τὸ ἔμβαμμα. Συρακού- σιοι h

<βάμμα Κυζικηνόν>

Κυζικηνοὶ διὰ τὸ Ἴωνες εἶναι ἐκωμῳδοῦντο ἐπὶ μαλακίᾳ (Ar. Pac. 1176) [καὶ τὸ ἔμβαμμα. Συρακούσιοι. καὶ μύρου τι [μέρος, ἢ] γένος]

<βάμμα Σαρδανιακόν>

τὸ φοινικοῦν. διάφορα γὰρ ἦν τὰ ἐν Σάρδεσι βάμματα (Ar. Ach. 112. Pac. 1174).

<βανά>

γυνή, ὑπὸ Βοιωτῶν

*<βαναυσίας>

ἰδιωτείας. ἢ ἀλογίας AS

*<βαναυσία>

πᾶσα τέχνη διὰ πυρός. κυρίως δὲ ἡ περὶ τὰς καμίνους. καὶ πᾶς τεχνίτης χαλκεὺς ἢ χρυσοχόος <βάναυσος>

<βανῆκας>

γυναῖκας. Βοιωτοί

*<βάναυσοι τέχναι>

v <....>

<βανόν>

λεπτόν

<βάνισος>

εἶδος θυμιάματος

*<βαυκόν>

μωρόν AS

†<βαθίοι>

τόποι

<βάννας>

βασιλεὺς παρὰ Ἰταλιώταις. οἱ δὲ μέγιστος ἄρχων

<βαννάται>

αἱ λοξοὶ καὶ μὴ ἰθυτενεῖς ὁδοὶ παρὰ Ταραντίνοις. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ <βάννατροι>

<βάννεια>

τὰ ἄρνεια. καὶ <βάννιμα> τὸ αὐτό

[<βάνος>

κλάσμα. μωρός, καὶ τυφλός]

<βανθῶσαι>

σκοτοδινιᾶσαι

<βανούς>

ὄρη στρογγύλα

<βανύσει>

μωραίνει, ἐπιμαίνεται

<βάξις>

*λόγος, φωνή (Sg) κληδών

<βάξον>

κάταξον. Λάκωνες

<βαπαίνει>

παρακαλεῖ

*<βάρ>

μικρόν (i. Reg. 2,18)

*<βαπτάν>

ἀντλουμένην, βαπτομένην (Eur. Hipp. 123) AS

<βάρα>

νόσημά τι καρηβαρικόν. ἢ θρέμματα. Λάκωνες

*<βάραθρον>

ὄρυγμα, vgASn βάθος γῆς, ASn βόθρος

*<βαρακινῇσιν>

ἀκάνθαις. σκόλοψι (Iud. 8,7. 16) vgAS

<βαράχνια>

τὰ βραγχία τῶν ἰχθύων

<βάρβαροι>

οἱ ἀπαίδευτοι

*<βαρβαρισμός>

παράτονος διάλεκτος vgASn

<βάρβιτος>

εἶδος κιθάρας, ἢ ὀργάνου μουσικοῦ. ἢ λύρα. *οὕτως καὶ <βαρβίτῳ>· <τῇ λύρᾳ, τῇ κιθάρᾳ> AS

<βαρβός>

μύστρον ἐν Θεσμοφοριαζούσαις (Ar. fr. 341)

<βάρακες>

τὰ προφυράματα τῆς μάζης. Ἀττικοὶ δὲ βήρηκας. δηλοῖ δὲ καὶ τὴν τολύπην (Epilyc. fr. 3)

<βάρακος>

ἰχθὺς ποιός

<βάρακον>

τὸν ἄνουν, καὶ βάρβαρον (s)

<βάρβαξ>

ἱέραξ, παρὰ Λίβυσι. [καὶ φύραμα στρογγύλον, ἀφ' οὗ αἱ μάζαι γίνονται. καὶ ἐρίων τολύπαι]

<βάρβαρα>

ἀσύνετα. ἄτακτα

<βαρβαρόφωνοι>

οἱ Ἠλεῖοι καὶ οἱ Κᾶρες, ὡς τραχύφωνοι καὶ ἀσαφῆ τὴν φωνὴν ἔχοντες (Β 867)

<βαρυόπην>

βαρύφωνον (Pind. Pyth. 6,24)

<βάρακος>

βάτραχος

<βαρακίς>

γλαύκινον ἱμάτιον

†<βαρακάκαι>

†ἅγιοι διαφέραι†, παρὰ Κελτοῖς

*<βάρδιστοι>

βραδύτατοι gAn κατὰ ἀντίθεσιν τοῦ ρ, ὡς <κραδία> ἡ καρδία (Ψ 310. 530)

<βαρδῆν>

τὸ βιάζεσθαι γυναῖκας. Ἀμπρακιῶται

<βαρδοί>

ἀοιδοὶ παρὰ Γαλάταις

<βαρεῖα χείρ>

ἡ μιαιφόνος

[<βαρπύργος>

πορμεῖο περὶ ἀμφωδῶν]

*<βαρείης>

ἰσχυρᾶς. S βλαβερᾶς

<βᾶριν ἀπέλαγον>

τὸν δούριον ἵππον

†<Βαρθει ...>

γένος ἰθαγενῶν

*<βάριον>

πρόβατον. gAnp [καὶ τὸ βαρύ. καὶ τὸ βράδιον]

*<βᾶρις>

πλοῖον. ἢ τεῖχος. ἢ στοά. ἢ πύργος S (AvgΣ)

†<βαρισίκται>

οἱ μὴ γεννῶντες

<βάριχοι>

ἄρνες

<Βάρκη>

πόλις Λιβύης (s)

<βαρκίων>

βοτάνη τις ἐν Αἰγύπτῳ

<Βαρκαίοις ὄχοις>

Λιβυκοῖς (Soph. El. 729). οὗτοι γὰρ ἐσπού- δαζον περὶ ἱπποτροφίαν. φασὶν αὐτοὺς καὶ πρώτους ἅρμα ζεῦξαι διδαχθέντας ὑπὸ Ποσειδῶνος, τὸ δὲ ἡνιοχεῖν ὑπὸ Ἀθη- νᾶς, ὡς Μνασέας ἐν τοῖς περὶ Λιβύης (frg. 40 M)

†<βαρμίγκαλλος>

ὑπέρκαλλος

*<Βᾶρος>

ὄνομα κύριον AS

<βάῤῥει>

ἀπόλωλε

<βαῤῥαχεῖν>

[ἠχεῖν] σκιρτᾶν

†<βαρύαρον>

ἰσχυρόν. στερέμνιον

<βαρύ>

τινὲς μέν φασι θυμίαμα εὐῶδες [τὴν βαρεῖαν]. δηλοῖ δὲ καὶ μέγα, καὶ χαλεπόν, καὶ ἰσχυρόν, καὶ ἀναιδές q

<Βαρυγέτας>

βάρος μὲν ἔχοντας, Γέτας δὲ ὄντας [ομα]

*<βαρυβρόμου>

μεγαλοφώνου ASg

<βαρύες>

δένδρα [βαρυκάνσου]

*<βαρυθυμήσαντος>

ὀλιγωρήσαντος AS

<βαρύθων>

βεβαρημένος

*<Βαρούχ>

εὐλογημένος

*<Βαρθολομαῖος>

υἱὸς κρεμάσας ὕδατα (Matth. 10,3)

<βαρύκαν>

σφῦραν

<βάρκα>

αἰδοῖον, παρὰ Ταραντίνοις. καὶ περόνη

*<βαρυκάρδιοι>

ἀσύνετοι, μωροί (Ps. 4,3) AS

<βαρὺν ἀστράγαλον>

δυσκίνητον

<βαρύνει>

ὀδυνᾷ. b) <...>ων· κωλύων

<βάρυνθεν>

ἐβαρύνθη<σαν> Αἰολικῶς

<βαρύκτυπος>

μεγαλόηχος, μεγαλόψοφος (Hes. Theog. 818)

<βαρύς>

κακός. ἀηδής. σκληρός (Eur. Hipp. 980?)

<βαρύστονος>

κακοδαίμων

<βαρυσυμφορώτατος>

βαρέως φέρων τὰς συμφοράς (Hdt 1,45,3) q

<βαρὺ τὸ σκάφιον>

τοῦτο λέγεται ἐπὶ τῶν δυσαρεστουμένων

[<βαρυδάνειν,] βαρίβαν>

τὸν ναυσιβάτην, ἐν ναυσὶν ἐλθόντα (Soph. fr. 474)

<βάς>

ἐπιβάς (Σ 65)

[<βασά>

αἰσχύνη. ὅ ἐστι δρῦς]

<βασαγεῖ>

†ἀλεσχοῖ

*<βασάν>

αἰσχύνη (Ps. 67,23) np

<βασαγικόρος>

ὁ θᾶσσον συνουσιάζων, παρὰ Ἱππώνακτι (fr. 107 Bgk.)

<βασανεύεται>

διελέγχεται. ἢ διακρίνεται. βασανίζεται

<βασανιστής>

ὁ δημόκοινος [τί πολλὰ δὲ ὁ διαιτητής] καὶ παρὰ τῶν ἀνδραπόδων τὴν ἀλήθειαν πυνθανόμενος

<βασανίτης λίθος>

οὕτω λέγεται Λυδικοῦ λίθου γένος. καὶ λίθος βάσανος, ᾧ παρατρίβοντες τὸ χρυσίον ἐδοκίμαζον q

*<βάσανος>

δοκιμασία P

†<βαθανίαν>

νεοσσείαν. Κρῆτες

*<βασιλεύει>

κρατεῖ, ἄρχει (Matth. 2,22) AS

<βασίλειοι δικασταί>

παρὰ Ἡροδότῳ (3,31,3) οἱ βασιλεῖ παράνομον ἐργαζομένῳ ἐναντιούμενοι

<βασίλεια>

γένος ἰσχάδων

<βασίλειον>

εἶδος [τυροῦ καὶ] μύρου (Cratet. fr. 2)

<βασίλειος στοά>

δύο εἰσὶν Ἀθήνησιν βασίλειοι στοαί, ἥ τε τοῦ λεγομένου Βασιλέως [Διός], καὶ ἡ <Διὸς> τοῦ Ἐλευθερίου q

<βασιλειῶντα>

βασιλείᾳ ἐπιβαλλόμενον

<βασιλεύς>

ἄρχων τις Ἀθήνησιν, μυστηρίων προνοῶν

<βασίλη>

βασίλεια. Σοφοκλῆς Ἰφιγενείᾳ (fr. 289)

<βασιλέως ὀφθαλμός>

ἐπέμπετό τις ὑπὸ βασιλέως ἐπίσκοπος, q ὃς ἐφεώρα τὰ πράγματα, <ὃν> τοῦ <βασιλέως ὀφθαλμὸν> ἐκάλουν (Ar. Ach. 192)

<βασιλίδες>

ὑπόδημα γυναικεῖον, καὶ αὐλητικόν, ὡς Ἐρατοσθέ- νης (frg. 28 Str.) ἀπὸ τοῦ βασιλέως κληθέν

*<βασιλῆα>

βασιλέα vASn <Ἀττικῶς> vn

<βασιλίνδα>

παιδιᾶς εἶδος, ᾗ βασιλέας καὶ στρατιώτας ἀπομι- μούμενοι ἐχρῶντο ... παρὰ Ταραντίνοις δὲ καὶ ἡ Ἀφροδίτη <Βασιλίς>

*<βάσιμα>

ἐπίβατα vgASn

<βάσιμον>

ἑδραῖον, βέβαιον, στάσιμον. *ἢ πορευτικόν (vgASP)

<βάσις>

ὁ ῥυθμός. δηλοῖ καὶ τὴν πορείαν. καὶ βῆμα. καὶ ὁδόν

*<βάσις>

στήριγμα. vgAS ἕδρα. *στάσις. Σ ῥυθμός. πορεία. βῆμα. ὁδός

<βάσκα>

μακέλη [βασκανία]

<βασκαίνει>

λυπεῖ. φθονεῖ. μέμφεται (Dem. 18,189) q vgAS

<βάσκανος>

*φθονερός (Dem. 18,119) AS [ἀχάριστος. συκοφάν- της]. Σοφοκλῆς (fr. 931) δὲ ἰδίως τὸ <βάσκανον> ἐπὶ τοῦ ἀχάριστος. καὶ ὁ συκοφάντης παρὰ τοῖς ῥήτορσιν

<βασκαρίζειν>

σκαρίζειν. Κρῆτες

<βασκάς>

ὄρνεόν τι (Ar. Av. 883?)

<βασκεπικρολεα>

πλησίον †ἐξεθόαζε. Λυδιστί (Hippon. fr. 14 A1 D.)

<βάσκε>

πορεύου S [λέγε] ἀνάστηθι

<βάσκειν>

[λέγειν] κακολογεῖν h καὶ ἀναστῆναι

<βασκευταί>

φασκίδες. ἀγκάλαι

*<βάσκ' ἴθι>

ἐκ παραλλήλου· πορεύου (Β 8) g

<βάσκιοι>

δεσμαὶ φρυγάνων

<βάσκιλλος>

κίσσα

<βάσκον>

ἐχώρουν

[<βάσκου>

πορεύου]

*<βασμός>

βαθμός ASP (g)

<βασσαίας>

τὰς ἐν βήσσῃ γεγονυίας. ἔλεγον δὲ <βήσσας> τοὺς κοίλους καὶ δενδρώδεις τόπους. ἔνιοι τοὺς βασίμους τῶν ὀρῶν

<βασσάραι>

χιτῶνες, οὓς ἐφόρουν αἱ Θρᾴκιαι Βάκχαι q

*<βάσσαρος>

ἀλώπηξ vgAS [καὶ βασσάτη] παρὰ Κυρηναίοις (Hdt. 4,192,2)

<βασσάρια>

τὰ ἀλωπέκια οἱ Λίβυες λέγουσιν (Hdt. 4,192,2)

<βᾶσσος>

οὐδετέρως· ἡ βῆσσα

<βασταγή>

βάρος

<βαστά>

ὑποδήματα. Ἰταλιῶται

<Βάστας ὁ Χῖος>

Δημοκρίτου ἐπώνυμον, καθὰ καὶ Εὔπολις (fr. 81) ἐν Βάπταις. ἔστι δὲ ἱστοριογράφος

<Βάτα Κάρας>

δύο ταῦτα ὀνόματα. ἐπιγέγραπται δὲ ἐπὶ ἀναθή- ματος ἐν Σάμῳ ἐν τῷ τῆς Ἥρας ἱερῷ οὕτω· <Βάτα Κάρας Σάμιος Ἥρῃ τήνδε θήρην ἀνέθηκε>

<βάστακας>

τοὺς πλουσίους καὶ εὐγενεῖς

<βαστιζα κρόλεα>

θᾶσσον ἔρχου. Λυδιστί

<βαστραχηλίζει>

τραχηλίζει

<βάστραχας>

τοὺς τραχήλους. Βοιωτοί

*<Βάταλος>

καταπύγων καὶ ἀνδρόγυνος S κίναιδος. ἔκλυτος (Dem. 18,180) AS

<βατάνια>

τὰ λοπάδια. ἡ δὲ λέξις Σικελική

<βαταίνει>

καλεῖ

†<βαθάρα>

πυκλιή, Μακεδόνες. πυρλός, Ἀθαμᾶνες

<βατᾶς>

ὁ καταφερής. Ταραντῖνοι

<βατήν>

†αἰχμήν. [ἐπορεύετο, ἐβάδιζεν]

<βατήρ>

βαίνων. βαδιστικός

<βατῆρα>

τὸ ἄκρον τοῦ σκάμματος τῶν πεντάθλων, ἀφ' οὗ ἅλλονται τὸ πρῶτον q

<βατηρίαν>

ῥάβδον. *καὶ <βακτηρίαν> (ASn)

<βάτης>

πίθηκος. ἀναβάτης

<βάτια>

ὁ τῆς συκαμίνου καρπὸς <ὑπὸ Σαλαμινίων>, καλεῖται δὲ καὶ <ἅβρυνα ἢ μόρα> q

<βατίδες>

εἶδος ἰχθύος πλατύ, [ἢ βατία]· διαφέρει δὲ τοῦ βάτου ἰχθύος, ὡς Ἀριστοτέλης ποιεῖ φανερόν q

<Βατίεια>

πόλις Τρωϊκή (Β 813)

<βατιάκη>

φιάλη. οἱ δὲ εἶδος ποτηρίου

<Βατιῆθεν>

ἐκ δήμου Βατῆς, τῆς Αἰγηΐδος φυλῆς

†<βάτηρος>

ἐξ ἐχίνου σφάκελος

*<βατόν>

βάσιμον, ἐν ᾧ δύναταί τις ἐπιβαίνειν AS

<βάτινος>

δαυλός. Μεσήνιοι

<βάτος> καὶ <βατίς>

ἰχθύες διαφέρουσιν ἀλλήλων. καὶ ἀκάνθης εἶδος

*<βατός>

διαπεράσιμος AS τόπος Σ ἡ δὲ ἄκανθα <βάτος>

*<βαπταῖς>

πορφυρίσιν n [ἢ ὁδοί]

<βατταρισταῖς>

τοῖς βατταρίζουσιν

<βατεῖν>

πορεύειν. πορεῖν

*<βαττολογία>

ἀργολογία. ἀκαιρολογία (vg)

*a) <βάτρα> AS <καὶ b) <βάττος>>

S βάσις <καὶ> βασιλεύς (Hdt. 4,155,2) ASn

<βάτραχος>

ἐσχάρας εἶδος

<βατραχίς>

ἱματίου εἶδος (Ar. Eq. 1406)

<βατραχίς>

ἱματίου χρῶμα, ὃ βάπτεται ὑπὸ <βατραχίου> πόας q

<βατραχίσκοι>

μέρος τι τῆς κιθάρας

<βατταρίζειν>

ἐμοὶ μὲν δοκεῖ κατὰ μίμησιν τῆς φωνῆς πεποιῆ- σθαι, ὡς τὸ <ποππύζειν>. λέγουσι δέ τινες ἀπὸ Βάττου τοῦ ἰσχνοφώνου πεποιῆσθαι, ᾧ καὶ ἡ Πυθία εἶπεν· "Βάττ' ἐπὶ φωνὴν ἦλθες" ἔστι δὲ <ἀσήμως> φθέγγεσθαι, ποππύζειν, τραυ- λίζειν. q

*<βατταρισμοῖς>

φλυαρίαις (vg) AS

[<βάττικες>

γυναῖκες. Βοιωτοί]

<Βάττος>

βασιλεύς, τύραννος· Λίβυες. - τραυλόφωνος, ἰσχνό- φωνος (Hdt 4, 155)

<Βάττου σίλφιον>

παροιμία ἐπὶ τῶν τὰς ὑπερβαλλούσας τιμὰς εὑρισκομένων. Μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τοῦ Κυρηναίους ἑνὶ τῶν Βαττιαδῶν μεταδοῦναι ἐξαίρετον σίλφιον, ὃ ἐκτετίμηται παρ' αὐτοῖς, ὥστε καὶ ἐν τῷ νομίσματι ὅπου μὲν Ἄμμωνα, ὅπου δὲ σίλφιον ἐγκεχαράχθαι

<Βάττου σκοπιά>

χωρίον Λιβύης, ἀπὸ Βάττου

<βᾶϋ>

εἶδος ἄνθους

<βαυβᾷ>

κοιμίζει

<βαυβᾶν>

καθεύδειν (Eur. fr. 694? trag. ad. 165?)

<βαυβυκᾶνες>

πελεκᾶνες

<Βαυβώ>

τιθήνη Δήμητρος. ps σημαίνει δὲ καὶ κοιλίαν, ὡς παρ' Ἐμπεδοκλεῖ (fr. 153)

<βαΰζειν>

*ὑλακτεῖν (ps) ἀσαφῶς λέγειν (Aesch. Ag. 449?)

*[<βρύκει>

μασᾶται] gA

<βαυκά>

ἡδέα (Arar. fr. 9)

<βαυκαλᾶν>

κατακοιμίζειν. [τιθηνεῖν <τὰ> παιδία μετ' ᾠδῆς p κοιμίζειν

[<βαυκανήσεται>

[βοήσεται.] βοήσει]

<βαυκαλιζόντων>

τιθηνούντων

<βαυκίδες>

εἶδος ὑποδήματος γυναικείου q

<βαυκίζεσθαι>

θρύπτεσθαι gp

<βαυκιζόμενον>

τρυφερὸν καὶ ὡραϊστήν (Alex. 222,9) g

<βαυκίσματα>

τρυφερώματα g

<βαυκισμός>

Ἰωνικὴ ὄρχησις. καὶ εἶδος ᾠδῆς πρὸς ὄρχησιν πεποιημένον

<βαύνη>

κάμινος ἢ χωνευτήριον

<βαῦνοι>

χυτρόποδες καὶ κάμινοι. ἔνιοι δὲ καὶ ἐφ' ὧν ἐπικαθίζουσι

*<βαῦνος>

χυτρόπους A

<βαφά>

ζωμός. Λάκωνες

<βάφιον>

ὀξύβαφον. Ταραντῖνοι

*<βακχεία>

τελετὴ ἐν ὀρχήσει gn χορεία

†<βάχθει>

τέλμα ὕδατος. ἢ βάθος

<βάψας>

δεύσας. πλεύσας, ἢ τὴν κώπην βάψας (Ar. fr. 225?)

*<βδάλλει>

ἀμέλγει

<βδαλοί>

ῥαφίδες θαλάσσιαι. καὶ φλέβες κρισσώδεις

<βδάλληται>

θηλάζηται, ἢ ἀμέλγηται (Hippocr.)

<βδαροί>

δρύες, δένδρα

*<βδέλλα>

εἶδος σκώληκος (Prov. 30,15) ἢ <βδέλλιον> AS

[<βδέλεσθαι>

κοιλιολυτεῖν]

*<βδελυγμίαις>

δυσωδίαις (vgAS)

<βδελυγμίαι>

ναυσίαι S

<βδελυκτός>

μισητός P ἐξουδενημένος (Prov. 17,15. 2. Macc. 1,27) καὶ <βδελυρός>

<βδελύξεται>

<μισήσει> (Hippocr. aff. mul. 1,39) S

*<βδελυρά>

μίσους ἀξία vgAS

*<βδελυροί>

μισητοί, (vgAS) κακοί, ἐξουδενημένοι (Dem. 21,123)

<βδελυρῶν>

ὑφορωμένων, μισητῶν

[<βδελύσσεσθαι>

κενοῦσθαι τὴν κοιλίαν]

*<βδελυσσόμενοι>

μισοῦντες AS

*<βδελύττεται>

μισεῖ gn ὑφορᾶται (Ps. 5,7?)

<βδύλλων>

τρέμων. ἢ βδέων

*<βδύλλειν>

δεδιέναι, τρέμειν AS ἢ βδεῖν S

*<βδέννυσθαι>

κενοῦσθαι κοιλίαν gASph

*<βεβάασι>

βεβήκασιν. AS ἐνεστήκασι. παρεληλύθασι (Β 134)

<βεβαδικώς>

παρών

*<βεβαίαν>

ἀσάλευτον, μένουσαν (Hebr. 6,19; 2. Petr. 1,19) vgAS

*<βέβαιον>

ἀσάλευτον, ἀσφαλές, ἀμετάβλητον (vg)

<βεβαιῶ>

κυρῶ

<βεβαιώσεως δίκην>

τὸ ἐπὶ τῶν ὠνησαμένων τὸ μετὰ ταῦτα ἀμφισβητούμενον q

*<βέβακεν>

οἴχεται. [ἀπέθανεν (Eur. Or. 971) AS

<βέβακται>

εἴρηται (θ 408) S

<βεβάμεν>

βεβηκέναι (Ρ 359)

†<βέβασις>

τὸ εὐζόμενον

*<βεβαώς>

βεβηκώς vgAS ἱστάμενος (Ξ 477)

<βεβῶσα>

βεβηκυῖα. ἢ περιβεβηκυῖα (υ 17)

<βέβηκεν>

οἴχεται. τέθνηκε, πεπόρευται (Eur. Alc. 393. Or. 971 ..)

<βέβηκα>

ἵσταμαι

*<βεβήκει>

ἐπορεύετο (Α 221) AS ἥδραστο, πεπαγίωτο (Ρ 137) vgAS

*<βεβηκός>

ἀσφαλές gAS

<βεβηκότας>

βεβαίως ἐνεστηκότας

<βέβηλον>

τὸ μὴ ἱερὸν καὶ ἄθεον. καὶ ἀβέβηλον· <τὸ θεῖον> q

*<βέβηλος>

ἀνίερος. g ἀμύητος (hebr. 12,16?) g Pp

*<βεβηλοῦνται>

μιαίνονται. ASn ἁμαρτάνουσιν (Ps. 9,26) AS

<βεβίηκε>

βεβίασται (Κ 145) S

*<βεβίωκα>

ἔζησα (Dem. 18,10) vgAS

<βεβιωμένα>

ἃ ἐπράξαμεν (Dem. 18,265) (p)

<βεβλημένος>

τετρωμένος (Λ 591 etc.)

*<βεβλήκει>

ἔβαλε (Δ 108) n

<βέβλεσθαι>

μέλειν. φροντίζειν

<βέβλην>

μέλειν

<βεβλιχασμένον>

μεμολυσμένον

<Βεθηλ>

οἶκος θεοῦ p

<βέβλωκεν>

ἠρεμεῖ. φύεται, <φαίνεται> q

<βεβολημένος>

βεβλημένος. ASn [βεβουλευμένος.] ἠπορημένος. τεταραγμένος (Ι 9) ἢ [τετρωμένος (κ 247) S

<βεβολήατο>

τέτρωντο (Ι 3)

<βεβοημένα>

διαβόητα (Hdt. 3,39?)

*<βεβουκόλημαι>

πέπαιγμαι πεπλάνημαι vgAS

<βεβράδα>

ἀθερίνην

<βεβράξαντα>

συντόνως κεκραγότα. Λέγουσι γὰρ τὸ ἔνδον τῶν σιαγόνων μέρος <βέβρηκας>

<βεβρασμένων>

[εἱμαρμένων.] τετιναγμένων

<βέβρηκες>

τὸ ἔνδον τῶν σιαγόνων μέρος

<βεβρενθυμένον>

παρὰ Ἱππώνακτι (fr. 109 B.) ὀργιζόμενον

<βεβρίθασι>

βεβαρημέναι εἰσίν, οἱ δὲ πεπληρωμέναι. <Βρῖθος> γὰρ τὸ βάρος καὶ ἡ ἰσχύς (o 334)

*<βέβριθε>

βεβάρηται (Π 384) gSn

*<βεβριθυῖαι>

βαρεῖαι, ἰσχυραί (v. l. Δ 282) (g)AS

*<βεβριθώς>

βαρούμενος (vg) ASn

<βεβρεγμένος>

ὑπομεθύων (Eubul. fr. 126)

<βέβροξ>

ἀγαθός, χρηστός, καλός

<βεβρός>

ψυχρός, τετυφωμένος (Hippon. fr. 71 Kn.)

<βεβροτωμένα>

ᾑματωμένα, μεμολυσμένα (λ 41)

*<βέβρυχεν>

ἤχησε (ε 412) gASn

<βεβρυχότες>

†θυμοφονοῦντες

<βεβρώθοις>

καταφάγοις (Δ 35) ASn

<βεβυκῶσθαι>

πεπρῆσθαι, <παρὰ> Θετταλοῖς

<βεβυλλῶσθαι>

βεβύσθαι

*<βεβυσμένη>

πεπληρωμένη AS πεφραγμένη (vg)

<βεβυσμένον>

πλῆρες (δ 134)

*<βεβῶτα>

βεβηκότα gAS

†<Βεβέηκος>

ὁ Ἠριδανὸς ὑπὸ τῶν Ἐνετῶν

<βειέλοπες>

ἱμάντες, p οἷς ἀναδοῦσι Λακεδαιμόνιοι τοὺς νικη- φόρους

[<βυίκας>

μακράν]

<βεικάδες>

δέρματα θρεμμάτων νόσῳ θανόντων. Λάκωνες

<βείκατι>

εἴκοσι. Λάκωνες

*<Βεζέκ>

ἀστραπή (g) τις. Ἰεζεκιήλ (Ezech. 1,14)

<βιβάσθων>

κατ' ὀλίγον προβάς (Π 534)

<βειλαρμοστάς>

ἰλάρχας. Ταραντῖνοι

<βείῃ>

ζήσεις S, βιώσεις, [βιώσῃ S, πορεύσῃ (Π 852 Ω 131)

<βείομαι>

πορεύσομαι. ζήσομαι (Ο 194 Χ 431)

<βείομεν>

πορευθῶμεν. ζήσωμεν

<βείρακες>

ἱέρακες

<βειρακή>

ἡ ἁρπακτική

<βείριξ>

ἔλαφος

<βειρόν>

δασύ

<βεικηλᾶ>

νωχελῆ. ἀχρεῖα. Λάκωνες

<βινεῖν>

παρὰ Σόλωνι τὸ βίᾳ μίγνυσθαι. τὸ δὲ κατὰ νόμον ὀπύειν

<βινητιᾶν>

τὸ πασχητιᾶν. καὶ τὸ ὄρεξιν ἐπὶ συνουσίαν ἔχειν

<βείω>

πορευθῶ (Ζ 113)

[<βείωνται>

καταπονῶνται]

<βεικούς>

τοὺς πίθους (Hdt. 1,194,2)

<βεκάς>

μακράν

<βεκός>

ἄρτος. [ἢ ἄβητος]. Φρύγες (Hdt. 2,2,3)

†<βεκῶς>

μακρόθεν

<βεκκεσέληνος>

σεληνόπληκτος (Ar. Nu b. 398)

<βεκός>

ἀνόητος

<βέλα>

ἥλιος, gASn καὶ αὐγή, S ὑπὸ Λακώνων

<βελάς>

εἴρων, καὶ καταγελαστής

*<Βελβίνα>

κώμη Λακωνική (Hdt. 8,125) np

<Βελέβατος>

ὁ τοῦ πυρὸς ἀστήρ. Βαβυλώνιοι

<βελεβέκη>

βελόνη.

[<Βελγαῖος>

ἀπὸ πόλεως Βέλγης]

*<βέλεμνα>

βέλη, vgAS τόξα (Ο 484)

<βελέων>

βελῶν (Δ 465)

<βέλεα>

βέλη (Θ 67)

<βέλεκκος>

ὄσπριόν τι ἐμφερὲς λαθύρῳ μέγεθος ἐρεβίνθου ἔχον (Ar. fr. 755)

<βελάσεται>

ἡλιωθήσεται

[<βέλλαι>

ῥαφίδες θαλάσσιαι]

<βέλλειν>

μέλλειν

<Βέλλερος>

ὑπὸ Βελλεροφόντου κτανθείς. ἢ ὁ Βελλεροφόντης

<βέλλιον>

ἀτυχές. Κρῆτες

*<βέλιαι>

<διάβολοι> S εὐκίνητοι AS

<Βελίαρ>

δράκων (2 Cor. 6,15)

<βέλλιρ>

τρυφαλίς. Λάκωνες

*<βεελφεγώρ>

εἴδωλον <τοῦ Βήλ> (Ps. 105,28) n

<βελλούνης>

τριόρχης. Λάκωνες

<βελονοποικίλτης>

ὁ τῇ ῥαφίδι ὕφη ποιῶν καὶ ζωγραφῶν

<βέλος>

μάχαιρα. [τραῦμα. (Θ 513) gn ἀκίς. καὶ πᾶν τὸ βαλλόμενον. (Μ 458) καὶ τὴν ἀλγηδόνα (n) <βέλος> λέγει (Λ 269 Ξ 439)

<Βέλτη>

χωρίον Φρυγιακόν

*<βέλτερον>, βέλτιον, κρεῖσσον, AS ἄμεινον, κάλλιον

<βελτιωτέρας>

τὰς βελτίους. Τελέσιλλα (fr. 6)

†<βελτός>

ὁ βλητός

<βέμβιξ>

ῥόμβος. στρέβλα. δίνη. ἢ συστροφὴ ἀνέμου

<βέμβικος δίκην>

ῥόμβου τρόπον. ἐπὶ τοῦ φεύγοντα μὴ <ἐπ'> εὐθείας τὴν φυγὴν ποιεῖσθαι, ἀλλ' εἱλεῖσθαι

[<βεμεῖ>

δονεῖ]

<βεμβικίζει>

ῥομβεῖ. στρέφει. διώκει

[<βεμβεύει>

δινεύει]

<βεμβίδιον>

ἰχθύδιον λεπτόν

<βέμβλωκεν>

ἐντυγχάνει. ἕστηκε. πάρεστι

[<βεμόλετο>

ἐφρόντισε]

<βεβροντῆσθαι>

παραπεφρονηκέναι

[<βεμβρός>

τετυφωμένος. πάρετος]

<βέμβιξ>

κῶνος. [συστροφὴ ἀνέμου. ῥόμβος. στρέβλα] *τροχός vgAS

<βεμβρεῖ, βεμβρεύει>

δινεύει

<Βενδῖς>

ἡ Ἄρτεμις, Θρᾳκιστί· παρὰ δὲ Ἀθηναίοις ἑορτὴ Βεν- δίδεια

*<βένθεσι>

βάθεσι (Α 358) vgAS

<βένθος>

βάθος. πυθμήν

<βερβίνια>

ξύλα καθηλωμένα, ἐξ ὧν τὰς ληκύθους ἐκρέμων (Hermipp.). οἱ δὲ γένος τι Ἀρκαδικὸν τοὺς Βερβενίους

<Βεργαῖος>

ὁ ἀπὸ πόλεως βέργης (Alex.)

<Βέργιος>

ποταμὸς ἐν Λιβύῃ

*<βέρεθρον>

βάθος. (Θ 14) ASP βάραθρον. κατώτατον. ἔσχατον (Greg. Naz. c. 1,2,9,9. 2,1,1,502 ..) ἢ πηλώδης τόπος. [ἢ κοίλωμα καταχθόνιον (gn)

<Βερεκύνδαι>

δαίμονές τινες [καὶ ῥόμβοι]

<Βερεκύνται>

Φρυγῶν τι γένος. καὶ πρότερον <Βερεκυντία> ἡ Φρυγία. καὶ <αὐλὸς Βερεκύντιος>

<Βερέκυντα βρόμον>

Φρύγιον αὐλόν. Σοφοκλῆς Ποιμέσιν (fr. 470)

<Βερεκυντίας>

ἄνεμος οὕτως καλούμενος

<Βερενίκης> [*Βερονίκη

πόλις ASn] <πλόκαμος>· τοῦτον κατη- στερίσθαι φησὶ Κόνων. καὶ βόλος δέ τις ἀστραγάλων οὕτω καλεῖται

<Βερενικίδαι>

δῆμος Πτολεμαΐδος φυλῆς

<Βερενικίδες>

<εἶδος> ὑποδήματος γυναικείου

<Βερενίκιον>

εἶδος βοτάνης

<βέρκιος>

ἔλαφος, ὑπὸ Λακώνων

[<βρέκται>

φυσσῆται]

<βερκνίς>

ἀκρίς

<βερνώμεθα>

κληρωσώμεθα. Λάκωνες

<βέῤῥης>

δραπέτης

<βεῤῥόν>

δασύ

<βεῤῥεύει>

δραπετεύει

†<βεῤῥέαι>

κληρῶσαι

†<βερωνετῶν>

ἀλλὰ ἀνετῶν

<βέσκεροι>

ἄρτοι, ὑπὸ Λακώνων

<βεστόν>

ἔσθος καὶ .. ὁ τῶν †ἐθῶν ἔμπειρος. Λάκωνες δὲ βεστη- κότα ἕσσαντα

[<βέτεθρον>

βάθος]

<βέτης>

τὸ ἀπόκρυφον μέρος τοῦ ἱεροῦ

<βεῦδος>

στέμμα τι, καὶ ἱμάτιον γυναικεῖον (Sapph. fr. 155) καὶ πόλις. καὶ ἄγαλμα

<βῆ>

ἔβη, ἐπορεύθη (Β 665?)

[<βεβῆσαι>

τὸ βιῶσαι, βιῶναι]

<βηβήν>

πρόβατον

<βήζει>

φωνεῖ

<βῆ δ' ἄρ'>

ἐπορεύθη (Β 16)

*<βῆ δέ>

ἐπορεύθη δέ (Α 34) ASg

<βῆκα>

ἀναδενδράς

<βῆθι>

βάδιζε. μέτρει

<>βῆμα>

πρόβατα (Ε 140)

<βήκη>

χίμαιρα

<βηκώνιον>

εἶδος βοτάνης

<βὴ λέγει>

βληχᾶται. ἢ θύει (Aristoph. fr. 642)

<βήλημα>

κώλυμα. φράγμα ἐν ποταμῷ. Λάκωνες

<Βῆλθις>

ἡ Ἥρα. ἢ Ἀφροδίτη

<βηλήσσει>

βληχᾶται

<βῆλος>

οὐρανός Sn <βαρυτόνως> καὶ Ζεὺς An <καὶ> Ποσειδῶνος υἱός nq

<βηλός>

οὐδὸς οἴκου. ἀπὸ τοῦ βαίνεσθαι. *ὁδός v σταθμός q

*<βηλοῦ>

σταθμοῦ (Α 591) vgAS

†<βλοσέμεν>

σκοτωθῆναι

*<βηλῷ>

βαθμῷ. [βατῆρι. οὐδῷ (Ψ 202) AS

<βῆμα>

πλείονα μὲν σημαίνει κοινότερον· <ἐστὶ> δὲ οὕτως καὶ τὸ λογεῖον, ὥσπερ <καὶ τὸ> ἐν ἐκκλησίᾳ καὶ δικαστηρίῳ. σημαίνει δὲ καὶ τὸ [κύκλημα γράφεται δὲ καὶ] ἐκκύκλημα. ἦν δὲ καὶ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ <βῆμα> q

[<βῆνος>

κιβωτός]

<βηματίζει>

τὸ τοῖς ποσὶ μετρεῖν. ἔστι δέ πως ἡ λέξις Μακεδονική

†<βηνῶσα>

ἡ φωνὴ τῶν προβάτων

<βήξ>

βηχίον

<βήρ>

τὸ φρέαρ. Σύροι

<βήρβη>

κωδία μήκωνος

<βήραξ>

μάζα μεγάλη

<βηράνθεμον>

νάρκισσος. οἱ δὲ τηράνθεμον λέγουσι

<βήρηκες>

μάζαι ὀρθαί. οἱ δὲ ἁπλῶς μάζας. ἄλλοι μάζας ἄνωθεν κέρατα ἐχούσας q ........

<βηρίδες>

ὑποδήματα, ἃ ἡμεῖς <ἐμβάδας> λέγομεν

<βῆ ῥ' ἴμεναι>

ὥρμησεν ἰέναι (π 341. ρ 604)

<βηρίχαλκον>

τὸ μάρανθον. Λάκωνες

<βηρυσσεύειν>

σπείρειν

<βηρύς>

ἰχθύς

<βήρυλλος>

*λίθος (Tob. 13,17) AS ἢ βοτάνης εἶδος

<βῆσσαι>

κλίμακες, κοιλίαι. καὶ ὑδρηλοὶ τόποι. κρημνοί. καὶ τὰ βάσιμα ὄρη. καὶ πόλις (Β 532) καὶ βάσιμοι τόποι τῶν ὀρέων

<βήσσας>

ὁμοίως

<βήσατο>

ἐπέβη (Γ 262)

*<βήσσῃς>

τόποις βασίμοις τῶν ὀρέων (Γ 34) AS

*<βήσεται>

ἀποβήσεται (Β 339) vAS

*<βησίον>

ποτήριον AS

<βήχιον>

βοτάνης εἶδος (Hippocr. art. 63)

*<βήσομεν>

ἐπιβιβάσομεν, ἐμβιβάσομεν (Α 144) AS

<βητάρμονες>

ὀρχησταί, [οἱ διὰ τῶν ποδῶν ὀρχούμενοι.] ἀπὸ τοῦ ἡρμοσμένως βαίνειν (θ 250) q(n)

<βηχίον>

νόσος ἐν λάρυγγι

*<βία>

δύναμις AS ἰσχύς. [ἀνάγκη P

<βιάζεται>

βιαίως κρατεῖται (Λ 588)

*<βίαιος>

παράνομος AS

<βία πυρός>

δύναμις n πυρός, ἢ ἀνάγκη

<βιάτωρ>

κυάθιον μικρόν, ἤγουν κοχλιάριον

<βιᾶται>

γυναῖκας βιάζεται

*<βιβάζει>

ὀχεύει. gAS ἐπὶ τῶν θρεμμάτων. ὑβρίζει

<βιβάς>

βαίνων. ἕρπων. *διαβαίνων (Η 213) AS

*<βίβασις>

κοίτη. στιβάς AS

*<βιβάσθων>

διαβαίνων (Ν 809) S

*<βιβλία>

βυβλία. AS ἐπιστολαί

*<βιβῶντα>

διαβαίνοντα (Γ 22) AS

<βίδην>

εἶδος. κροῦμα. Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 57) [<Βηρσαβεέ>· μήτηρ Σολομῶντος. καὶ τόπος περὶ τὴν ὀρεινὴν τῆς Παλαι- στίνης]· "<ὡς ἐπιψάλλειν βίδην τε καὶ ξυναυλίαν> ..." ἄλλοι <βίθυν>

[<βιζῆαι>

κοῖται. στιβάδες S]

<βίην Ἡρακληείην>

περιφραστικῶς τὸν Ἡρακλέα (Ε 638 etc.) S

*<βίῃ>

δυνάμει. AS [ἢ δύναμις] (Α 430)

*<βίηφι>

δυνάμει. βίᾳ (α 403) AS. [ὡς Πολέμων (p. 94 P.) ἐν Ἐρατοσθένους Ἐπιδημίᾳ]

<Βῖκας>

σφίγγας

*<βῖκος>

στάμνος ὦτα ἔχων (Ier. 19,1) vgAS

*<βιμβικίζεται>

περικρούεται vgAS

<Βίβλινος>

εἶδος οἴνου (Hes. op. 589) καὶ γένος ἀμπέλου ἐν Θρᾴκῃ. καὶ ὁ παλαιὸς οἶνος. Ἐπίχαρμος (fr. 174) δὲ ἀπ' ὀρῶν Βιβλί- νων. ἔστι δὲ Θρᾴκης q

<βιοῖο>

τοῦ τόξου (Α 49)

*<βιόν>

τόξον (Κ 260) n

<βιός>

τόξον ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν ἔντασιν βίας (Δ 125)

*<βίος>

ζωή P, περιουσία

*<βιότοιο>

τῆς ζωῆς (Δ 170) S

<βιοτεύειν>

τὸ ζῆν. Θουκυδίδης (1,130,1)

*<βιοτῆς>

ζωῆς vg

<βιοτεύων>

συνζῶν. συναναστρέφων

<βιοῦν> καὶ <βιοτεύειν

βιοῦν> μὲν τὸ διάγειν, τὸ ζῆν, <βιο- τεύειν> δὲ τὸ πορίζειν τὰ πρὸς τὸν βίον

*<βίοτος>

τὸ ζῆν, ἢ [ζωή. S καὶ τὰ πρὸς τὸ ζῆν· Σ βίοτον κατα- κείρειν (Δ 686)

[<βιοῤῥός>

δουλεία]

<βίον μεμαγμένον>

ἐπὶ τοῦ εὐδαίμονος βίου

<βιότου>

βίου (ξ 527)

<βιόσσαο>

τὸ ζῆν ἔδωκας, βιῶσαι ἐποίησας (θ 468)

<βιόωνται>

καταπονοῦσι. βιάζονται (λ 503)

<βιπτάζειν>

ἐπιβάπτειν (Epich. fr. 175)

<βίῤῥη>

πυράγρα. οἱ δὲ δρέπανον

<βίῤῥοξ>

δασύ. Μακεδόνες

<βιῤῥωθῆναι>

ταπεινωθῆναι

<βίσβης>

δρέπανον ἀμπελοτόμον λέγουσι Μεσάπιοι. καὶ ἑορτὴν <Βισβαῖα>, ἣν ἡμεῖς <κλαδευτήρια> λέγομεν

<Βίσσαιον>

<τόπου> ὄνομα ἐν Ἰλίῳ· Πολέμων

<βίσκαρις>

εἶδος βοτάνης

<βίσταξ>

ὁ β# <μετὰ> βασιλέα παρὰ Πέρσαις

<βιστήνη>

ἡ καρδία

<Βιστονίς>

Θρᾳκίς

[<Βίστρας>

Θρᾴκιον ὄνομα]

<βιστιάριον>

τόπος, ἐν ᾧ τὰ χρήματα τίθενται καὶ τὰ ἱμάτια †τοῦ κοινοῦ

<Βισύρας>

ἥρως Θρᾷξ. Θεόπομπος (115, 302 J.) δὲ Χερσοννη- σίτην λέγει [Βισσύρας]

<βίσχυν>

ἰσχύν. σφόδρα †ὀλίγον. Λάκωνες

<βιωμένων>

βιαζομένων

<βείω>

βῶ, πορευθῶ (Ζ 113)

*<βιώνης>

ὁ τὰ δημόσια ἀγοράζων gAS

<βιῳ>

τῷ τόξῳ. ἢ τῇ ζωῇ

*<βιῶναι>

ζῆσαι (Κ 174) gSn

*<βιώτω>

ζήτω (Θ 429) gAn

<βίὡρ>

ἴσως. σχεδόν. Λάκωνες

<βλαί>

βληχή. Λάκωνες

<βλάβεν>

ἐσφάλησαν. ἐστέροντο. ἐβλάβησαν (Ψ 545)

<βλάβεται>

βλάπτεται (Τ 82) S

*<βλάβη>

λύμη. φθορά (Eur. Hipp. 511) ASn

<βλάβος>

βλάβη (Dem. 20,9? Hdt. 1,9,13)

<βλαβυρίαν>

εἰκαιολογίαν

<βλαβύσσειν>

βλάπτεσθαι

<βλαγίς>

κηλίς. Λάκωνες

*[<βλαδά>

ἄωρα. μωρά. AS ὠμά]

<βλάδαν>

νωθρῶς

*<βλαδαρά>

ἄωρα. μωρά. ὠμά AS

<βλαδαρόν>

ἐκλελυμένον. χαῦνον

<βλαδόν>

ἀδύνατον

<βλαδεῖς>

ἀδύνατοι, ἐξ ἀδυνάτων

<βλάζειν>

μωραίνειν

<βλαβύρει>

πτερύσσεται

<βλάθρον>

φυτὸν πτέρει ὂν ὅμοιον, ὅπερ ἔνιοι <βλάχνον>

*[<βλαιμάζειν>

ψηλαφᾶν. δοκιμάζειν, πειράζειν] AS

<βλᾶκα> καὶ <βλακεύειν>

τὸν ἀργὸν καὶ ἀργεῖν Ἀθηναῖοι. ἔνιοι προβατώδη

*<βλᾶκα>

μωρόν A

<βλακείας>

ἰχθὺς ποιός

<βλακεύει>

διατρίβει. ληρεῖ, μωραίνει. νωθρῶς τι ποιεῖ. *ῥᾳθυ- μεῖ. μαλακίζεται AS

*<βλακεία>

μαλακία ASPn

<βλακεύειν>

μωραίνειν. εἴρηται δὲ ἀπὸ ἰχθύος τοῦ καλουμένου <βλακός>

<βλακικώτερα>

εὐηθικώτερα

*<βλάξ>

μωρός. ἀπό τινος ἰχθύος δυσώδους. S ἢ ὁ διὰ νωθείαν ἡμαρτηκὼς ἐν τοῖς προδήλοις AS

*<βλάσκει>

[λέγει.] καπνίζει AS

<βλασκείας>

ἰχθὺς ποιός

<βλαστά>

βλαστήματα. S πλαταγώνια. Σικελοί

[<βλαστάζειν>

βλιμάζειν.] [οἱ αὐτοί]

<βλάξ>

ἀργός. τρυφερώδης. μαλθακός

<βλάστην>

φυήν. βλάστημα. βλαστός

<βλαταγίζουσα>

ἐπικροτοῦσα

[<βλάνος>

τυφλώδης]

*<βλάτταν>

χόρτος. AS ἢ λάχανον S

<βλαττοῖ>

παιδαριεύεται

*<βλαύτια>

σανδάλια vgAS

[<βλαχάν>

ὁ βάτραχος]

<βλᾶχρον>

πόα τις

<βλάσταν>

βλάστησιν, Κύπριοι

<βλαῦδες>

ἐμβάδες, κρηπῖδες, σανδάλια, ὑποδήματος ... [οἱ δὲ <βλακεύς>]

<Βλαύτη>

τόπος Ἀθήνησι

<βλαυτοῦν>

ὑποδέειν. ἢ πλήσσειν σανδαλίῳ, οἱ δὲ ὑποδήματι (Men.)

†<βλεερεῖ>

οἰκτείρει. Βοιωτοί

<βλείης>

(Epich. fr. 219) βληθείης. καὶ <βλεῖο> (Ν 288) ὅτι†

<βλέθραν>

λεῖον ἰχθύν

<βλεκέμυξος>

βλακώδης. μυξώδης. εὐαπάτητος

*<βλεμεαίνειν>

γαυριᾶν, (AS) ἐπαίρεσθαι. πεποιθέναι. εὐθυμεῖν. χαίρειν. πιστεύειν. ἀφρίζειν. ὀργίζεσθαι (Greg. Naz. c. 1,2,9, 113 [37,676])

<βλένα>

μύξα. οἱ δὲ διὰ τοῦ π <πλένα> καὶ <πλέννα> τὰ ἀσθενῆ καὶ δυσκίνητα

<βλεννόν>

νωθῆ. μωρόν (Sophr. fr. 51)

*†<βλεόερον>

βάθος. δεσμωτήριον AS

*<βλεσός>

παραλυτικός vgAS

<βλεπάζοντες>

βλέποντες

<βλεπεδαίμων>

ὁ ὑπὸ νόσου κατεσκληκὼς καὶ κακόχρους ὑπὸ δαιμόνων (Com. ad. fr. 85; 3,415 K)

<βλεπετύζει>

σκαρδαμύττει. βλέπει

<βλέπησις>

βλέψις (Ar. fr. 757)

<βλιτόνουν>

βλιτώδη

<βλέτυγες>

φλυαρίαι. οἱ δὲ <βλέκυγες>

<βλέτυες>

αἱ βδέλλαι

<βλεφαρίδες>

αἱ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς τρίχες

†<βλεῖ>

βλίσσει. ἀμέλγει. βλίζει

<βλήδην>

μετὰ τοῦ βάλλειν

<βλῆμα>

ἄρτος ἐντεθρυμμένος

†<βληθρήν>

τραχεῖαν. οἱ δὲ ἁπαλήν

<βλιμάζειν>

ὑποθλίβειν τοὺς μαστούς

<βλήμενος>

τετρωμένος (Δ 211)

†<βλῆναι>

ἀληθεῖς

<βλῆρ>

δέλεαρ. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ αἶθμα. παρὰ Ἀλκαίῳ ἡ λέξις

<βλῆραι>

αἱ κνίδαι. ἄλλοι χόρτον. οἱ δὲ τῶν ὀσπρίων τὴν καλάμην

<βλήσσανον>

φυτὸν σχίνῳ ὅμοιον

<βλίσσα>

βότρυν ἡμιπέπειρον

*<βλῆσθαι>

βληθῆναι. [τρωθῆναι (Δ 115) A

<βληστάς>

ὁ χερσαῖος σκορπίος

<βληστρισμός>

ῥιπτασμός. καὶ ἄλυσις (Hippocr. Epid. 1,26 β)

<βλητιεῖ>

καταβαλεῖ. νικήσει

<βλητεύει>

καταβάλλει

*<βλῆτο>

ἐβέβλητο (Δ 518) n

<βλητός>

ὁ ἀπόπληκτος

<βλήτροισι>

τῆς ἁμάξης τροχοί. σφῆνες. ἐμβλήματα. οἱ δὲ γόμφους καὶ συμβολὰς ἀξόνων (Ο 678)

<βλητρώσας>

ἐμβαλών

*<βληχή>

φωνὴ προβάτων (μ 266) vgPp

<βληχᾶται>

φωνεῖ

<βλήχημα>

μωρός. προβατώδης

*<βληχήματα>

βοαὶ προβατώδεις AS

<βληχήσασθαι>

ὡς πρόβατα βοῆσαι

*<βληχράν>

ἀσθενῆ (Ε 337?) AS

<βλῆχρος>

πτέρις

*<βληχρόν>

ἀσθενές. AS νωθρόν. ἁπαλόν. λελυμένον

<βλήχων

γλήχων>· καὶ <γὰρ> οὕτως λέγεται. ἔστι δὲ εἶδος βοτάνης. καὶ τὸ ἐφήβαιον (Ar. Lys. 89)

<βλιαρόν>

ἀβλεμές

<βλιβρόν>

λαγρόν

<βλίδες>

ψεκάδες

<βλίκανον>

βάτραχον. καὶ <βλίχαν>

<βλικάς>

σύκου φύλλον

[<βλιηχῶδες] βλιχῶδες>

παρὰ Ἱπποκράτει (cap. vuln. 19) τὸ λελεπισμένον, καὶ καθαρόν

<βλιμάζειν>

τὸ τιτθολαβεῖν. οἱονεὶ θλίβειν, [ἢ †βαστάζειν,] καὶ τὸ τοὺς ὄρνιθας ἐκ τῶν στηθῶν πειράζειν. Ἀριστοφάνης Ὄρνισιν (530)

<βλίμασις>

ἡ τῶν τιτθῶν θλῖψις

<βλιμάξαι>

†βαστάσαι. ἀτιμάσαι

<βλίμη>

προπηλακισμός. ὕβρις

<βλινόν>

δαλόν

<βλίξ>

συνεχῶς

<βλίσαι>

καπνίσαι μελίσσας, S καὶ ἐξελάσαι τῶν σμηνῶν, ὑπὲρ τοῦ <τὸ> μέλι τρυγῆσαι

<Βλίσσιοι>

οἱ Βοιωτοὶ πρότερον οὕτως ἐκαλοῦντο

<βλιτάς> (Men. fr. 955) ... καὶ <βλίτωνας>

τοὺς εὐήθεις

<βλιτάχεα>

παρὰ Ἐπιχάρμῳ (fr. 193). οἱ μὲν τὰ κογχύλια· οἱ δὲ τὰ ὑφ' ἡμῶν σελάχια

<βλίταχος>

βάτραχος

*<βλίττειν>

τὸ ἀφαιρεῖν τὸ μέλι ἀπὸ τῶν κηρίων (Plat. rep. 8,564e) vgAS

<βλίτον>

λαχάνου εἶδος

<βλίτυρι <καὶ σκινδαψός>>

Ἰόβας τὸν <σκινδαψὸν> ὄργανον [ὂν] μουσικὸν ἀποδίδωσι, τὸ δὲ <βλίτυρι> χορδῆς μίμημα

*<βλοσυρόν>

φοβερόν. g καταπληκτικόν (Η 212 Ο 608) (v)gS(P)

*<βλοσυρῶπις>

καταπληκτικοὺς <τοὺς> ὀφθαλμοὺς ἔχουσα (Λ 36) gASn

*<βλύδιον>

ὑγρόν. ζέον. gAS [ἢ ὑποδήματα] S

*<βλύζει>

βρύει, πηγάζει, P ἀναβρύει ὕδατα

*<βλωθρή>

εὐαυξής. (Ν 390) AS ... ἢ <παρὰ τὸ> προβαίνειν καὶ ἄνω θρώσκειν

*<βλωμοί>

στραβοί vgAS

*<βλωμός>

[ἰσχνή,] AS ψωμός (Call. fr. 508) gAS

*<βλωρός>

σύκου φύλλον AS

*<βλῶσις>

παρουσία gAS

*<βλώσκει>

ἀνατέλλει. ἕρπει AS

*<βοᾷ>

κραυγάζει (Ξ 394?) AS

*<βοάγρια>

ἀσπίδας (Μ 22) S

*†<βοαδεῖ>

ὀκνεῖ S

<βόας αὔας>

ξηρὰς βύρσας (Μ 137)

*<βοείας>

βύρσας (Λ 842) S

*<βόεσσι>

βουσί (Β 481) S

<βοέοισιν ἱμᾶσι>

βοείοις (Ψ 324)

<βοῆ>

βύρσα. ἀσπίς S

*<βοηδρομεῖν>

μετὰ σπουδῆς παραγίνεσθαι (Eur. Or. 1510) vgS

*<βοὴν ἀγαθός>

ὁ κατὰ τὴν μάχην ἀνδρεῖος (Β 408) S

<βοηθήσων>

βοηθῶν S

*<βοηθόον>

κατὰ τὴν μάχην ταχύν (Ρ 481) S

<βόθρος>

ὄρυγμα γῆς (Sirac. 21,10)

*<βολάων>

βολῶν. ἢ πληγῶν (ρ 283) gS

*<βόλβιτα>

ἀφόδευμα βοός vg

*<βόλβυθον>

τὸ αὐτό S

<βολίδες>

ἀκόντια. λογχάρια (Sap. 5,21) S

<βολίς>

βέλος. λόγχη· ἀκόντιον (Ierem. 9,7) vgS

<βολῇσι>

τρώσεσι, πληγαῖς (ω 160)

*<βολίτοις>

βολβίτοις (Ar. Eq. 658) S

<βόλοι>

βολισμοί S

<βόλος>

θήρα S παλμός. βόλου ὄνομα. καὶ δίκτυον

<βόμβαξ>

τοῦτο παρεμβολοειδές ἐστι. σημαίνει δὲ διασυρμόν (Ar. Thesm. 45?)

<βομβαύλιος>

ὁ αὐλητής. ἀπὸ τοῦ <βομβεῖν> (Ar. Ach. 866)

<βομβῆσαι>

ὡς περιστερὰ φωνῆσαι

*<βόμβησεν>

ἐψόφησεν (θ 190 etc.) gS

<Βομβυλεία>

ἡ Ἀθηνᾶ ἐν Βοιωτίᾳ

*<βόμβος>

ἦχος, vg(P) ψόφος (P) (Pl. Prot. 316a?)

<βόμβους>

ἤχους, S ψόφους

<βομβοία>

ἡ κολυμβὰς ἐλαία, παρὰ Κυπρίοις

<βομβοιλαδόνας>

†ἐνιαυτούς

<βομβρύζων>

τονθρύζων. βοῶν

<βομβρυνάζειν>

βρενθύεσθαι

<Βομβυλία>

κρήνη ἐν Βοιωτίᾳ

<βομβύλην>

λήκυθον

[<βόμβυκες>

γένος αὐλῶν. ἢ εἶδος ζώου πτερωτοῦ, κατὰ σφῆκα]

<βομβυλίδας>

πομφόλυγας

<βομβυλιός>

ποτηρίου γένος, κατὰ μικρὸν ποτὸν στάζοντος· ὅθεν διὰ τὸν ἦχον οὕτω κεκλῆσθαι (Antisth. p. 20,1 Winck.) ἢ ζῶον, ἦχόν τινα ποιοῦν τοῦ γένους τῶν σφηκῶν (Isocr. 10,12). *ἢ μέλισσα μεγάλη. Sn ἢ μυῖα S

<βόμβυξ>

στάμνος. Λάκωνες. *καὶ αὐλοῦ εἶδος. S(g) καὶ ζῶον, ἀφ' οὗ τὰ βομβύκινα ὑφάσματα συντελεῖται S(gn). ἔνιοι δὲ βομβύλιον οὕτω λέγουσιν· οἱ δὲ †ῥυμόν. *ἢ ἦχος βομβυλισμοῦ Sn

<βομβῶνας>

βουβῶνας

(*)<βοῶντες>

κραυγάζοντες (Act. Apost. 17,6)

†<βομβυθυλεύματα>

τὰ μαγειρικὰ ἀρτύματα· κατεσκευασμένα· ἔνιοι τὸ σὺν τῇ ὄνθῳ ἀρτύειν

<βοώνητα>

τιμῆς βοῶν ἠγορασμένα. [ἢ ἀνόσιος]. παρὰ Κυπρίοις δὲ ἀνόσιος

<βοὸς κέρας>

τὸ περιτιθέμενον τῇ ὁρμιᾷ κέρας κατὰ τὸ ἄγκιστρον. οἱ δὲ τρίχα (Ω 81)

†<βόοσκον>

βουφορβόν. ὀρεινόμον

<βοοσσόος>

μάστιξ (Call. fr. 301) καὶ βούτης

<βορά>

θοίνη (Eur. Or. 189) *βρῶσις (vg.) σῖτος *τροφή (Iob 38,39) (vgSP)

*<βοῤῥᾶς>

ἄνεμος PS ψυχρός. καὶ παγώδης vgS καὶ σκληρός, τροπικῶς καλούμενος διάβολος, ὁ παρὰ τὸ ὁρᾶσθαι ἐπιδέξιος (Prov. 27,16)

*<βόρβορος>

ὀχετὸς δυσώδης (Ierem. 45,6) S

<βορβορυγή>

ποιός τις ἦχος, ὃν καὶ <κορκορυγὴν> καλοῦσιν

<βορβορίζει>

γογγύζει. μολύνει. Κύπριοι

<βορβορωπόν>

αἰσχρόν, βορβόρῳ ἐμφερές

<βορβύλα>

πέμμα στρογγύλον διὰ μήκωνος καὶ σησάμης μεγέ- θους ἄρτου

<Βορέας>

σκόλιόν τι ᾀδόμενον οὕτως ἔλεγον. καὶ ὁ ἄνεμος

<Βορεασταί>

Ἀθήνησιν οἱ ἄγοντες τῷ Βορέᾳ ἑορτὰς καὶ θοίνας, ἵνα <οὔριοι> ἄνεμοι πνέωσιν. ἐκαλοῦντο δὲ Βορεασμοί

<βορέην>

τὴν φῦσαν. γράφεται δὲ καὶ <βορῆ>

<βορεῖον>

γαστὴρ ἐσκευασμένη πως

<βορθαγορίσκια>

χοίρεια κρέα, καὶ μικροὶ χοῖροι <βορθαγορί- σκοι>. Λάκωνες

†<βορηά>

βοτάνη πᾶσα

[<βοῤῥᾶς>

ἄνεμος ψυχρὸς παγώδης καὶ σκληρός, ὃς τροπολογού- μενος σκαιὸς καὶ ἀποπομπαῖος λέγεται, ὃς σημαίνει τὸν διά- βολον. περὶ δὲ τῶν ἀσεβῶν ἐπιδέξιος]

<βόρμαξ>

μύρμηξ

<βόρμος>

ὃν καὶ <βρόμον> λέγουσιν. ἔστι δὲ τροφὴ τετραπόδων, τὸ πολλαχοῦ μὲν σπειρόμενον, ἐνίοτε δὲ καὶ αὐτομάτως φυό- μενον

[<βρότος>

αἷμα. μολυσμός. <Ἄμβροτοι θεοί>· ἄναιμοι καὶ ἀμό- λυντοι. <Ἄμβροτοι θεοί>· ἀθάνατοι, τῷ ἄμοιροι εἶναι βρότου, τουτέστι αἵματος καὶ μολύσματος]

*<βορόν>

βρωτικόν gS καταβρῶσκον Sn

<βορός>

πολυφάγος, S ἄπληστος. καὶ ὁ ἐκ τῶν στεμφύλων ἐπὶ τῆς ἀρυστίδος ὁλκός. Λάκωνες

<βοῤῥάζων>

ψοφῶν

<βοῤῥᾶς>

[*βρώσεως SΣ ἢ] βορέας. Πλάτων (Criti. 112 b v. l.)

[<βοῤῥόν>

βροτικόν]

<βοῤῥοῦ>

τοῦ βορέου. ἡ γενικὴ παρὰ Ἀριστωνύμῳ (fr. 8, I 669)

<βορσόν>

σταυρόν. Ἠλεῖοι

<βόρταχος>

βάτραχος

<βόρμος>

ἔνιοι δὲ τὴν ἱππάκην· ἔνιοι δὲ τὴν σιτώδη πόσιν

<Βορυσθένης>

ὁ Ἑλλήσποντος. ἔστι δὲ <καὶ> ποταμός

*<βόσις>

βόσκησις vgS

<βοσκημάτων>

θρεμμάτων q

<βοσκόμενον>

δαπανώμενον n

*<βόσκων>

τρέφων (Ierem. 38,10) g

<βοσκάς>

φασκάς †Λίβιοι

<βοσκέων>

ὁ τροφεύς

<βοσκή>

τροφή

<βόσκομεν>

τρέφομεν

<Βόσπορος>

οὐ μόνον ὁ Σκυθικός, ἀλλὰ καὶ Θρᾴκιος οὕτως ἐκαλεῖτο (Soph. Ai. 884)

<βοστρυχοειδῆ>

πολυκαμπῆ

<βοστρύχια>

στέμφυλα

<βοστρυχίζεται>

κοσμεῖται

*<βόστρυχοι>

πλόκαμοι vgS

<βοστρυχῶδες>

τὸ [θάλπον, ἢ] θάλλον

<βοτά>

βοσκήματα. g κατὰ πάντων δὲ καὶ χερσαίων καὶ πτηνῶν καὶ ἐνύδρων καὶ ἀγρίων ζώων λέγεται, [δὲ] ἀπὸ τοῦ βόσκεσθαι

<βοτεῖν>

βόσκειν

<βοτῆρα>

ποιμένα (Eur. Andr. 281) (vgS)

<βότις>

†βόλτιον (Sophr. fr. 64)

*<βοτοῖσι>

βοσκήμασι (Σ 521) (S) n

<βοτρύδια>

ἐνωταρίων εἶδος. οἱ δὲ βότρυς. ἢ Θεσμοφοριαζούσαις (Ar. fr. 320,10)

[<βοτρυδιόν>

κατὰ συντροφήν]

*<βοτρυδόν>

ἑτέρα τῆς ἑτέρας ἐχομένη, ὡς οἱ βότρυες τὰς ῥᾶγας ἔχουσιν g πυκνάς. καὶ κατὰ συστροφήν. ἢ [συνηγμένοι ὁμοῦ (Β 89) n

<βοτρυμός>

τρυγητός

[<βοτιανείρη>

τροφὴν ἀνδράσι παρέχουσα]

[<βοτύσι>

βοσκήμασι]

*<βοτῶν>

θρεμμάτων n

<βοῦ>

τὸ μέγα καὶ πολὺ δηλοῖ. [Λάκωνες]

<βοῦα>

ἀγέλη παίδων. <Λάκωνες>

<βουαγετόν>

ὑπὸ βοῶν εἱλκυσμένον ξύλον. Λάκωνες

<βουαγόρ>

ἀγελάρχης, ὁ τῆς ἀγέλης ἄρχων παῖς. Λάκωνες

<βουάκραι>

οἱ φοίνικες, ὑπὸ Λακώνων

<βουβάλιες>

οἱ βούβαλοι (Hdt. 4,192,1). ἢ ἀστράγαλοι

<βουβάλιον>

γυναικὸς κοσμάριον (Diph. fr. 59 Nicostr. fr. 33) καὶ ἄγριος σικυὸς παρὰ Ἱπποκράτει

<βούβαλος>

δορκάδιον. καὶ μέγα καὶ πολύ

[<βουβάραι>

μεγάλαι

<βούβαρα>

μεγάλα

<βουβάρας>

μεγαλοναύτης, παρὰ τὴν <βᾶριν>. καὶ μέγα βάρος ἔχων καὶ αὐχηματίας ἢ ὁ μέγας καὶ ἀναίσθητος ἄνθρωπος]

<βούβαρις>

νεὼς ὄνομα, παρὰ Φιλίστῳ (fr. 56,69 J.)

<βούβελα>

κρέα βόεια

<βουβίλιξ>

σιταποχία

<βούβοσις>

πολυφαγία

<βουβωνιασκόπος>

ὁ βουβῶνι ἐπᾴδων

<βουγάϊος>

*μεγάλως ἐφ' ἑαυτῷ γαυριῶν. gS δηλοῖ δὲ καὶ ἀναίσθητον καὶ ἀλαζόνα καὶ μεγάλαυχον ἢ ἀγλαϊζόμενον (N 824)

<βούβρωστις>

μεγάλη πενία. λύπη (Ω 532). ζωύφιον. *μέγας λιμός vg λύμη. φθορά. φθόνος

<βουγενέων>

τῶν μελισσῶν. Καλλίμαχος· "ἁρμοῖ γὰρ Δανάου γῆς ἐπὶ <βου>γενέος" (fr. 383,4), καὶ ἡ μέλισσα <βουγενής>, ὅτι ἐκ βοείων ὀστέων γεννᾶται

<βούγλωσσον>

ἰχθὺς ποιός (Epich. fr. 65). καὶ βοτάνης εἶδος

<βουδάκη>

ἡ βούπρηστις

<βουδεψήιον>

τὸ βυρσεῖον

<Βούδειον>

πόλις (Π 572) S

<Βούδιος>

παρὰ Λυσίππῳ τὸ ὄνομα· κύων δέ τις ἐβόα δεδεμένος ὥσπερ Βούδιος (fr. 8, I 702). Σέλευκος ἀποδίδωσιν ἄ<φρ>ων, ἀνόητος

<βουδόρῳ>

νόμῳ, ᾧ βοῦς δέρουσιν· οἱ δὲ ἀσκῷ

<Βουζύγης>

ἥρως Ἀττικός, ἢ πρῶτος βοῦς ὑπὸ ἄροτρον ζεύξας· q ἐκαλεῖτο δὲ Ἐπιμενίδης. Καθίστατο δὲ παρ' αὐτοῖς καὶ ὁ τοὺς ἱεροὺς ἀρότους ἐπιτελῶν <βουζύγης>

<βουθερεῖ>

ἐν ᾧ βόες θέρους ὥρᾳ νέμονται (Soph. Tr. 188). καὶ †<βούθοροι> τὸ αὐτό

<βουθοίνης>

†βούχειλος

<βούθουτον>

ὅ τινες ἀνέκφορον· Ἀχαιοὶ δὲ ἰσόμοιρον. Ἀριστοφά- νης (p. 189,34 Nauck). Λάκωνες

<Βοῦθος περιφοιτᾶι>

παροιμία ἐπὶ τῶν εὐήθων καὶ παχυφρό- νων, ἀπὸ Βούθου τινὸς μετενεχθεῖσα τοῦ Πύθια νικήσαντος, ὃν ἀναγράφει καὶ Ἀριστοτέλης νενικηκότα (Cratin. fr. 245)

<βοῦν ἱέρευσεν>

βοῦν ἔθυεν (Η 314)

<βουκαῖος>

βουκόλος. οἱ δὲ θεριστής (Theocr. 10,1)

<βουκανῆ>

ἀνεμώνη τὸ ἄνθος. Κύπριοι

<βουκάπαι>

τῶν βοῶν αἱ φάτναι

<βουκέντας>

βοηλάτας

<βούκερας>

τὸ σπερμάτιον, τῆλις

<Βουκέφαλος>

ἵππος ἐγκεχαραγμένον ἔχων τοῖς ἰσχίοις βούκρα- νον (Ar. fr. 41.42) καὶ ὁ Ἀλεξάνδρου ἵππος, ἀφ' οὗ πόλιν ἐν Ἰνδοῖς κτίσαι λέγεται

*<βουκολέοντι>

<βοῦς νέμοντι> (Ε 313) Sn

<βουκολητής>

ἀπατεών

<βουκόλια>

ἀγέλη βοῶν (Hdt. 1,126,2? 1. Reg. 14,32?)

<βουκολίη>

κακολογία

<βουκολίνη>

κίγκλος τὸ ὄρνεον

<βουκολιασμός>

μελοποιΐας τινὸς εἶδος καὶ ὀρχήσεως· ἀμφότερα δὲ ἀγροικικά. καὶ Θεοκρίτῳ γέγραπται

*<βουκολεῖσθαι>

<ἀπατᾶσθαι> χρησταῖς ἐλπίσι, <πλανᾶσθαι> n

<βουκολήσομεν>

μεριμνήσομεν. ἀπατήσομεν

<βουκόλοι>

οὐ μόνον οἱ τῶν βοῶν νομεῖς, ἀλλὰ καὶ ζῷά τινα οὕτω καλοῦνται

*<βουκόλος>

βοονόμος, Sn βοοβοσκός S

<βουκολοῦμαι>

ἀπατῶμαι

<βουκολουμένας>

ἀπατωμένας. ἀπολουμένας

*<βουκολοῦντες>

ἀπατῶντες SP

*<βουκολῶν>

ἀπατῶν Sn σοφιζόμενος

<Βουκόλω Φαρσαλίας>

πόλις Θρᾴκης

<βουκόρυζος>

ἀναίσθητος. ἀσύνετος

†<βούκτησις>

φυσητική

<βουλαῖα>

τὰ βεβουλευμένα

<βουλαχά>

βόλου ὄνομα

*<βούλει>

βούλῃ S

<βουλεῖα>

[ἡ τοῦ] βουλευτήρια καὶ <ἡ [τοῦ> βουλεύειν ἀρχή S [βουλείας βουλεύειν (Κ 147)]

†<βούλεον>

βούλευμα

<βουλεύσαντε>

βουλεύσαντες, δυϊκῶς (Α 531)

<βούλευμα>

αἱ βουλαί (Eur.)

<βουλεύσεως ἔγκλημα>

τὸ ἐπιβεβουλευκέναι θάνατον οὕτως Ἀθήνησιν ἐλέγετο

<βουλευτικόν>

τόπος τις Ἀθήνησιν ἐν τῷ θεάτρῳ, ὅπου οἱ βουλευτικοὶ καθήμενοι ἐθεῶντο· καὶ οὗ οἱ ἔφηβοι, <ἐφηβικὸν> ἐκαλεῖτο

*<βουλευτικός>

φρόνιμος (Plat. rep. 4,441a) vgS

<βουλευτός>

ἀντὶ τοῦ βουλευτής

<βουλεψίη>

ἡ λέξις παρὰ Ξάνθῳ (4 p. 629 M.). λέγει δὲ τὰς Ἀμαζόνας, ἐπειδὰν τέκωσιν ἄῤῥεν, ἐξορύσσειν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοχειρίᾳ

<βουλή>

*γνώμη. (Α 5) vgS θέλημα S ἢ τόπος. ἄνδρες. πρᾶγμα [βουλῆς λαχεῖν]

<βουλῆς λαχεῖν>

τὸ λαχεῖν βουλευτήν, καὶ δραχμὴν τῆς ἡμέρας λαβεῖν

<βουληφόροι>

καὶ ἐπιθετικῶς μὲν αἱ ἐκκλησίαι (ι 112), κυρίως δὲ βασιλεῖς (Κ 414)

<βουληφόρον>

σύμβουλον· οἱ δὲ δεινὸν βουλεύσασθαι· οἱ δὲ βουλευτήν (Β 24)

*<βούλιμος>

μέγας λιμός S(n)

<Βουλίς>

γυνὴ οὕτω καλουμένη

<βουλυτόν>

τὴν δείλην ὥραν, ἐν ᾗ τὸ ἄροτρον λύεται τῶν βοῶν (Π 779 ι 58)

<βουμανὲς> καὶ †<βορύπαστον>

εἴδη βοτανῶν

<βουμέτρης>

ὁ ἐπὶ θυσιῶν τεταγμένος, παρὰ Αἰτωλοῖς

<βούμυκοι>

φωναὶ μυκηθμῷ <παραπλήσιαι>

[<βοῶναι>

οἰκίαι]

<βοῦνις>

γῆ. Αἰσχύλος (Suppl. 116)

<βούνιον>

πόας εἶδος

<βούνομα>

ἑλώδεις λειμῶνες S

<βούνομον>

ὑπὸ βοῶν νεμόμενον (Soph. El. 181)

<βουνός>

στιβάς. Κύπριοι

*<βουνοί>

βωμοί (Sn?)

<βούπαις>

*νέος S, μέγας g, ἀφῆλιξ vgS, μέγας παῖς. ἢ ἰχθύς

<βουπαλίδες>

περισκελίδες

<Βούπαλον>

μέγα. καὶ ὄνομα

<βούπειναν>

μέγαν λιμόν (Callim. fr. 24,11)

<βούπλευρον>

λαχάνων εἶδος

[<βουόφθαλμος>

βοτάνη τις]

*<βουπλήξ>

μάστιξ πέλεκυς. vgSn βουκόπος (Ζ 135) vgS

<βουπόλον>

βουκόλον

<βουπόρους ὀβελούς>

μεγάλους ὀβελίσκους (Hdt. 2,135,4)

<Βουπράσιον>

τόπος τῆς Ἤλιδος, S ἢ κώμη ἐν Ἤλιδι (Β 615)

<βουπρηόνες>

κρημνοὶ μεγάλοι, καὶ λόφοι

<βούπρηστις>

λαχάνου εἶδος

<βούπρῳρον>

θυσία τις ἐξ ἑκατὸν προβάτων καὶ βοὸς ἑνός· οἱ δὲ τὴν ἡβῶσαν ἢ βουάρχην· σημαίνει δὲ καὶ τὴν βουπρόσωπον (trag. ad.)

<βούπρως>

ἀσθένεια

<βούπτινον>

βοτάνη, λεγομένη <τρίφυλλον

<Βοῦρα>

πόλις τῆς Ἀχαΐας

<βουρικυπάρισσος>

ἡ ἄμπελος. Περγαῖοι

<βούρυγχος>

ἰχθὺς κητώδης

<βούρυτος>

ποταμὸς μέγα ῥεῦμα ἔχων S

<Βούσβατον>

τὴν Ἄρτεμιν. Θρᾷκες

<βοῦς>

πόπανόν τι τῶν θυομένων οὕτως ἐν ταῖς ἁγιωτάταις Ἀθήνησι θυσίαις. ἦν δὲ βοῒ παραπλήσιον. κυρίως δὲ βοῦς. ἢ ἀσπίς. [βάρος. ἀργός]

<βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ>

παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων παῤῥησιά- ζεσθαι. ἤτοι διὰ τὴν ἰσχὺν τοῦ ζῴου· ἢ διὰ τὸ τῶν Ἀθηναίων <νόμισμα> ἔχειν βοῦν ἐγκεχαραγμένον, ὅνπερ ἐκτίνειν τοὺς πέρα τοῦ δέοντος παῤῥησιαζομένους ἦν ἔθος

<βοῦς ἐν αὐλίῳ>

παροιμία ἐπὶ τῶν ἀχρήστων. Κρατῖνος Δηλιά- σιν (fr. 32)

<βοῦς ἐν πόλει>

χαλκοῦς ὑπὸ τῆς βουλῆς ἀνατεθείς (Henioch. com. fr. 2)

<βοῦς ἐπὶ δεσμά> καὶ <βοῦς ἐπὶ φάτνην> καὶ <ἐπὶ σφαγήν> καὶ <κύων ἐπὶ σῖτον> καὶ <ὗς ἐπὶ δεσμά>

<βουσή>

δούλη S

[<βοῦς>

μάστιγξ]

<βουσία>

γογγυλίδι ὅμοιον. Θετταλοί

†<βουσκητήριον>

εἰς εὐρύην εἴρηται κακοσχόλως ἐπὶ τοῦ γυναι- κείου αἰδοίου

<βοῦς Κύπριος>

κοπροφάγος, εἰκαῖος, ἀκάθαρτος. σημαίνει δὲ ἀτοπίαν τῶν Κυπρίων. καὶ Εὔδοξος ἀφηγεῖται, ὅτι κοπροφα- γοῦσιν (Men. fr. 300)

<βοῦς πετηλός>

ὁ ἀναπεπταμένα τὰ κέρατα ἔχων

<βοῦς ἐμβαίη μέγας>

Στράττις (fr. 67) εἶπε παρὰ τὴν παροι- μίαν τὴν <βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ

βοῦς ἕβδομος>

μνημονεύει δὲ τοῦ <ἑβδόμου βοός> (Euthycl. I 805 fr. 2 Philem. fr. 86) ... ὅτι δὲ πέμμα ἐστὶ καὶ τῆς Σελήνης ἱερόν, Κλειτόδημος (fr. 323,12 J.) ἐν Ἀτθίδι φησί

<βουστροφηδόν>

οὕτως ἔλεγον, ἐπὰν ὁμοίως ἀροτριῶσι βουσὶ τὰς ἀντιστροφὰς ποιῇ τις. ἔλεγον δὲ ἐπὶ τοῦ γράφειν τρόπῳ τοιούτῳ

<βούσυκα>

τὰ μεγάλα σῦκα

<βουστάνη>

βοοστασία, ἡ τῶν βοῶν στάσις. ἢ μάστιξ, καὶ πληγή

<Βουτάδαι>

γένος Ἀθήνησιν, ἀπὸ τῆς Βούτου γενεᾶς

<βοῦται>

βουκόλοι, νομεῖς, βοτῆρες

[<βοῦς ἐμβαίη μέγας> στραττής εἶπε παρὰ τὴν παροιμίαν τὴν <Βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ>]

<βουτάνη>

μέρος τι τῆς μακρᾶς νεώς. ἢ μάστιξ. ἢ τάνυσις τῆς βοείας. μέρος δὲ τῆς νεώς, πρὸς ὃ τὸ πηδάλιον δεσμεύεται. δηλοῖ δὲ καὶ μάχην, ἀηδίαν

<βούταρος>

ὁ παχὺς [ἢ ὁ πάχης] <παρὰ Λάκωσι> hf

*<βούτας>

βουκόλους (Eur. Hec. 646). βοσκήματα (Eur. Hipp. 537?) S

<βουτελέστην>

θύτην

<βούτης>

ὀρίγανος ὑπὸ Κυδωνιατῶν· καὶ βουκόλος· καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως συντελουμένων· καὶ ὁ τοῖς Διπολίοις τὰ βουφό- νια δρῶν

*[<βουτιανείρη>

τροφὴν ἀνδράσιν παρέχουσα (Α 155) S]

<βούτιμοι>

βοώνητοι, ὥσπερ <ἀλφεσίβοιαι

βουτοί>

τόποι παρ' Αἰγυπτίοις, εἰς οὓς οἱ τελευτῶντες τίθενται

*<βούτομον>

φυτὸν βουσὶ διδόμενον τροφή, ὅμοιον χόρτῳ (Iob 8,11) (Sn)

†<βούτορον>

ψάκαστρον, νιφάδ' ὑετοῦ. βουκέντη. καὶ <βούτουρος> τὸ αὐτό†

†<βουτόων>

ὁδὸν ἀτραπόν h

<βούτρωκτον>

ὄροβον

[*<βουτύπον>

βουθύτην (Σ)] ... Ἀθήνησιν ἐκαλεῖτο, ἐκ τοῦ Θαυλωνιδῶν γένους καθιστάμενος

*<βουτύπος>

ὁ βοῦν καταβάλλων <πελέκει> SΣ. ἢ εἶδος ζῴου καλουμένου <ἐμπίς> S

<βούτυρος>

βοτάνης εἶδος. Διονύσιος

*<βουφάγος>

πολυφάγος vg

<βουφαρῆ>

τὴν εὐάροτον γῆν· <φάρος> γὰρ ἡ ἄροσις. καὶ ἐπίθε- τον βοός

<βούφθαλμον>

βοτάνη τις, ὑφ' ἡμῶν ἐσθιομένη

<βουφόνια>

ἑορτὴ Ἀθήνησιν. ἐν γὰρ τοῖς Διϊπολίοις φασὶ βοῦν καταφαγεῖν τὸ παρεσκευασμένον πόπανον τῇ θυσίᾳ (Ar. Nub. 985) [οἷον πλακούντιον ἐξ ἄρτου]

<βουφάρας>

γεφύρας

*<βουφορβός>

βοῦς τρέφων (Eur.) S

<βουχανδέα>

πολυχώρητα

<βουχανδέα>

τὸν μέγαν λέβητα

<βούρωστος>

ἰσχυρός. [ἢ ἰξηρός]

<βούλευμα>

φρόνημα (Thuc. 8,76,6?)

[<βοῶνα>

ὁδόν]

<βοῶν>

τῶν τετραπόδων, τῶν βοῶν (μ 265). ἢ ἀσπίδων (Π 636). καὶ φθεγγόμενος (Β 224)

<βοῶνας>

ἀγροικίας

<βοώνητα>

ἐπὶ ὠνῇ βοῶν δοθέντα

<βοώνια>

αὔλειος θύρα. Κρῆτες

<βοῶπις>

*μεγαλόφθαλμος, vg εὐόφθαλμος S μεγαλόφωνος. Εὔπο- λις δὲ τὴν Ἥραν (fr. 403)

<Βοώτης>

ὁ Ὠρίων. οἱ δὲ [φύλαξ S (ε 272)

<βοωτεῖν>

ἀροτριᾶν (Hes. op. 391), ὅταν ὁ Ὠρίων δύνῃ. Λά- κωνες

<βραβέα>

ἄρχοντα

*<βραβεία>

διάλλαξις (Eur. Phoen. 453) (n)

*<βραβεῖον>

ἐπινίκιον, vgAS ἔπαθλον, n νικητήριον. ἀμοιβή (1. Cor. 9,24) vgAS, ἢ στάδιον

*<βραβεύει>

διακρίνει. ἐπιψηφίζεται vgS μεσιτεύει. διοικεῖ n

*<βραβευέτω>

μεσιτευέτω. μηνυσάτω. ἰθυνέσθω (Col. 3,15) ASw

*<βραβευτής>

διαλλακτής n

*<βράβυλος>

εἶδος φυτοῦ κακοῦ (Theocr. 12,3) AS

<βρα>

ἀδελφοί, ὑπὸ Ἰλλυρίων

<βράγος>

ἕλος

<βραγχία>

ἡ περιτράχηλος ἀλγηδών

<βραγχιάζοισθε>

πνίγοισθε

<βραγχίον>

τῆς καταφράκτου νεὼς τὸ κύτος

<βράγχος>

νόσημά τι τῶν ἐν τῷ σώματι γιγνομένων <περὶ> τὸν βρόγχον, ὃ τὰς ὗς μάλιστα διαφθείρει (Thuc. 2,49,3)

<βραγχῶντος>

βρόγχοις ἁλόντος

<βραγχῶν>

φλεγμαίνων, ἢ πνευμονῶν

<βραδανίζει>

ῥιπίζει. τινάσσει

*<βραδέως>

μελλητικῶς (2. Macc. 14,17) AS

<βράιδιον>

ῥάιδιον. Αἰολεῖς

<βράδων>

ἀδύνατος

<βράζειν>

τὸ ἡσυχῇ ὀδύρεσθαι h

<βράθυ>

πόα τις θεοῖς θυομένη

<βράκαλον>

ῥόπαλον

<βράκανα>

τὰ ἄγρια λάχανα (Pherecr. fr. 13,1)

<βρακεῖν>

συνιέναι

<βράκες>

ἀναξυρίδες

<βράκετον>

δρέπανον. κλαδευτήριον. οἱ δὲ πλῆθος

<βρακίας>

τραχεῖς τόπους

<βρακίς>

συνείς

<βράκος>

κάλαμος. ἱμάτιον πολυτελές (Sapph. fr. 70)

<βράξαι>

συλλαβεῖν. δακεῖν. καταπιεῖν

<βράπτειν>

ἐσθίειν. κρύπτειν, ἀφανίζειν. τῷ στόματι ἕλκειν. ἢ στενάζειν

*<βράσσει>

ζέει. ἀναβάλλει gAS

<βρασμοῖσι>

τοῖς σεισμοῖς

<βράσσιος>

τροχὸς κεραμικὸς ὁ †μὴ ἐῤῥωγώς

<βράσκη>

κράμβη. Ἰταλιῶται

<βράσσον>

βραδύτερον. ἀσθενέστερον. ἢ ἑτεροκλινές, ἐπὶ τροχοῦ. ἔνιοι <βράσσονας>· ταπεινοτέρας

<βράσσων>

ἐλάσσων· ἢ ἄτακτος, ἀπὸ τοῦ <βρασμοῦ>, ὁ οὐ σταθερός· "βράσσων τε νόος" (Κ 226) *οἷον ἀκαταστατῶν, vgAS ἀσθενέστερος ὤν

<βρατάναν>

τορύνην. Ἠλεῖοι

<βρατάνει>

ῥαΐζει ἀπὸ νόσου. Ἠλεῖοι

<βρατάχους>

βατράχους

*<βράττειν>

πληθύνειν. βαρύνειν AS

<βραυκανᾶσθαι>

ἐπὶ τῶν κλαιόντων παιδίων λέγεται, ὡς μί- μημα φωνῆς

<βραύκας>

ἀκρίδας hf

<βραύλα>

φθείρ hf

<βραῦλον>

κοῖλον

*<βραῦνα>

κήλη. κύστις. ἐντεροκήλη v

<βραυνία>

κοιλώματα τῆς γῆς

<Βραυρών>

τόπος τῆς Ἀττικῆς

<Βραυρωνίοις>

τὴν Ἰλιάδα ᾖδον ῥαψῳδοὶ ἐν Βραυρῶνι τῆς Ἀττικῆς. καὶ <Βραυρώνια> ἑορτὴ Ἀρτέμιδι Βραυρωνίᾳ ἄγεται καὶ θύεται αἴξ

<βραυῶσα>

κεκραγυῖα hf

<βράχαλον>

χρεμετισμόν

*<βράχε>

ἐψόφησε (Μ 396 etc.) n

(*)<βραχεῖν>

ἠχῆσαι (Sn) ψοφῆσαι (n)

†<βραχιόνα>

τὸν τράχηλον

*<βραχεῖς>

ὀλίγοι (Psalm. 104,12) vgAS

<βράχιστον>

ἐλάχιστον (Soph. fr. 172)

<βραχίων>

βραχύτατος

<Βραχμᾶνες>

οἱ παρ' Ἰνδοῖς Γυμνοσοφισταὶ καλούμενοι

<βραχύ>

ἀντὶ τοῦ οὐδέν (Eur. Tro. 1248) ὀλίγον, *μικρόν (Eur. Phoen. 738) g

[<βραχυτελόν>

μικρόν]

a) <βραχύλον>

... b) *<βραχυτελῆ>· μικρόν (Sap. 15,9) vgAS

<βραχμάζουσαι>

χρεμετίζουσαι

*<βραχέα ἄττα>

ὀλίγα τινά Aps

<βραχώδης>

τραχύς

<βράψαι>

συλλαβεῖν. ἀναλῶσαι. κρύψαι. θηρεῦσαι

<Βρέα>

Κρατῖνος (fr. 395) μέμνηται τῆς εἰς Βρέαν ἀποικίας. ἔστιν δὲ πόλις Θρᾳκίας, εἰς ἣν Ἀθηναῖοι ἀποικίαν ἐξέπεμπον

[<βρέγμα>

τὸ μέσον τῆς κεφαλῆς]

<βρέγμα>

τὸν βρεγμόν

<Βρέκυν>

τὸν Βερέκυντα, τὸν Βρίγα. <Βρίγες> γὰρ οἱ Φρύγες <Βερεκύνδαι>· δαίμονες. οἱ Φρύγες

*<βρέμει>

ἠχεῖ. ASg φωνεῖ. σίζει. [ταράσσει. ASg ἀπειλεῖ (Δ 425) AS

<βρεμεαίνων>

ἠχῶν (Δ 425)

*<βρέμεται>

ἠχεῖ. ASPn ψοφεῖ. n προσρήσσεται (Β 210) ASP

*<βρέμοντι>

ἠχοῦντι. ἀπειλοῦντι vgA

[<βρέμβος>

ἔμβρυον] vgA

<βρεμούσας>

ἠχούσας (Diog. trag. fr. 1,4 p. 776?)

<βρενθύεται>

δυσχεραίνει. q προσποιεῖται

<βρένδον>

ἔλαφον

<βρενθινῷ>

ἀνθίνῳ

<βρενθινά>

ῥιζάρια τινά, οἷς ἐρυθραίνονται αἱ γυναῖκες τὰς παρειάς· οἱ δὲ ἄγχουσαν, οὐκ εὖ ...... οἱ δὲ φῦκος παρεμφερὲς <κύδει Ἀφροδίτης>

<βρένθιξ>

θριδακίνη. Κύπριοι q

<βρένθον>

μύρον τι <τῶν παχέων>, ὡς βάκκαρις. οἱ δὲ ἄνθινον μύρον. καὶ ὄρνεον <βρένθος>, ὅπερ ἔνιοι <κόσσυφον> λέγουσι. <Βρένθος> καὶ ὁ τύμβος λέγεται q

*<βρενθύεται>

μεγαλοφρονεῖ, ὑπερηφανεύεται, ἐπαίρεται vg

<βρενθύεσθαι>

θυμοῦσθαι, [ὀργίζεσθαι q. ἀναξιοπαθεῖσθαι, δυσχεραίνεσθαι [προσποιεῖσθαι q

<βρενθύεται>

ἀναξιοπαθεῖ. βαρεῖται. [σεμνύνεται (Ar. Pac. 26) S

<βρενθυόμενοι>

ἐναβρυνόμενοι, τρυφῶντες

[<βρενός>

πυθμήν. τύμβος. καὶ ὄρνεον, ὃ καὶ <βρένθον>]

<Βρέντιοι>

ἔθνος ἐν Ἰταλίᾳ q

<βρέτας ἅγιον>

εἰκών, ὁμοίωμα (Ar. Lys. 262?)

<βρενταί>

βρονταί

*<βρέτας>

ξόανα (S) εἴδωλα (vgAS) ὁμοίωμά S τι, παρὰ τὸ βροτῷ ἐοικέναι. vg(A) ὅπερ φασὶν οἱ νεώτεροι <δείκηλον

βρέτη>

ἀπεικονίσματα q

*<Βρεττανία>

νῆσος ἡ περὶ τὸν ὠκεανόν vgAS n <ἧς τὸ περί- μετρόν φησιν Σκύμνος ὁ Χῖος (Apollon. hist. mirab. 15) σταδίων τρισμυρίων> AS

<βρέττανα>

φοβερά. [ἀκρὶς μικρὰ ὑπὸ Κρητῶν]

<Βρεττία>

μέλαινα <πίσσα> (Aristoph. fr. 629) ἢ βάρβαρος. ἀπὸ τοῦ Βρεττίων ἔθνους q

<βρεῦκος>

ἡ μικρὰ ἀκρίς, <ὑπὸ Κρητῶν> q

<βρέφος>

*ἔμβρυον (Ψ 266) AS νήπιον, παῖς (e. g. Eur. Phoen. 25)

<βρεχμόν>

τὸ κρανίον

<βρεχμός>

q βρέγμα. τὸ μέσον τῆς κεφαλῆς (Ε 586)

<βρῆγμα>

ἀπόπτυσμα ἀπὸ θώρακος, παρὰ Ἱπποκράτει (morb. 2,47) <καὶ> <βρήσσει>· βήσσει q

<βρηνεύομαι>

ἔλεγον .... [<βρήσσει>· βήσσει]

<βρῆσσαι>

βῆσσαι

<Βρησσαῖος>

ὁ Διόνυσος

<βρήσσουσιν>

βληχῶνται. φωνεῖ τὰ πρόβατα

<βρητός>

ἀλεκτρυὼν ἐνιαύσιος

†<βρηχανώμενοι>

φωνοῦντες. ἢ χασμώμενοι

<βρί>

ἐπὶ τοῦ μεγάλου, καὶ ἰσχυροῦ, καὶ χαλεποῦ τίθεται

<βριαγχόνην>

βάτραχον. Φωκεῖς

<βρίακχος>

[βρίαρος] βριαρῶς [<βριάγχως>], βαρέως ἰακχά- ζουσα (Soph. fr. 711)

<βριάει>

θρασύνει (Hes. op. 5)

<βρίαν>

τὴν ἐπ' ἀγροῖς κώμην

<Βριάρεων>

ἄνθρωπον ἑκατοντάχειρα (Α 403)

*<βριαρήν>

βαρεῖαν, vg ἰσχυράν (Λ 375 etc.)

*<βριαροί>

βαρεῖς, q ἰσχυροί vgAS

*<βριαρόν>

κραταιόν, ἰσχυρόν. μέγα. βαρύν. ἄγριον (AS)

<Βριάρεω στῆλαι>

αἱ Ἡράκλειοι λεγόμεναι (Euphor. fr. 166)

<Βρίγες>

οἱ μὲν Φρύγες (Hdt. 7,73) οἱ δὲ βάρβαροι· οἱ δὲ σολοικι- σταί. Ἰόβας δὲ ὑπὸ Λυδῶν <ἀπο>φαίνεται <βρίγα> λέγεσθαι τὸν ἐλεύθερον

<βρίγκα>

τὸ μικρόν. Κύπριοι

<βρίγκος>

ἰχθὺς κητώδης

<βριγκώμενον>

ὀργιζόμενον. †μιμούμενον

<βρίζει>

ἐσθίει. πιέζει. κύει. καθεύδει· "ἔνθα οὐκ ἂν βρίζοντα ἴδοις" (Δ 223)

<Βριζώ>

μάντις, ἐνυπνιομάντις

<βρίζω>

καθεύδω

*<βρίζοντα>

νυστάζοντα. vgAS κοιμώμενον (Δ 223) gAS

<βριήπυος>

μεγαλόφωνος. ST μέγας. δεινός (Ν 521)

<βριηρόν>

μεγάλως κεχαρισμένον

*<βρίθει>

βαρύνει. (Sap. 9,15) αὔξει. SP ἢ εὐθηνεῖ. gP διατρέφει

<βρίθεται>

βαρύνεται καρπῷ (Aesch. fr. 116,2?)

<βρίθειν>

γέμειν (Eur. Tro. 216)

<βρίθοντα>

βαροῦντα

*<βριθοσύνη>

βάρος (Ε 839) (AS)

*<βρίθουσαν>

λάμπουσαν. n βαροῦσαν (Σ 561)

<βριθύ>

ἰσχυρόν. μέγα. [βαρύ (Ε 746) S

<βρίθων>

γέμων. κομῶν ὑπὸ καρπῶν

<βρίκελοι>

οἱ μὲν τοὺς ἱστόποδας, ἀπὸ τοῦ βάρους καὶ τοῦ ξύλου· οἱ δὲ βαρβάρους· Δίδυμος δὲ τὰ τραγικὰ προσωπεῖα, παρὰ Κρατίνῳ, οἷον βροτῷ εἴκελοι, ἐν Σεριφίοις (fr. 205)

<βρικίννη>

εἶδος βοτάνης

<βρικίσματα>

ὄρχησις Φρυγιακή

<βρικοί>

πονηροί

<βρικόν>

ὄνον, Κυρηναῖοι. βάρβαρον

<βριμάζει>

ὀργᾷ εἰς συνουσίαν. Κύπριοι

*<βριμάζων>

τῇ τοῦ λέοντος χρώμενος φωνῇ vgAS

<βριμῶν>

ἀπειλῶν

<βριμαίνεται>

θυμαίνεται, ὀργίζεται

<βρίμη>

ἀπειλή. καὶ γυναικεία ἀῤῥητοποιΐα

*<βρίμημα>

ἐπίπληξις AS <ἀπειλητική> AS

<βριμήσασα>

δεινή, χαλεπή

<βριμός>

μέγας. χαλεπός

*<βριμοῦσθαι>

θυμοῦσθαι g ὀργίζεσθαι

*<Βριμώ>

ἰσχυρά (Clem. Al. protr. 2,15,1) A (S)n

†<βρινδεῖν>

θυμοῦσθαι. ἐρεθίζειν

†<βρίννια>

τὰ ἄρνεια κρέα

<βρίξαι>

ὑπνῶσαι, νυστάξαι

<βρῖσαι>

βαρῦναι. ὁρμῆσαι. καὶ Νύμφαι

<βρισθείς>

ὑπνώσας

<βρίσαντα>

ἰσχύσαντα. βαρύναντα

<βρίξ>

θριδακίνη. καὶ εἶδος ἄνθους. οἱ δὲ περιστερεῶνα

<βρίτος>

ἔτος

<Βριτόμαρτις>

ἐν Κρήτῃ ἡ Ἄρτεμις (Call. h. 3,190)

<βριτύ>

γλυκύ. Κρῆτες

†[<βρόγχος>

βάτραχος]

<βρογχιάζει>

καταπίνει

<βρόδα>

Αἰολεῖς ῥόδα (Sapph. fr. 98,13 D ..)

*<βρόγχος>

[ῥούφισμα.] ὁ λάρυγξ. ὁ καταπότης gS

<βρόκοι>

ἀττέλεβοι. ἀκρίδες

<βροκός>

μωρός· Ἕλληνες

†<βρομέον>

ὀζόμενον

*<βρομέωσιν>

ἠχῶσιν (Π 642) (vg)AS

<βρομήσει>

φυσήσει. ψοφήσει

<Βρόμιος>

παρὰ Τηλεκλείδῃ (fr. 55) ὁ Σάτυρος, *ἢ ὁ Διόνυσος (Eur. Bacch. 115) vgAS

*<βρόμος>

βοτάνη ὁμοία σίτου ASn, μὴ ἔχουσα γόνατα AS

<βρόμος>

ἰδίωμα ἤχου. ἦχος (Ξ 396). καὶ ὁ τόπος, εἰς ὃν ἔλαφοι οὐροῦσι καὶ ἀφοδεύουσι. καὶ σπέρμα λεπτῆς κριθῆς. καὶ ὀσμή. καὶ χόρτος

<βροντάζων>

βροντῶν

<βρόντημα>

ὁ ἐμβρόντητος

<βρόξαι>

ῥοφῆσαι

<βρόκων>

ἀμαθής, ἀπαίδευτος, οἷον βόσκημα

<βρόσσονος>

βραχυτέρου

<βρόταχος>

βάτραχος (Xenoph. fr. 40)

*<βροτέης>

ἀνθρωπίνης (Greg. Naz. c. 1,1,18,37 [37,485]) S

*<βροτήσια>

ἀνθρώπεια n καὶ ἀνθρώπινα (Eur. Andr. 1255)

*<βροτόεντα>

ᾑμαγμένα gS οἱ δὲ τὰ λαμπρά (Ζ 480)

<βροτοδαίμων>

ἡμίθεος

*<βροτολοιγέ>

ἀνθρωποφθόρε (Ε 31) S

*<βροτολοιγός>

ἀνθρωποκτόνος. vg(AS) αἱμοφθόρος (Ε 518 ..)

[<βροτήσεια>

ἀνθρώπεια]

<βροτοί>

γυναῖκες

*[<βρότος>

αἷμα] <βρότον>· τὸ αἷμα gAS ὀξυτόνως μὲν ἄνθρωπον AS· παροξυτόνως δὲ σημαίνει τὸν ἐκ φόνου λύθρον

*<βροτός>

φθαρτός, n ἢ γηγενὴς S ἄνθρωπος (Iob 4,17) gAS

<βροτόφηλος>

ἀνθρώπους φηλῶν, τουτέστιν ἀπατῶν

<βροῦκος>

ἀκρίδων εἶδος, Ἴωνες. Κύπριοι δὲ τὴν χλωρὰν ἀκρίδα <βρούκαν>. Ταραντῖνοι δὲ ἀττέλεβον. ἕτεροι <ἀρουραίαν μάντιν>

<βροῦνος>

ἐνεὸς ἢ μαινόμενος

<βρούξ>

τράχηλος. βρόγχος

<βροῦλος>

πόα ἔνυδρος

<βροῦ>

πιεῖν

<βροῦτος>

ἐκ κριθῶν πόμα

<βρούχετος>

βάραθρον. βάτραχον δὲ Κύπριοι

<βρούχαλον>

ἕρμα

<βροχέως> [ἢ <βρουκέων>·] σαφῶς. συντόμως. Αἰολεῖς (Sapph. fr. 2,7)

<βροχμώδης>

ἡ νοτερὰ καὶ ἁπαλή. Δημόκριτος (fr. 133)

*<βροχμόν>

τὸ βρέγμα vgS

<βρόχοι>

ἅμματα (Eur. Or. 1315 ..)

*<βρόχος>

[ἀγκοίλη. Δημόκριτος]. ἀγχόνη (Eur. Hipp. 770), vgAS δεσμός (Eur. Andr. 556 ..)

<βρύα>

ἃ γίνεται μὲν ἐπὶ πετρῶν, λέγεται δὲ καὶ <σφακὸς> ἢ †<σκαφίς>· ἐπετίθετο δὲ ἁγνισμοῦ χάριν

*<βρυάζει>

θάλλει. τρυφᾷ vgAS

<βρυάζειν>

γαυριᾶν. ἥδεσθαι

<βρυαζούσης λέαιν' ὥς>

ἐν Ἀθάμαντι (trag. ad. fr. 1). ἀκμα- ζούσης ἢ ἐγκύμονος

<βρυαθμόν>

βρυασμόν

<βρυαλιγμόν>

ψόφον, ἦχον

<βρυαλίζων>

διαῤῥήσσων

<βρυαλίκται>

πολεμικοὶ ὀρχησταί· "<μενέδουποι>" Ἴβυκος καὶ Στησίχορος (fr. 79)

<βρυανιῶν>

μετεωριζόμενος καὶ κορωνιῶν

<βρυάσομαι>

ἀναβακχεύσομαι μετά τινος κινήσεως

<βρυγμός>

κατανάλωσις. καὶ νόσος, ἀπὸ τοῦ βρύχειν, ὅ ἐστι τοῖς ὀδοῦσι πιέζοντα ψόφον ἀποτελεῖν, ὡς ἐν ῥίγει συμβαίνει (Hippocr. diaet. 3,84). *ἢ ἀκόνησις μύλων. vgAS ἢ τρισμὸς ὀδόντων (Matth. 8,12 ..) vg(AS)

<βρυγκός>

ἄφωνος. νεκρός

<βρύκουσα>

δάκνουσα. κατεσθίουσα (Ar. Lys. 367)

<βρυγχός>

βρόχος

*<βρύει>

ῥέει [πηγάζει P, ἀναβλύζει. πηδᾷ. AS (Jac. 3,11) ἀνθεῖ. gn ἀνίησιν. αὔξεται (Ρ 56)

<βρύθακες>

οἱ χιτῶνες βομβύκινοι. ἢ γένος ἰθαγενῶν

<βρύκαιναι>

ἱέρειαι. ὑπὸ Δωριέων

<βρυκανήσομαι>

βοήσομαι

<βρυκεδανός>

πολυφάγος. οἱ δὲ †μακρός

<βρύκειν>

λάβρως ἐσθίειν. ἀπὸ τοῦ τρίζειν τοὺς ὀδόντας. *οἱ δὲ μασᾶσθαι (gA)

<βρυκετός>

ταυτὸν τῷ <βρυγμῷ>. καὶ <βρυκηθμός> ὁμοίως Δωριεῖς

<βρυκός>

κῆρυξ. οἱ δὲ βάρβαρος. οἱ δὲ ἀττέλεβος

<βρυκταία>

εἶδος βοτάνης

<βρύκων>

συνερείδων τοὺς ὀδόντας μετὰ ψόφου

<βρυδαλίχα>

πρόσωπον γυναικεῖον. παρὰ τὸ γελοῖον καὶ αἰσχρὸν †ὄῤῥος τίθεται †ὀρίνθω τὴν ὀρχίστραν καὶ γυναικεῖα ἱμάτια ἐνδέδυται. ὅθεν καὶ τὰς †μαχρὰς <βρυδαλίχας> καλοῦσι Λάκωνες

<βρυδακίζειν>

ἐκτείνειν

<βρυλλιχισταί>

οἱ αἰσχρὰ προσωπεῖα περιτιθέμενοι γυναικεῖα καὶ ὕμνους ᾄδοντες

<βρύλλων>

ὑποπίνων (Ar. Eq. 1126)

<βρῦν>

πιεῖν (Ar. Nub. 1382)

<βρύματα>

μηρύματα

<βρύον>

θάλλον (Aesch. fr. 350,6) [βρύσμα]

<βρυνχόν>

κιθάραν. Θρᾷκες

<βρύξαι>

δακεῖν. καταπιεῖν

<βρύοχον>

κήρυκα

<βρύγδην>

χύδην

[<Βρύσια>

πόλις]

<Βρυσιαί>

κρημνοί. καὶ πόλις κρημνώδης (Β 583)

<βρύτανα>

κονδύλους

<βρυτιγγοί>

χιτῶνες

<βρυτταί>

τὰ λείψανα

<βρύτεα>

στέμφυλα. ἔνιοι εἶδος σκορόδου

<βρύττειν>

ἐσθίειν

<βρύττιον>

πόμα ἐκ κριθῆς

<βρύττος>

εἶδος ἐχίνου πελαγίου, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης (h. an. 4,530b5) οἱ δὲ ἰχθύν. οἱ δὲ τρισυλλάβως. "<ἄμ>βρυττον, ἤν, Λάχης ποιεῖ"

<>βρύχα>

ὑποβρύχιον. βυθιζόμενον (ε 319)

*<βρύχανα>

σάλπιγγι g καμπύλῃ

<βρυχετῶ>

πυρεταίνω

<βρυχηθμός>

στεναγμός. οἰμωγή

<βρυχίς>

κλῆμα

<βρυχμοί>

ψόφοι

<βρυχήσασθαι>

ὡς λέων

*<βρύχιον>

βυθιζόμενον vgAS

<Βρύχων>

ποταμὸς περὶ Παλλήνην

<Βρυτίδας>

γένος παρὰ Ἀθηναίοις

<βρυτίνη>

ἐν Μαλθακοῖς· "ἄμοργιν ἔνδον βρυτίνην ἠθεῖν τινα" (Cratin. fr. 96). ἔπαιξε πρὸς τὸ πόμα τὸ βρύτινον. ἔστι δὲ καὶ ζῶον <βρύτον> ὅμοιον κανθάρῳ, καὶ τὸ ἀπ' αὐτοῦ <βρύτινον πήνισμα>, ὅπερ ὑπ' ἐνίων <βομβύκινον> λέγεται

<βρυτίνην>

βυσσίνην

<βρῦτον>

πᾶν τὸ ἐκ κριθῆς ποτόν

<βρυτονία>

ῥίζα τις οὕτως καλουμένη

<βρύτιχοι>

βάτραχοι μικροὶ ἔχοντες οὐράς

*<βρύχεται>

μαίνεται n

<βρυχός>

κήρυξ

*<βρυῶδες>

δυσῶδες Σc

*<βρωμᾶσθαι>

ὀγκᾶσθαι vgAS

*<βρώμην>

βρῶσιν (κ 460 ..) (g)AS

<βρωμωμένου>

ὀγκωμένου

*<βρωτόν>

βρώσιμον (Iob 33,20) vgAS

*<βρωτύν>

βρῶσιν. τροφήν (Τ 205) S

[<βρυατά>

βεβυσμένα αὕτη]

<βυβὰ ταῦτα>

ἐπὶ τοῦ μεγάλου τάσσεται (Sophr. fr. 115)

*<βυβλία>

βιβλία vASn

†<βυγή>

πηγή

<βύβλιοι>

οἱ τῶν τάφων φύλακες, παρὰ Κυπρίοις. καὶ πόλις Φοινίκης <Βύβλος>

[<βυδοί>

οἱ μουσικοί. ἢ κροῦμά τι. σοφῶς Κρησίν]

<βύει>

καμμύει. φράσσει τὰ ὦτα

†<βύζαντες>

πλήθοντες

<Βυζαντία>

εἶδος ὁρμιᾶς

*<Βυζάντιος>

Κωνσταντινουπολίτης (g) A

*<βύζην>

ἱκανῶς. *ἀθρόως. vgAS δαψιλῶς. *πυκνῶς. ἐπαλλήλως. ἢ πληροῦν (Thuc. 4,8,7) vgAS

<βύζειν>

τὸ πεπιασμένως κατέχειν

<βυζόν>

πυκνόν. συνετόν. γαῦρον δὲ καὶ μέγα

*<βύθιος>

φόσσα vgAS

<βυθίζων>

ποντίζων ἐν βυθῷ. Σκύθαις (Soph. fr. 508)

[<βυθμός>

ἄντρον. πυθμήν, καὶ βυθμήν]

<βυκανισταί>

†εἰκασταί

<βυκήης>

ὑπνηλός

<βυκός>

δασμοφόρος

<βυκτά>

σχέτλια, δείλαια

<βυκτάων>

πνεόντων, φυσητῶν (κ 20)

<βύκτης>

ὁ ἐκ βυθοῦ ταράσσων. φυσῶν

<βυλλά>

βεβυσμένα

[<βυλλίχαι>

χοροί τινες ὀρχηστῶν, παρὰ Λάκωσι

<βυλλίχης>

χορευτής

<βυλλιχίδες>

†ῥαχίδες]

<βύνη>

θάλασσα. (Euphor. fr. 127 P.?) πεύκη. [b) <βύθαλον>· βύσμα. c) <βύξ>· βυθός. d) <βυνεύς>·] σκεύασμά τι κρίθινον

<βυννεῖν>

τὸ ἐν τῷ στόματι κατέχειν τι

<βύπτειν>

βαπτίζειν

<βύρθακος>

βάτραχος

<βυρικόμενος>

πνιγόμενος. τραχηλιζόμενος

<βυριόθεν>

οἴκοθεν (Cleon. eleg. II 263 B.)

<βύριον>

οἴκημα

<βύρμακας>

μύρμηκας

<βυρμός>

σταθμός

<βυρσάτονος>

τύμπανον (Eur. Bacch. 124)

<Βυρσίνης>

Μυρσίνης· ἦν δὲ αὕτη γυνὴ Ἱππίου τοῦ τυράννου. ἐν τοῖς Ἱππεῦσι (Ar. Eq. 449)

<βυρσίς>

δέρμα

<βυῤῥός>

κάνθαρος. Τυῤῥηνοί

<βυρσαίετον>

Ἀριστοφάνης ἀπὸ τῆς βύρσης καὶ τοῦ ἁρπάζειν τὸν Κλέωνα εἶπε (Ar. Eq. 197)

<Βύρσαν>

πόλιν θεῶν Ἀριστοφάνης ἐν Δράμασι παίζων ἔφη (fr. 292)

<βυρσιμώλους>

βυρσοδεψίμους

*<βυρσοδέψης>

σκυτοδέψης, [βυρσεύς (Plat. conv. 221 e?) P

<βυρσόκαππον>

τὸν Κλέωνα (Com. ad. fr. 61)

*<βύουσαν>

κρύπτουσαν (P)

<βῦσαι>

ἐπιθεῖναι. φορτῶσαι. κρύψαι

<βύσας>

πλήσας. φράξας

<βύρτη>

λύρα

<βυσαύχην>

ὁ συνέλκων τὸν τράχηλον καὶ τὸν αὐχένα μικρὸν ποιῶν καὶ τοὺς ὤμους ἀνέλκων (Xenarch. com. fr. 1,4)

<βύσσαλοι>

βόθροι

[<βύσσινον>

πορφυρόν]

<βυσσαλεύοντι>

τῷ βυθῷ ἐφικνουμένῳ

<βυσσοβαρῆ>

μεγάλα. ἀπὸ τῶν καταφερομένων εἰς βυθὸν διὰ τὰ βάρη

<βυσσοδομεύει>

ἐνθυμεῖται. μηχανᾶται. ἀποκεκρυμμένως βουλεύ- εται, καὶ ἐκ βάθους

<βυσσοδομεύειν>

ἐνθυμεῖσθαι. κατὰ βυθοῦ δομεῖν, ἤγουν οἰκο- δομεῖν (θ 273)

*<βύσσινα>

πορφυρᾶ (Exod. 28,39) AS

<βυσσός>

*βυθός (Hdt. 2,96,5). vg ἄντρον. πυθμήν. καὶ χρῶμα ἀντὶ τῆς ὕσγης παραλαμβανόμενον

†<βυσσοφαρεῖ>

μεγαλοφαρεῖ

<βυσσόφρων>

κάτωθεν ἐκ σπλάγχνων βουλευόμενος. καὶ ἐκ βυθοῦ φρονῶν (Aesch. Cho. 652)

*<βύσωσι>

φράξωσι vgAS

<βύσταγα>

πώγωνα

<βυστίχοις>

τοῖς ἐν θαλάττῃ βρόχοις

<βῦστραι>

αἱ τῶν λαχάνων ἐνθέσεις. ἔνιοι δὲ τοὺς ἐκ τῶν λαχάνων ψωμούς (Anaxandr. fr. 23. Antiph. fr. 180)

<βύτθαν>

τὸν ψᾶρα

<βυτθόν>

πλῆθος

<βύτανα>

κονδύλοι. οἱ δὲ <βρύτανα>

<βυτίνη>

λάγυνος, ἢ ἀμίς. Ταραντῖνοι [ἤγουν σταμνίον]

<βύττος>

γυναικὸς αἰδοῖον

*<βύων τὰ ὦτα>

ἐπιφράττων (Ps. 57,5) AS

*<βυούσης>

πληρούσης. καλυπτούσης. ASn κωφωθείσης (Ps. 57,5) AS

†<βυωτήν>

τὴν ἄρσιν

*<βῶ>

ἐπιβῶ P

<βωβός>

πηρός.

*<βωβούς>

χωλούς

<βωβύζειν>

σαλπίζειν

<Βωβώ>

οὕτως ἡ Μάκρις ὠνομάζετο

<βώδιον>

βοίδιον

<βωθεῖν>

ὁμιλεῖν. βοηθεῖν

*<βωθέοντες>

βοηθοῦντες gAS

<βωθύζειν>

βοᾶν. θωύσσειν

<βῶκα>

θύννον (Epich. fr. 60)

†<βωκός>

τρυφερὸς χιτών

<Βώκαρος>

ποταμὸς ἐν Σαλαμῖνι ἐκ τοῦ Ἀκάμαντος ὄρους φερό- μενος

<βωλάκιον>

χωρίον βώλους ἔχον

*<βῶλαξ, βῶλος>

S(n) γῆ

<βωλία, βωλίς>

μάζης εἶδός τι ἐν ταῖς θυσίαις

<βωλίνας>

καλιάς. ἢ πλινθίνας οἰκίας

<βωλόναι>

οἱ μὲν κολώνας· οἱ δὲ τὸ Κίλλαιον ἀκούουσι, διὰ τὸ ἀνακεχῶσθαι, παρὰ Σοφοκλεῖ (fr. 933)

[<βῶλοι>

γῆ]

<βωλώρυχα>

τὴν σῦν. Λάκωνες

<βωμακεύμασι>

βωμολοχεύμασι. παραλογισμοῖς. πανουργήμασι κολακευτικοῖς

<βώμαξ>

βωμολόχος. καὶ ὁ μικρὸς βωμός, ὑποκοριστικῶς

<βώμευσις>

βωμοῦ ἵδρυμα

<βώμηνεν>

ὤμοσε

*<Βώμιοι>

οἱ περὶ τοὺς λόφους τοὺς Βωμοὺς καλουμένους οἰκοῦντες (Thuc. 3,96,3) AS

[<βώμενος>

βωμός]

<βωμίδας>

ἀναβάσεις (Hdt. 2,125,1)

<βωμίσκοι>

ἀριθμοὶ ἄνισοι

<βωμοῖς>

βαθμοῖς

*<βωμοῖσι>

βάσεσι (Θ 441) n

<βωμοί>

ἔμβολοί τινες οὕτω λεγόμενοι

<βωμολοχία>

γένος κολακείας φορτικὸν καὶ γελωτοποιόν

*<βωμός>

ἱερόν. τέμενος (Θ 48) vgAS

*<βωμολόχος>

σκώπτης. vgASn ἱερόσυλος· παρὰ τὸ λοχεῖν εἰς τοὺς βωμούς, ὅ ἐστιν ἐνεδρεύειν. vgAS πανοῦργος. ἀσεβής. ἀπατεών (Greg. Naz. or. 5,18) (vgA)S

*<βῶν>

βοῦν. ὅπλον (Η 238) AS

*<βωνίτας>

τοὺς ἐν ἀγρῷ. οἱ δὲ βουκόλους (n) ἢ ἀγροίκους (Call. fr. 251)

<βώνημα>

†εἴρημα. Λάκωνες

<Βωρθία>

Ὀρθία

<Βῶρμον>

θρῆνον ἐπὶ Βώρμου νυμφολήπτου Μαριανδυνοῦ

*<βῶροι>

ὀφθαλμοί (AS)

*<Βῶρος>

ὄνομα κύριον (Ε 44 ..) AS

<βῶς>

ἀσπίς. πέλτη. βύρσα. καὶ ποιὸς ἰχθύς

*<βώσομαι>

βοήσομαι, [ἐπικαλέσομαι S

<βῶσον>

κάλεσον, βόησον (Cratin. fr. 396)

<βώσαντι>

βοήσαντι (Μ 337)

[<βωστῆρες>

νομεῖς]

<βωστρεῖν>

βοᾶν. καλεῖν. ἐπικαλεῖσθαι (μ 124)

<βωσόμεθα>

μαρτυρώμεθα. ἐπικαλεσώμεθα (Κ 463)

*<βωσσοῦσι>

βομβοῦσιν S ἠχοῦσι (ν 106)

<βωτάζειν>

βάλλειν

<βωτιάνειρα>

τοὺς ἄνδρας τρέφουσα (Α 155)

<βωτίον>

σταμνίον

<βώτορες>

βωτῆρες. νομεῖς. ποιμένες (ξ 302 ..)

*<βώχ>

βοτάνης εἶδος S

*<βωῶμεν>

ὀμόσωμεν S