Ι ἐθνικαὶ ὑπηρεσίαι τῆς Κρήτης εἰσὶ τοσαῦται ὥστε ὁ Κρὴς εὐλόγως δύναται νὰ χαρακτηρισθῇ ὡς ὁ κατ’ ἐξοχὴν στρατιώτης καὶ φύλαξ τοῦ σήμερον Ἑλληνισμοῦ. Τεκμήριον τούτου προφανὲς καὶ ἀναντίρρητον πρόκειται ἡμῖν ἡ σημερινὴ θέσις τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων. Ἐταπεινώθη ἡ μέχρι τοῦδε ἀταπείνωτος Κρήτη, συνεταπεινώθη καὶ ὁ λοιπὸς ἔσω καὶ ἔξω Ἑλληνισμός, ἔπαθεν ἡ ἐκκλησία, διώκεται ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα. Καθ’ ὅλου εἰπεῖν δίκαιον εἶνε νἀνομολογήσωμεν ὅτι κατὰ τὴν τελευταίαν πεντηκονταετίαν ὁ πολιτικὸς βίος τῆς Κρήτης ἀποτελεῖ τὴν λαμπροτάτην σελίδα τῆς συγχρόνου Ἑλληνικῆς ἱστορίας. Τούτου οὕτως ἔχοντος, νομίζομεν ὅτι ἐπιτελοῦμεν καθῆκον φιλοπατρίας παρατιθέμενοι συνοπτικὴν σκιαγραφίαν τοῦ βίου ἑνὸς τῶν ἀληθῶς ἐξοχωτάτων στρατιωτῶν καὶ γηραιῶν προμάχων τῆς Κρητικῆς ἐλευθερίας. Ὁ ἀνὴρ οὗτος εἶνε ὁ ἀρχηγὸς Χατζῆ Μιχάλης Γιάνναρης.
Ὅπως ἐν πάσῃ ἱστορικῇ χώρᾳ ὑπάρχουσιν ἰδιαίτερα διαμερίσματα ἅτινα ἕνεκα τῆς φυσικῆς ἢ χωρογραφικῆς αὐτῶν θέσεως, ἐν παντὶ κινήµατι προέχουσι καὶ ἡγοῦνται τῶν λοιπῶν, οὕτω καὶ ἐν Κρήτη ἀδιαφιλονικήτως τὸ δυτικὸν τμῆμα, τὸ τῶν Χανίων, πρωταγωνιστεῖ ἀπ’ αἰώνων ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῶν Κρητικῶν ἀγώνων. Τὸ τμῆμα τοῦτο ἀποτελεῖται, ὡς γνωστόν, ἐκ τῆς ὑπερηφάνου καὶ περιωνύμου ἐπαρχίας Σφακίων, ἐκ τοῦ Ἀποκορώνου, τοῦ Σελίνου, τῆς Κισάμου καὶ τῆς Κυδωνίας. Ὁ γινώσκων ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὰ πράγματα δύναται ἀδιστάκτως νὰ ἰσχυρισθῇ ὅτι ἡ Κυδωνία εἶνε ἡ πολυπαθεστάτη καὶ ἡ μᾶλλον αἱματοβαφὴς ἐπαρχία τῆς Κρήτης, ἅτε κειµένη εἰς τὸ στόμιον τοῦ δράκοντος, ἤτοι εἰς τὰ πρόθυρα τῶν Χανίων, τοῦ κεντρικοῦ ὁρμητηρίου τῶν Τούρκων. Ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ ταύτῃ, ΝΔ τῶν Χανίων,
