Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
291
Διότι ὑπῆρχε φόβος, μήπως τώρα μόνον, κατόπιν ἑορτῆς, ξεφυτρώσουν συντάγματα ἁρμοδίων, ὁπότε δηλαδὴ πλέον ἐπρόκειτο νὰ διαμοιρασθοῦν δάφναι καὶ συγχαρητήρια.......
- Ἐν Ἀθήναις, Ἰούλιος τοῦ 1890.
Κων. Φ. Σκοκοσ
Η ΕΙΚΟΝΑ ΜΟΥ
ΒΑΘΥ βλέμμα, ὡραῖο μέτωπο, ἀχνὸ χρώμα.
Φρύδια πυκνά, μισόξανθα μαλλιά,
Μύτη μικρή, κοντός, λιγνὸς ’ς τὸ σῶμα,
Μέτριο σαγῶνι, χείλη φουσκωτά.
Γοργὸς ’ς τὸ βῆμα πάντα καὶ ’ς τὸ στόμα.
Κορμὶ γυρτό, γιομᾶτος δυστυχιά,
Φρόνιμος, ταπεινός, τρελλὸς ἀκόμα,
Δειλία καὶ θάρρος κλειῶ μέσ’ ’ς τὴν καρδιά.
Κανεὶς, κανεὶς ’ς τὸν κόσμο δὲ μὲ ξέρει,
Γιὰ νὰ μὴ κλάψω ἀδιάκοπα γελῶ,
Πόσα ἡ ψυχή µου βάσανα ὑποφέρει!!
Φλογίζομαι ἀπὸ δόξα κι’ ὅλο γράφω,
Ὅ,τι ἀγαπάω θαρρεῖς πῶς τὸ μισῶ,
Θὰ μὲ γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι ’ς τὸν τάφο.
Ζάκυνθος 1891
Στεφανοσ Μαρτζωκησ
