ἐξέδωκεν ἐν Κερκύρᾳ, τύποις Ναχαμούλη, τὰ πολύκροτα Ποιηματικὰ Ἔργα.
Συσχετίζοντες ἤδη τὰς προεκτεθείσας ἀρχὰς μὲ τὰς περὶ τοῦ ποιητοῦ βιογραφικὰς πληροφορίας, δυνάμεθα νὰ ἴδωμεν πράγματι πόσον εὐνοϊκαὶ περιστάσεις συνέτρεξαν κατὰ την γέννησίν του. Συγκεφαλαιοῦντες τὸν εὑρίσκομεν γόνον οἰκογενείας καταγομένης ἐκ τῆς δύσεως, τῆς μᾶλλον πολιτισμένης. Ἡ οἰκογένεια αὕτη ὑπῆρξεν ἀνέκαθεν ἀριστοκρατική· ἐν ᾧ δὲ γνωρίζομεν ἀφ’ ἑνὸς ὅτι ἡ πνευματικὴ ἀνάπτυξις καὶ αἱ καλλιτεχνικαὶ ἐνασχολήσεις ἦσαν εἰς παλαιοτέρας ἐποχὰς προνόμιον σχεδὸν ἀποκλειστικῶς τῶν ἀριστοκρατικῶν, ἔχομεν ἀφ’ ἑτέρου τὸν πατέρα Γεώργιον, εὐφυέστατον ἄνδρα καὶ πεπαιδευμένον, εὐδοκιμήσαντα δὲ ἰδιαιτέρως περὶ τὴν ποίηση, ἵνα μαρτυρήσῃ ὅτι ἀνέκαθεν οἱ πρόγονοί του εἶχον τάσιν πρὸς τὰ γράμματα καὶ πρὸς τὴν καλλιτεχνίαν, κορυφωθεῖσαν ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ υἱοῦ. Τέλος ἐγεννήθη ἐν τῇ μητροπόλει Κερκύρᾳ τῇ ὡραίᾳ καὶ τόσον εὐάνδρῳ νήσῳ, καὶ ἐγεννήθη ἐν τῇ ἐποχῇ τῆς ἄκρας ἀκμῆς καὶ τελευταίας δόξης τοῦ μικροῦ Ἰονίου κράτους, ἐκ τῆς γενεᾶς καὶ τῆς ἐποχῆς ἥτις ἴσχυσε νὰ παραγάγῃ ἕνα Σολωμόν, ἕνα Καποδίστριαν, ἕνα Βράϊλαν, ἕνα Μάντζαρον, ἕνα Μουστοξύδην, ἕνα Βαλαωρίτην, ἕνα Ζαμπέλιον, ἕνα Κάλβον, ἕνα Τυπάλδον, καὶ πρὶν ἢ ἐπέλθῃ ἀκόμη ἡ κατάλυσις τοῦ Κράτους καὶ ἡ συγχώνευσις μετὰ τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἐπιφέρουσα βαθμηδὸν τὴν παρακμὴν καὶ τὴν βαρβαρότητα καὶ τὴν εἰς βάρος τῶν ἐπιγόνων ἐκφύλισιν τῶν μεγάλων αὐτῶν ἑπτανησιακῶν οἰκογενειῶν. Εἶνε πολὺ πιθανὸν ὅτι ὁ διάδοχος τοῦ Μαρκορᾶ δὲν θὰ ἔχῃ γεννηθῇ ἐν Ἑπτανήσῳ.
Πρὶν ἢ ἀνοίξωμεν τὸν στιβαρὸν τετρακοσιοσέλιδον τόμον, τὸν ἐμπεριέχοντα τὰ ἐκλεκτὰ Ἅπαντα τοῦ κερκυραίου, ἄς μας ἐπιτραπῇ νὰ προφέρωμεν μικράν τινα παρατήρησιν ἀναγκαίαν, ἀφορῶσαν εἰς τὴν ποίησιν καὶ εἰς τὴν κριτικήν. Περὶ της πρώτης δὲν ἔχομεν τὴν ἰδέαν, τὴν ὁποίαν φαίνεται ἔχον τὸ κοινὸν καὶ οἱ παρ’ ἡμῖν ὀλιγοπληθεῖς λειτουργοὶ τῆς δευτέρας. Τὴν Ποίησιν τὴν θεωροῦμεν Τέχνην ἀνεξάρτητον, ὅπως πᾶσαν ἄλλην, νομίζομεν δὲ ὅτι καὶ ἐν αὐτῇ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον πρέπει κυρίως νὰ
