— Ἐλευθερία! Μὲ ἀγαπᾷς; — Ὦ ναί! — Καὶ θὰ μὲ ἀγαπᾷς πάντοτε; — Μέχρι τοῦ τάφου.
Καὶ ἐκελάδουν τὰ πτηνά, καὶ ἐψιθύριζεν τὰ δένδρα καὶ τὰ βλέμματά της ἐξηκόντιζον φλόγας, καὶ τὰ στήθη της ἐξωγκοῦντο, καὶ ὁ σύζυγός της ἐρροχάλιζεν…
Αἴφνης τὸ κουνοῦπι… Τὸ ἀφωρισμένον ἐκεῖνο κουνοῦπι…
Ὦ κουνούπια! κουνούπια! Ὅταν ἐξυπνᾶτε τοὺς συζύγους εἷσθε… Δανείσατέ με σεῖς ἐρέβη τοῦ ᾍδου λέξιν ἱκανὴν ἵνα χαρακτηρίσω τὴν τοιαύτην ἀκατανόμαστον κακοήθειαν… Καὶ ἐνῷ μὲ ἐμέθυσκεν ἡ ἰδέα, ὅτι δὲν ὑπάρχει γλυκυτέρα εὐτυχία, παρὰ νὰ ἀγαπᾶσαι ὑπὸ τῆς συζύγου καθ’ ἣν στιγμὴν ὁ σύζυγος κοιμᾶται ὑποκάτω καὶ ἄνωθεν τὰ πτηνὰ ψᾶλλουσι τὸν ἔρωτα… αἴφνης ὁ σύζυγος ἐκτύπησε τὸ μέτωπον, ἠγέρθη καὶ διὰ μιᾶς εὑρέθη ὄρθιος.
Δὲν ἡξεύρω πῶς ἀνετινάχθην ὡς ὑπὸ δυναμίτιδος εἰς τὴν ἀπροσδόκητον ἐκείνην ἐμφάνισιν τοῦ ἐχθροῦ… Ἐνθυμοῦμαι μόνον ὅτι ἐτράπην εἰς ἄτακτον φυγήν, ἀφήσας ὅλην τὴν πληρεξουσιότητα εἰς τὴν Ἐλευθερίαν νὰ τὰ ἐξομαλύνῃ μὲ τὸν σύζυγον της ὅπως ἠδύνατο καλλίτερα…
Ὦ κατάρατοι καὶ καταχθόνια κουνούπια!.. Νομίζετε τάχα ὅτι πάντοτε σᾶς εἶναι ἐπιτετραμμένον νὰ πραγματοποιεῖτε τὸν μῦθον τοῦ Αἰσώπου: «Κώνωψ ἐπὶ κέρατος βοός....;»
- (Ἀθῆναι, Αὔγουστος 1890)
Δ. Οικ. Καλαποθακησ
Ἡ δεσποσύνη Θ* θεωρεῖται μέλλουσα κληρονόμος τοῦ φιλαργύρου θείου της, ὅστις ὅμως δὲν ἐννοεῖ νὰ ἐξοδεύσῃ λεπτὸν διὰ τὴν ἀποκατάστασίν της.
— Μὰ τέλος πάντων πρέπει νὰ φροντίσῃς, τῷ παρατηρεῖ εἷς φίλος του.
— Ἔχεις δίκαιον· πρέπει νὰ φροντίσω· ἀπὸ αὔριον θὰ κάμω… τὸν ἄρρωστον!
