solitaire qu’ ignoré je sommeille à ľ ombre des ormeaux! καὶ μολονότι δὲν τοὺς ἐννοῶ ἀρκετά, θὰ ἔχωσιν ὅμως τὸ ἀποτέλεσμά των. Νομίζω ἐν τούτοις ὅτι πρόκειται περὶ τοῦ ὕπνου τῶν ἀνθέων… Αὐτὸς ὁ κατηραμένος λαιμοδέτης!… Τὸ ἀληθὲς εἶναι ὅτι ἔπρεπε νὰ ἔχω ἑτοίμους καὶ ἰδικούς μου δῆθεν στίχους… Ἄ! ἐὰν εἶχον ἐδῶ κανένα ποιητὴν ἢ ζωγράφον. Ὁ εἷς θά μοι ἔδιδε στίχους καὶ θὰ μ’ ἐπρογύμναζεν εἰς τὸ βλέμμα τοῦ ἔρωτος, ὁ δὲ ἄλλος εἰς τὴν ὡραίαν στάσιν… Τί κρῖμα νὰ μὴ πωλῶνται αὐτὰ τὰ πράγματα! Ἄ! ἰδοὺ ἢ θαλαμηπόλος. [Καθ’ ὅλον τοῦτο τὸ διάστημα, ἡ Ἀφροδίτη δοκιμάζει πολλάκις ἐπὶ τοῦ καθρέπτου τὸ βλέμμα της ἐσπευσμένως καὶ μετὰ διαφόρων μορφασμῶν, εἶτα δὲ ἐξαπλοῦται νωχελῶς ἐπὶ ἀνακλίντραυ]
Μαργαριτα. Ὁ κύριος ἐπιθυμεῖ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τῆς κυρίας;
Μυροεισ. Μόλις κατώρθωσαι νὰ κρατηθῶ μέχρι τοῦδε [καθ’ ἑαυτὸν] δὲν στερεῖται φαντασίας ἡ φράσις.
Μαργαριτα Εἱμαι ἑτοίμη νὰ εἰσάξω τὸν κύριον [Ὁ Μυρόεις εἰσέρχεται εἰς τὸ μεσαῖον δωμάτιον, ἡ δὲ Ἀφροδίτη ρίπτουσα λαθραῖα βλέμματα ἐπὶ τοῦ κατόπτρου φαίνεται μὴ παρατηροῦσα αὐτὸν δειλῶς προσερχόμενον]
Αφροδιτη. [ἔκπληκτος] Θεέ μου! κύριε… τίς εἶσθε;
Μυροεισ. [διορθῶν τὸν λαιμοδέτην του] Ἀλλὰ νομίζω, δεσποινίς… ἐγνωρίζετε…
Αφροδιτη. Τί ζητεῖτε;
Μυροεισ. Ἐὰν πτοῶ τὴν δεσποινίδα… ἀπέρχομαι ἀμέσως.
Αφροδιτη. Μείνατε… ἀγνοῶ τί νὰ σᾶς εἴπω… ἐξεπλάγην… ἀλλ’ ἡ ἔκφρασις τοῦ προσώπου σας… τῶν εὐγενῶν σας βλεμμάτων… μὲ καθησυχάζει.
Μυροεισ. Πόσον καλῶς σᾶς στέκει αὐτὸς ὁ μπουάς! πόσον magnifique αὐτὴ ἡ ἐσθής. Τίς δύναται νὰ μὴ ἀγαπήσῃ τὴν φέρουσαν τοιαῦτα ἐνδύματα;
Αφροδιτη. Ἀγαπᾶτε, κύριε, τὴν ποίησιν, τὰ λαμπρὰ μυθιστορήματα, τοὺς ἱπποτικοὺς χρόνους;… Ὤ! συγνώμην ὅτι σᾶς ὁμιλῶ τοσοῦτον ἄφοβος… ἀλλ’ εἶμαι παῖς ἀκόμη… μόλις δεκατετραέτις… τὸ δὲ εὐγενές σας ἦθος… Ἀγαπᾶτε τὴν ποίησιν;
Μυροεισ. Oh! λέγει ὁ Σατω…βριάν:
que ne puis je heureux, passer ma vie entière
ici, loin des humains! au bruit de ces ruisseaux
sur un tapis de fleurs κ. τ. λ…
Αφροδιτη. [καθ’ ἑαυτὴν] Τὸν δυστυχῆ… ἱδρόνει ὑπὸ τὸ βάρος τῆς δοκιμασίας… Τώρα χρειάζεται τὸ βλέμμα. [Πλησιάζει πρὸς αὐτὸν λαμβάνει τὴν χεῖρα καὶ τὸν θεωρεῖ ἀλλοκότως] Σᾶς ἀγαπῶ διότι… ἀγαπᾶτε τὴν ποίησιν.
