ὀλίγας σφαίρας, ἀλλ’ ἀφοῦ διὰ πεπυρακτωμένου σιδήρου ἐνεκόλαψαν ἐπὶ τοῦ σώματος αὐτοῦ τὸ στίγμα τῆς ἀχρηστίας, ἄδικον στρατιωτικὴν καθαίρεσιν εἰς τὸν τίμιον στρατιώτην, τὸν παρέδωκαν εἰς τὴν σφῦραν τῆς δημοπρασίας, ἥτις μετέβαλεν αὐτὸν εἰς ἀχθοφόρον ἐξαγοράζοντα διὰ σκληρῶν μόχθων τὸ ὑπόλοιπον τῶν ἡμερῶν του, μέχρις οὗ μεταπωληθῇ διὰ μόνον τὸ δέρμα του.
Τὸ σπαρακτικὸν ἐπεισόδιον τοῦ ἀπομάχου τούτου ἵππου μοὶ ἀνέμνησε τοὺς ἀπομάχους τῆς θαλάσσης, τὰ ἔμψυχα ναυάγια, τὰ συντρίμματα ταῦτα τοῦ ναυτικοῦ βίου, ἅτινα ἐξεμεῖ τὸ πέλαγος εἰς ὅλους τοὺς ναυτικοὺς λιμένας. Προσόμοιος εἶναι ὁ ἐπίλογος τῆς ζωῆς καὶ τούτων.
Ζῶντα ἐρείπια, φέροντα τὰ ράκη τῶν ναυτικῶν ἐνδυμάτων των, τὰ ῥᾶκη τῆς ζωῆς, ἣν αἱ πικρίαι τοῦ ναυτικοῦ βίου κατέσχισαν ὡς τὸν ἀρτέμονα τοῦ πλοίου των αἱ καταιγίδες, μορφαὶ κεραμόχροες, ἃς ἔψησεν ὁ ἥλιος καὶ ἡ ἀκτινοβολία τῶν θαλασσῶν, ἀγωνίζονται εἰσέτι ὅπως χρησιμοποιῶσιν ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ τῆς θαλάσσης τὰς ἀποστεωθείσας, τὰς ὀζώδεις, τὰς τρεμούσας χεῖρας τοῦ γήρατος.
Δὲν δύνανται νὰ ἀποσπασθῶσιν ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἀλλ’ ἀνίκανοι νὰ ἀντιμετωπίσωσι τὰ πελάγη, μόλις κατορθοῦντες νὰ σύρωσιν ἐπιπόνως ἐλαφρὰν κώπην, λείχουσι τὰς ἀκτὰς ἐπὶ σαπρῶν μικρῶν ἐφολκίων, ἐπαιτοῦντες παρὰ τοῦ αἰγιαλοῦ τῶν λιμένων ὀκτάποδα τινα, ὄστρακα, σεσηπότα σχοινία, ἀπορρίματα ἐν γένει τῶν πόλεων, αὑτοὶ οἵτινες ἐξεμεταλλεύοντο τὰ πελάγη, τοὺς ὠκεανούς.
Τήκει τὴν καρδίαν ἡ θέα τῶν ἡττημένων τούτων ἐν τῇ κατὰ τοῦ κύματος πάλῃ, τῶν οἰκτρῶν τοῦ θαλασσίου βίου ναυαγίων.
Καί ὅμως ὁπόση ἄρρητος στοργή, οἷος ἄπειρος ἔρως ἕλκει τὰς καταπεπονημένας ταύτας ὑπάρξεις πρὸς τὴν θάλασσαν. Τοὺς βλέπει τις βυθίζοντας ῥεμβόν, πλῆρες ἀπέλπιδος στοργῆς τὸ βλέμμα πρὸς τὰ πελάγη, αἴφνης δὲ ἐμψυχουμένους, σφριγῶντας ἐπὶ τῇ θέᾳ δρόμωνος ὅστις πλησίστιος διέρχεται ἐν ἀπόπτῳ, ἢ κομψῆς πλαγιοδρομούσης ἡμιολίας. Τὸ ἐσβεσμένον βλέμμα των δανείζεται τότε ζωὴν παροδικήν, νομίζει τις ὅτι ἀνήβησαν πρὸς στιγμήν, καὶ ὅτι ἐν τῇ ἐκστάσει των θὰ ῥιφθῶσιν ἐν τῷ πελάγει ὅπως συναντήσωσι τὰ προσφιλῆ των σκάφη, ἀνέλθωσιν ἐπὶ τῶν περιτόνων, ἀναρριχηθῶσιν ἐπὶ τῶν ἱστῶν μέχρι τῆς κεραίας τοῦ φόσωνος ἢ τοῦ σιπάρου καὶ ἐπιζητήσωσιν ἐκεῖ ἐν τῇ κατὰ τῆς τρικυμίας πάλῃ τὰς συγκινήσεις ἐσαεὶ οἰχομένων χρόνων.
