φαλὴν σχεδὸν προσψαύουσαν τὴν γῆν, τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐσβεσμένους, λιπόσαρκος, μὲ τὰς πλευρὰς μετρουμένας ὑπὸ τὸ δέρμα, ὡς νομεῖς διερρηγμένου πλοίου, ἔσυρε δυσπνοῶν μετὰ ρόγχου τοὺς τρέμοντας πόδας του, ἀδιάφορος πρὸς τὰ περὶ αὐτόν, ἀναίσθητος πρὸς τὰ σκληρὰ κτυπήματα, ἅτινα ρυθμικῶς κατῆγε διὰ τῆς ὀζώδους ῥάβδου ἐπὶ τοῦ τραχήλου του, ἐπ’ αὐτῆς τῆς ταλαιπώρου κεφαλῆς του ὁ ἱερὸς ἀναβάτης του ἦτο ἀποτετυπωμένη ἐπὶ τῆς μορφῆς τοῦ δυσμοίρου ζώου ἀδρανὴς ἐγκαρτέρησις, ἣν παρατηρεῖ τις καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἵτινες ἔπαυσαν ζῶντες πολὺ πρὶν ἀποθάνωσιν.
Αἴφνης μακρόθεν ἐκ τοῦ βάθους τοῦ πεδίου ἠκούσθησαν ἦχοι στρατιωτικοῦ σαλπίσματος. Ἠσκεῖτο ἐκεῖ μία ἱππαρχία. Ἡ σάλπιγξ ἐσήμαινε προσβολήν, ἡ δὲ πυκνὴ φάλαγξ ὡς ἓν σῶμα ἔβαινεν ἀκάθεκτος.
Ὁ κατεσκληκὼς ἵππος ἐστήλωσεν ἀμέσως τοὺς πόδας· ἄμορφοι εἰκόνες, ἀναμνήσεις ἀόριστοι περιεδινοῦντο τὴν στιγμὴς ἐκείνην πρὸ τῆς κεκμηκυίας μνήμης του. Παρευθὺς αἴγλη τις σφρίγους καὶ στρατιωτικοῦ μένους διεχύθη ἐπὶ τῆς ἐσβεσμένη μορφῆς του· ὕψωσε τὴν κεφαλήν, ἔκαμψεν ὑπερηφάνως τὸν αὐχένα, ὠσφράνθη διὰ τῶν μυκτήρων τὸν ἀέρα, τανύσας δὲ τοὺς πόδας ἔρρηξε παρατεταμένον χρεμετισμὸν καὶ ὡς βέλος ὥρμησε πρὸς τὴν πεδιάδα χωρίς ὁ ἀναβάτης του νὰ δυνηθῆ νὰ τὸν συγκρατήσῃ. Δὲν ἦτο χρεμετισμὸς ἐκεῖνος, ὄχι· ἦτο κραυγὴ ὀδύνης καὶ χαρμόσυνος μουσικὴ ἐν ταυτῷ, θρῆνος καί λυγμὸς παραμυθίας δακρύγελως. Τὸν εἶδον ἔπειτα λαμβάνοντα θέσιν εἰς τὸ ἀριστερὸν τῆς φάλαγγος, ὑπερήφανον, σφριγῶντα καὶ μετέχοντα μετὰ σθένους τοῦ φρενητιώδους καλπασμοῦ. — Ὁ μοναχὸς κατ’ ἐκείνην τὴν στιγμὴν εἶχε διωρισθῆ ἀκουσίως ὑπὸ τοῦ ἵππου του ἱερεὺς τοῦ Συντάγματος.
Ἐγέλων οἱ παρεστῶτες διὰ τὸ πάθημα τοῦ ἱερέως, ἐμοῦ δέ, ὁμολογῶ τοῦτο μεθ’ ὅλον τὸν ἀσφαλῆ κίνδυνον τοῦ γελοίου, ἐπληρώθησαν δακρύων οἱ ὀφθαλμοὶ διὰ τὸν γέροντα ἵππον.
Ταλαίπωρος ἀπόμαχος! Ἐπὶ μακρὰ ἔτη διήγαγε μετὰ τῶν συντρόφων του τὸν εὔθυμον ἐν κοινῷ βίον τοῦ στρατῶνος, τῶν στρατιωτικῶν πορειῶν, τῶν τερπνῶν καταυλισμῶν τῆς ἑσπέρας, ὅτε αἱ τρυφεραί θωπεῖαι τοῦ στρατιώτου τὸν ἀπεζημίουν δαψιλῶς διὰ τοὺς μόχθους τῶν ἀσκήσεων καὶ τῶν πορειῶν. Μάχας δὲν ηὐτύχησε νὰ ἴδῃ. Τὸν ἐμέθυον ἐν τούτοις ἐπὶ μακρὸν τῆς σπάθης ἡ κλαγγή, τὰ ἀριπρεπῆ σαλπίσματα. Ὅταν δὲ τὰ ἔτη ἐβάρυναν ἐπ’ αὐτοῦ, ὅταν κατέστη ἄχρηστος, δὲν ἔσχον τόσον πρὸς αὐτὸν οἶκτον, ὥστε νὰ φυτεύσωσιν εἰς τὸ ἔντιμον σῶμα του
