Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1890 - 409.jpg

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
409

γλυκὺς ἦτο, τοσοῦτον ἀδυςώπητος ἐγένετο εἰς τὴν τιμωρίαν τῶν παρεκκλινόντων τοῦ καθήκοντος. Ἦτο ὑπερηφάνου καὶ ἀξιοπρεποῦς χαρακτῆρος, μηδέποτε καταφυγὼν εἰς τὰ συνήθη πλάγια μέσα καὶ κολακεύσας τοὺς ἰσχυροὺς τῆς ἡμέρας. Διὰ τοῦτο κατὰ τὸ τεσσαρακονταετὲς διάστημα τῆς ὑπηρεσίας αὐτοῦ, ὀλίγιστον χρόνον διετηρήθη ἐν Ἀθήναις, καθόσον τὸ προνόμιον τοῦτο ἐπεφυλάσσετο ὑπὸ τῆς πολιτικῆς μόνον δι’ ὅσους ἠδύναντο νὰ διαθέτωσι πλειότερα μέσα ἢ ἱκανότητα ἀληθῆ. Ἀλλὰ καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ ἦνε ἀνεκτὴ ἡ ὑπηρεσία αὐτοῦ ἐν Ἀθήναις, ἔνθα ἡ πίεσις καὶ οἱ ἠθικοὶ ἐξαναγκασμοὶ τῶν ἰσχυρῶν τῆς ἡμέρας εἰσὶ μεγαλείτεροι, ἀνδρός, ὅςτις εἰς οὐδένα ἀπολύτως ἐνόει νὰ χαρισθῇ ἢ νὰ καμφθῇ πρὸ τῆς εὐλαβοῦς ἐκπληρώσεως τοῦ καθήκοντος. Καίπερ δὲ τηλικαύτης ἱκανότητος καὶ ἀξίας ἐγκρατής, ἦν ἐν τοσούτῳ μετριοφρονέστατος, μηδέποτε καταφεύγων εἰς ἀκαίρους ἐπιδείξεις διὰ νὰ καταπλήξῃ τοὺς πολλούς. Ἀλλ’ ὅσοι ὅμως στρατιωτικοὶ ἰατροὶ ὑπηρέτησαν ὑπὸ τὰς διαταγὰς αὐτοῦ, πάντοτε ἀπεκόμιζον αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης καὶ ἀγάπης, διότι πολλὰ ἐδιδάσκοντο ἐκ τῆς πολυτίμου μετὰ τοῦ ἀνδρὸς συνεργασίας. Τόσῳ δὲ μετριόφρονα περὶ ἑαυτοῦ προκατάληψιν εἶχεν ὁ σπουδαῖος οὗτος τῆς ἐπιστήμης μύστης, ὥςτε εἰλικρινῶς ἀπεποιήθη τὴν πολλάκις προςενεχθεῖσαν αὐτῷ ἕδραν ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ, ἀξιῶν ὅτι τοιαῦτα ἀξιώματα δέον νὰ ὦσιν ἐμπεπιστευμένα μόνον εἰς τοὺς ὑπερόχους πρυτάνεις τῆς ἐπιστήμης. Ἀλλὰ πλὴν τοῦ ἐπιστημονικοῦ καὶ στρατιωτικοῦ, καὶ εἰς τὸν κατ’ ἰδίαν προςέτι βίον ἐδείκνυεν ἄπειρα χαρίσματα συμπεριφορᾶς ἀμέμπτου, εὐπροςήγορος, ἀγαθός, δίκαιος, φιλάνθρωπος, δωρεὰν εἰς τοὺς πάσχοντας προςφερόμενος, ἀκριβής, ἀψευδής ἀείποτε καὶ ἔντιμος εἰς πάσας αὐτοῦ τὰς σχέσεις καὶ συναλλαγάς. Διὰ τοῦτο ἐθρηνήθη εἰλικρινῶς ὁ θάνατος τοῦ ἀειμνήστου Βασιλείου, διότι ἐν τῷ προςώπῳ αὐτοῦ, ἡ ἐπιστήμη, ὁ στρατός, ἡ πατρίς, ἡ κοινωνία καὶ ἡ βαρυπενθὴς αὐτοῦ οἰκογένεια ἀπεστερήθησαν καλλίστου καὶ μοναδικοῦ σεμνώματος. Ἀπέθανεν ἐν Ἀθήναις τὸ παρελθὸν θέρος καταλιπὼν μνήμην ἄφθιτον καὶ ὄνομα σεβαστὸν εἰς τὸν ἀπορφανισθέντα αὑτοῦ καὶ ἀγαπητὸν οἶκον.


ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ

Ο ἐκ Κεφαλληνίας Γεώργιος Λαμπίρης ἦτο γνησία καλλιτεχνικὴ φύσις. Παιδιόθεν ἐγκύψας εἰς τὴν σπουδὴν καὶ τὴν καλλιέργειαν τῆς μουσικῆς ἔμεινε δι’ ὅλου αὐτοῦ τοῦ βίου πιστὸς