λευεν ὁ διαβόητος λέων, ὃν κατὰ διαταγὴν τοῦ Εὐρυσθέως ἐφόνευσεν ὁ Ἡρακλῆς.
Ὁ Πίνδαρος ὕμνει τοὺς ἀγῶνας τούτους διὰ τῶν ἀθανάτων αὐτοῦ ἀναξιφορμίγγων ὕμνων καί, θαυμάζων τοὺς ἀθλητάς, ἔψαλλε μετ’ ἐνθουσιασμοῦ λυρικωτάτου,
Τὰ Νέμεα ἦσαν ἀγὼν ἐπιμνημόσυνος τοῦ δυστυχήματος τοῦ Ὀφέλτου. Οἱ πρόεδροι καὶ οἱ κριταὶ τοῦ ἀγῶνος περιεβάλλοντο μέλανα ἢ φαιὰ ἐνδύματα, τὰ δὲ βραβεῖα τῶν νικητῶν ἦσαν στέφανος σελίνου χλωροῦ εἰς ἔνδειξιν πένθους, διότι τὸ σέλινον ἐθεωρεῖτο χόρτον τῶν νεκρῶν καὶ ἔστεφον δι’ αὐτοῦ τοὺς τάφους. Ἐν τούτοις βραδύτερον ἐτελοῦντο εἰς τιμὴν τοῦ Νεμείου Διός.
Ἦσαν ἀγῶνες πολεμικοῦ χαρακτῆρος τὸ πάλαι καὶ διὰ τοῦτο μόνον στρατιωτικοὶ διηγωνίζοντο ἐν αὐτοῖς. Κατόπιν δ’ ἐπετράπη τοῦτο καὶ εἰς ὅλους τοὺς Ἕλληνας. Διηγωνίζοντο δὲ εἰς τὸν ἵππον, στάδιον, πυγμήν, ἅλμα, δίσκον, ἀκόντιον, πάλην, τόξον καὶ μουσικήν.
Προΐσταντο τῶν ἀγώνων αὐτῶν, ὅτε μετὰ χρόνους ἀνεπτύχθησαν εἰς ἐθνικὴν τῶν Ἑλλήνων ἑορτὴν ὅτε μὲν οἱ Κλεωναῖοι ὁτὲ δὲ οἱ Ἀργεῖοι καὶ ἄλλοτε οἱ Κορίνθιοι. Ἀναφέρεται δὲ θαυμάσιον παράδειγμα δικαιοσύνης αὐτῶν. Οἱ Ἀργεῖοι προϊστάμενοι τῶν ἀγώνων καὶ κρίναντες μεταξὺ δύο ἀθλητῶν πυγμῆς, ἔδωκαν τῶν Νεμείων τὸν στέφανον εἰς τὸν καταβληθέντα καὶ τεθνεῶτα Κρεύγαν, καὶ ἀνήρτησαν τὴν εἰκόνα αὐτοῦ ἐν Ἄργει εἰς τὸ ἐπιφανέστατον ἱερὸν τοῦ Λυκίου Ἀπόλλωνος, τὸν δὲ νικητὴν Δαμόξενον τὸν Συρακούσιον οὐ μόνον δὲν ἐστεφάνωσαν, ἀλλὰ κακὸν κακῶς ἐξεδίωξαν, ὡς ὑπερβάντα δολίως τοὺς συντεθειμένους τοῦ ἀγῶνος ὄρους.
Τὰ Νέμεα ἦσαν ἀγὼν τριετηρικὸς τὸ πρῶτον, βραδύτερον δ’ ἐτελοῦντο κατὰ διετίαν· ἦσαν δὲ χειμερινὰ καὶ θερινά. Τόσον δὲ ἡ φήμη αὐτῶν ἐμεγαλύνθη, ὥστε περὶ τὴν ἐποχὴν τῆς ἐν Μαραθῶνι μάχης ἤρξαντο ἐν Ἀργολίδι νὰ μετρῶσι τὸν χρόνον κατὰ Νεμεάδας.
Ἡ ἱστορία ἀναφέρει σὺν ἄλλοις καὶ δύο ἀξιομνημόνευτα γεγονότα, σχετιζόμενα μετὰ τῶν ἀγώνων τούτων. Κατὰ τὸ 208 π. Χ. ἔτος οἱ Ἀργεῖοι τιμῆς χάριν παρεχώρησαν τὴν προεδρείαν τῶν Νεμέων εἰς τὸν βασιλέα τῆς Μακεδονίας Φίλιππον, τὸν υἱὸν τοῦ Δημητρίου, ἴσως διότι αἱ Μακεδονικαὶ φάλαγγες παρέσχον ἐκδουλεύσεις εἰς τὴν πόλιν των, καταστρέψασαι τὸν δῃώσαντα αὐτὴν Κλεομένη τῆς Σπάρτης. Μετά τινα δὲ ἔτη ὁ στρατηγὸς τῶν Ῥωμαίων Τῖτος Κοΐντιος Φλαμινῖνος, κατανικήσας τὸν Φί-
