ἐγνώρισε τὰ κατ’ αὐτὴν ἐπισυμβάντα καὶ ἐφάνη περιποιητικωτέρα εἰς τοὺς νεήλυδας ἥρωας.
Οἱ ξένοι, ἐζήτησαν παρ’ αὐτῆς ὕδωρ, διψήσαντες. Ἡ δὲ Ὑψιπύλη ἑφάνη προθυμοτάτη· τόση δὲ ἦτο ἡ συγκίνησις καὶ χαρὰ αὐτῆς, ὥστε ἀφῆκε τὸ ἐν ταῖς ἀγκάλαις αὐτῆς βρέφος χαμαὶ εἰς τὴν χλόην ἀνεπιτήρητον καὶ ἔδραμε νὰ δείξῃ εἰς τοὺς ἥρωας τὴν πηγήν, ἀπώτερον κειμένην, ἥτις ἔκτοτε ἐπωνομάσθη Ἀδράστεια.
Σπαρακτικὸν ὅμως θέαμα ἀνέμενε πάντας ἐπανελθόντας ἐκεῖ, ἔνθα ἦτο ὁ Ὀφέλτης. Ἐπανεῖδον τὸ ἀτυχὲς βρέφος ὕπτιον, τρομώδεις ἀνατεῖνον τὰς χεῖρας καὶ ἐπωδύνως θνῆσκον. Ὄφις παμμεγέθης καὶ ἀπαίσιος, κατέπνιγεν αὐτό, ὡς σπάργανον ἑλισσόμενος περὶ τὸ τρυφερὸν σῶμά του. Ἡ Ὑψιπύλη λυσίκομος, ἔντρομος καὶ ἀνατείνουσα σπασμωδῶς τὰς χεῖρας, ἐκβάλλει ὀδυνηρὰν κραυγὴν καὶ ὀλοφύρεται· οἱ δὲ ἥρωες φονεύουσιν ἀμέσως τὸν δράκοντα καταθλιβέντες ἐπὶ τῷ δυστυχήματι.
Ἡ εἴδησις ἐπλήρωσεν ἄλγους τὰ ἀνάκτορα. Σπεύδει ὁ δυστυχὴς βασιλεὺς Λυκοῦργος μετὰ τῆς βασιλίσσης καὶ περιπτύσσονται τὸν νεκρὸν Ὀφέλτην των τὴν μόνην τῆς ζωῆς των χαρὰν καὶ ἐλπίδα μετὰ δακρύων καὶ στόνων φλογερῶν.
Εὔλογος δὲ ἦτο ἡ ἐκ τῆς βαρυτάτης θλίψεως ἐπελθοῦσα εἰς τὴν ψυχήν των θύελλα. Ἡ Εὐρυδίκη ἐμάνη κατὰ τῆς Ὑψιπύλης καὶ φυλακίσαοα αὐτήν, ἐμελέτα νὰ τὴν φονεύσῃ. Πλὴν κατ’ εὐτυχίαν τῆς Λημνίας δύο Ἰασονίδαι υἱοὶ αὐτῆς, νεανίαι ἤδη, εἶχον ἔλθει εἰς Νεμέαν, ἀναζητοῦντες τὴν ἀπολεσθεῖσαν μητέρα των, μαθόντες δὲ παρὰ τοῦ ἀρχαίου φίλου της Ἀμφιαράου τὴν κάθειρξιν αὐτῆς τὴν ἀπηλευθέρωσαν. Ἕνεκα τούτου ὅμως ὁ Λυκοῦργος, συναισθανόμενος τὴν δικαίαν ὀργὴν καὶ τὸ ἄλγος τῆς συζύγου του, ἤρισε καὶ συνεκρούσθη πρὸς τὸν Ἀμφιάραον, προελήφθη δὲ πᾶν περαιτέρω κακὸν τῇ παρεμβάσει τοῦ Ἀδράστου καὶ Τυδέως, οἵτινες διεχώρισαν αὐτούς.
Οἱ Ἑπτὰ ἥρωες ἐν τούτοις συνῃσθάνθησαν βαθέως τὸ δυστύχημα, οὗ αὐτοὶ κυρίως ἐγένοντο ἀφορμή. Καὶ διὰ τοῦτο ἢ καὶ διὰ νὰ πραΰνωσι τὸν πόνον καὶ τὴν μῆνιν τῶν γονέων τοῦ δυστυχοῦς παιδός, ἔθαψαν τὸν Ὀφέλτην ἐν πομπῇ. Ὁ Ἀμφιάραος ὅμως ἦτο πάντων μελαγχολικώτερος καὶ σύννους. Μάντις διάσημος, ἐξήγησε τὸ δυστύχημα, ὡς ἀπαίσιον οἰωνὸν τῶν δεινῶν τῆς ἐπὶ Θήβας ἐκστρατείας των, ὡς ἀρχὴν τοῦ μόρου, ἤτοι τῆς δυστυχίας αὐτῶν. Ἐφ’ ᾧ καὶ ἐπωνόμασαν οἱ Ἑπτὰ τὸν Ὀφέλτην τότε Ἀρχέμορον.
Καὶ ἡ ἀπαισία τοῦ Ἀμφιαράου προαίσθησις ἐξεπληρώθη ὕστερον. Οἱ θεοὶ ἐπροστάτευσαν τὰς Θήβας καὶ πρὸ τῶν πυλῶν αὐτῆς
