Ἑλληνικοῦ κόσμου, υἱοὶ θεῶν, ἄνακτες λαῶν, παῖδες βασιλέων, ἥρωες, ποιηταί, μουσικοὶ δαιμόνιοι, μάντεις, ἰατροί, τοῦ Βορέως οἱ πτερωτοὶ υἱοὶ καὶ ἄλλοι ἐπιφανέστατοι, ἀνδρειότατοι καὶ σφριγῶντες νέοι.
Ἡ ναῦς ἦτον ἡ πυλύφημος καὶ πασιμέλουσα Ἀργὼ καὶ οἱ ἐπ’ αὐτῆς ἥρωες ἦσαν οἱ ὀνομαστότεροι Ἀργοναῦται, ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ μεγάλου καὶ πολλοῦ Ἰάσονος πάντες, ἐν οἷς διέπρεπον καὶ οἱ Ἀμφιάραος ὁ μάντις, Ἄργος, Ἀσκληπιός, Δευκαλίων, Ἡρακλῆς, Θησεύς, Κάλαϊς καὶ Ζήτης οἱ πτερωτοί, Κάστωρ καὶ Πολυδεύκης, Λαέρτης, Μελέαγρος, Ναύπλιος, Πηλεύς, Νέστωρ καὶ οἱ διάσημοι μουσικοί Φιλάμμων καὶ Ὀρφεύς. Ὁ τελευταῖος δὲ οὗτος ὑπῆρξε διασημότατος. Υἱὸς τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῆς Μούσης Καλλιόπης, παραλαβὼν τὴν λύραν τοῦ πατρός του καὶ προσθεὶς δύο ἔτι χορδάς, ὁ ἀθάνατος Ὀρφεύς, ἔθελγε δι’ αὐτῆς καὶ τῶν ᾠδῶν του οὐ μόνον τοὺς ἀνθρώπους, ἄλλα καὶ τ’ ἄγρια θηρία, συνεκίνει τὰ δένδρα καὶ τοὺς λίθους, ἀνεχαίτιζε τὸν ῥοῦν τῶν ποταμῶν, κατηύναζε τῶν ἀνέμων τὰς μανίας, διερρήγνυε τοῦ ᾍδου τὰς πύλας, ἐνάρκου πυρίπνοας δράκοντας καὶ αὐτὰς δὲ τὰς περιλαλήτους Σειρῆνας εἰς τοιαύτην περιήγαγεν ἀπελπισίαν νικήσας, ὥστε ἠνάγκασε νὰ πνιγῶσιν εἰς τὴν θάλασσαν αὐτοκτονοῦσαι.
Κατεγοητεύθη ἡ φαντασία τοῦ ἀρχαίου κόσμου ἐκ τῆς φήμης, τῆς περιωνύμου ἐκείνης Ἀργοναυτικῆς ἐκστρατείας, τῶν ἀμυθήτων αὐτῆς περιπετειῶν καὶ τῶν ἡρωϊκωτάτων ἀνδραγαθημάτων.
Ἡ θεὰ Νεφέλη, θέλουσα νὰ σώσῃ τὸν ἐκ τοῦ βασιλέως τῶν Θεσσαλῶν Ἀθάμαντος υἱὸν της Φρῖξον, κινδυνεύοντα ἐκ τῆς ζηλοτυπίας τῆς θνητῆς συζύγου τοῦ Ἀθάμαντος Ἰνοῦς, ἀνήρπασεν αὐτὸν μετὰ τῆς θυγατρός της Ἕλλης καὶ τοῖς ἔδωκε κριόν, χρυσοῦν ἔχοντα δέρας, ὃν εἶχε λάβει παρὰ τοῦ Ἑρμοῦ καὶ ἐφ’ οὗ ἐπιβὰς ὁ Φρῖξος μετὰ τῆς Ἕλλης, ἀπῆλθον. Ἡ Ἕλλη ἐπνίγη καθ’ ὁδὸν εἰς τὸν πόντον, ὅστις ἔλαβεν ἔκτοτε τὸ ὄνομά της, ὁ δὲ Φρῖξος ἀφίχθη εἰς Κολχίδα, ἔνθα ὁ ἄναξ Αἰήτης τὸν δέχεται εὐμενῶς καὶ νυμφεύει αὐτὸν μετὰ μιᾶς τῶν θυγατέρων του τῆς Χαλκιόπης. Ὁ Φρῖξος ἔθυσε τὸν κριὸν εἰς τὸν Φύξιον Δία, τὸ δὲ δέρας αὐτοῦ ἔδωκε τῷ Αἰήτῃ, ὅστις ἀνέθηκεν αὐτὸ εἰς τὸ ἱερὸν ἄλσος τοῦ Ἄρεως ὑπὸ λόχμην βαθεῖαν, ἔνθα ἄγρυπνος καὶ φοβερὸς δράκων τὸ ἐφρούρει μετὰ ταύρων πυριπνόων. Ὁ δράκων αὐτὸς ἦτον ἄγριος, ἔχων λαβροτάτους ὀδόντας, κατὰ δὲ τὸ πάχος καὶ τὸ μῆκος ἐξισοῦτο πρὸς σιδηρᾶν πεντηκόντορον ναῦν!
Πελίας, ὁ βασιλεὺς τῆς Ἰωλκοῦ, ἀνέθετο εἰς τὸν εἰκοσαετῆ καὶ ὡραῖον, διακεκριμένον δ’ ἐπὶ ῥώμῃ σώματος, καὶ ψυχῆς λαμπρό-
