τὸ πρῶτον ἠχηρὸν πλατάγημα τοῦ σκολόπακος, πειρωμένου νὰ ἀπαλλαγῇ τῶν πυκνῶν θάμνων. Μόλις ἐπεφάνη ἐν τῷ ἀνοικτῷ ὁρίζοντι, ὁ πρῶτος πυροβολισμὸς τὸν ἀπήλλαξε τῆς περαιτέρω πορείας.
Οὕτως ἤρξατο ἡ κυνηγεσία, ἦν παρετείναμεν δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας. Τὰς θέσεις, ὅπου πιάνουν τὴν μπεκάτσα, κατὰ τὴν τεχνικὴν ἔκφρασιν, ἀνιχνεύομεν ἐπισταμένως· οἱ δὲ κύνες, ὁ Tonnère, ὁ Φὼρ καὶ ἡ Ἀλκὴ ἔκαμναν θαύματα.
Ἐν τούτοις δὲν ἠδυνήθην νὰ μὴ διακόψω τὴν θερμὴν ταύτην ἐνασχόλησιν πρὸ τῆς θέας ἐρειπωμένου Βυζαντινοῦ φρουρίου, τοῦ μόνου, καθ’ ὅσον γινώσκω, σωζομένου τοιούτου καθ’ ὅλην τὴν Ἑλλάδα. — Εἶναι τὸ φρούριον τοῦ Ἀπαλύρου ᾠκοδομημένον ἐπὶ ἀποτόμου ὅρους πάντοθεν σχεδὸν ἀπροσίτου, συνιστάμενον ἐκ τριπλοῦ συγκεντρικοῦ τείχους καὶ πολλῶν μεμονωμένων πύργων. Κατὰ τὸ πλεῖστον οἱ αἰῶνες κατέρριψαν μέχρι θεμελίων τὰ παχέα ταῦτα τείχη, ἐνιαχοῦ ὅμως σώζονται καθ’ ὅλον αὐτῶν τὸ ὕψος ποῦ μὲν γωνιώδη, ποῦ δὲ κυκλοτερῆ, μετὰ τῶν πύργων αὐτῶν καὶ τῶν μικρῶν σκοπιῶν των. Ὁ κύριος τοῦ φρουρίου τοῦ Ἀπαλύρου ἦν κύριος καὶ τῆς νήσου· διὰ τοῦτο ὑπῆρξεν ἐπ’ αἰῶνας τὸ θέατρον αἱματηροτάτων ἀγώνων, ἀπὸ τῶν σταυροφόρων κατὰ τῶν Ἑλλήνων μέχρι τῶν Ἑνετῶν κατὰ τῶν Τούρκων. Πρῶτος ὁ Μάρκος Σανοῦδος ἐκυρίευσεν αὐτὸ ἐν ἔτει 1207, μετὰ ἐφόδους πολυπληθεῖς, ἐπὶ ἓξ ἑβδομάδας ἐπαναλαμβανομένας.
Ἐπλησίαζεν ἤδη ἡ ἑσπέρα, περὶ τοὺς τεσσαράκοντα δὲ σκολόπακες ἐβάρυνον τοὺς πεπληρωμένους ἡμῶν κυνηγετικοὺς σάκκους. Ἐξηκολουθοῦμεν δὲ βαίνοντες πρὸς τὰ νοτιώτερα τῆς νήσου, ὅπου, μετὰ δεῖπνον ἐντὸς μιτάτου, ὡς ὀνομάζουσιν ἐν Νάξῳ τὰ ποιμνιοστάσια, ἐμέλλομεν νὰ ἐπιδοθῶμεν εἰς τὴν πλήρη διαφέροντος, ἀλλὰ λίαν ἐπικίνδυνον, κατὰ τοιαύτην μάλιστα παγερὰν νύκτα δι’ ἐνέδρας θήραν τῶν ὑδατοχαρῶν πτηνῶν, εἰς τὰς παρὰ τὴν ἀκτὴν λίμνας τῆς Ἀγιασσῶς.
Τὸ μιτάτον ἀπεῖχε τέταρτον μόλις ὥρας ἀπὸ τῶν λιμνῶν. Ἐδειπνήσαμεν παρὰ τὴν πυρὰν μετὰ τοῦ ποιμένος καὶ τῶν δύο υἱῶν του, ἐπειδὴ δὲ ἡ σελήνη μόλις τὴν 10ην μ. μ. ἔμελλε νὰ ἀνατείλῃ ὑπῆρχον ἱκαναὶ ὧραι προσδοκίας, καθ’ ἃς ἐνῷ ὁ αἴφνης ἐγερθεὶς ἀνατολικὸς ἄνεμος ἔστενε διὰ τῶν ξηρολίθων τοῦ μιτάτου, ἔτερπον ἡμᾶς τοῦ ἀγαθοῦ ποιμένος αἱ διηγήσεις περὶ φασμάτων καὶ στοιχειωμένων πύργων, ὧν μετ’ ἀκαταλήπτου θελγήτρου ἀκροᾶταί τις ἐν τῇ ἐρημίᾳ, παρὰ τὴν πυρὰν ποιμενικῆς καλύβης. Οἱ μῦθοι οὗτοι τῶν Ναξίων ἀγροτῶν ἐνεπνεύσθησαν κατὰ τὸ πλεῖστον ἐκ τοῦ μυστηρίου τῶν ἐρειπίων τῶν πολλῶν ἐν Νάξῳ
