πέτειαν, ἦν σχεδὸν εἶχον λησμονήσῃ, ὅτε ἀλλεπάλληλα γεγονότα, — γνωστὸν δὲ ὅτι, ὅση καὶ ἂν τὰ περικαλύπτῃ ἐχεμυθία, ταῦτα δὲν διαφεύγουσι μέχρι τέλους τὴν προσοχὴν καὶ τὰ σχόλια τοῦ κόσμου, — πολλὴν τὴν ὁμοιότητα ἔχοντα πρὸς τὴν ἀνωτέρω ἀφήγησιν, ἐγέννησαν ἐν ἐμοὶ τὴν πεποίθησιν πλέον, ὅτι τοιαῦται εἴσοδοι φίλων συχναὶ εἰς οἰκίας νενυμφευμένων ἐνέχουσι πολὺ τὸ ἐπικίνδυνον, ὅσον ἀθῷαι καὶ ἂν εἶνε. Εἶμαι δὲ βέβαιος ὅτι πολλαί καὶ πολλοὶ τῶν ἀναγνωσάντων τὰς γραμμὰς ταύτας μοὶ ἀποδίδουσι τὸ δίκαιον.
Καὶ ἀληθῶς. Ἔρωτες γεννώμενοι καὶ ἐκκολαπτόμενοι ἐξ ἑνὸς μόνου βλέμματος ἀπαντῶσι μόνον εἰς τὰς μυθιστορίας! ἤ, ἐὰν ὑπάρχωσι πραγματικοί, θὰ εἶνε σπάνιοι. Ὁ ἔρως εἶναι κυρίως τέκνον τῆς πολλῆς συγχρωτίσεως καὶ συμβιώσεως, ἐξ ὧν γεννᾶται οἰκειότης καὶ συμπάθεια, ἀπὸ δὲ τούτων ὁ υἱὸς τῆς Ἀφροδίτης δὲν ἀφίσταται πολύ. Οὐδὲν ἑπομένως κινδυνωδέστερον τῶν cavalieri serventi.
Καὶ ἀγνοῶ μὲν ὁποίαν ἐντύπωσιν θὰ καταλίπῃ ἡ ἀνωτέρω ἀφήγησις ἐπὶ τοῦ πνεύματος τῶν ἀναγνωστῶν μου, νομίζω ὅμως ὅτι, ὅσοι ἐξ αὐτῶν συμμερισθῶσι τὴν γνώμην μου αὐτήν, ἐκ παντὸς τρόπου πρέπει ν’ ἀποφεύγωσι τοιαύτας συναντήσεις. Πρώτιστον καθῆκον τῶν μετ’ οἰκειότητος φοιτώντων εἰς οἰκογενείας νέων εἶναι ν’ ἀραιώσωσι τὰς ἐπισκέψεις αὐτῶν, ἔχοντες ὑπ’ ὄψει, ὅτι, ὅσον τίμιοι καὶ ἂν εἶναι, ὅσην πεποίθησιν καὶ ἂν ἔχωσιν ἐπὶ τοῦ χαρακτῆρός των, τὸ ὀλιγώτερον, ὅπερ δύνανται νὰ πάθωσιν, εἶναι νὰ καταστῶσι δυστυχεῖς ἐν τῇ πάλῃ των πρὸς αἴσθημα, ὅπερ διὰ τῆς ἀπρονοησίας των προεκάλεσαν, ταλαιπωροῦντες συγχρόνως καὶ ἄλλο πλᾶσμα, τὴν σύζυγον ἀνδρός, ὃν ἀποκαλοῦσι φίλον των. Ἀλλὰ πρὸ παντὸς πρέπει νὰ προσέχωσιν οἱ σύζυγοι, οἱ καὶ ἀμέσως ἐνδιαφερόμενοι. Χαρακτῆρες ἀνδρικοὶ καὶ ἔντιμοι πάντοτε δυστυχῶς σπανίζουσι, πολὺ δὲ φοβοῦμαι ὅτι ὁ Πέτρος παρὰ πολλῶν θὰ ἐχαρακτηρίσθη ὡς μωρός....
Οἱ λόγοι μου οὗτοι ἴσως θεωρηθῶσιν ὡς ἄρνησις πάσης ἐν τῇ κοινωνίᾳ ἀρετῆς. Πιθανῶς· ἀλλὰ καὶ ἂν ὑποτεθῇ ὁ κόσμος ὅλος κατοικούμενος ὑπὸ ὁσίων Ὀνουφρίων, διατί νὰ ἐμβάλωμεν εἰς πειρασμὸν τὴν ἀρετήν;
Λάμπρος Ἐνυάλης
