Ὁ καρπὸς τοῦ ἔρωτος εἰς τὰς ἀγκάλας ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ.
Ἀφῆκεν ἐποχὴν ἡ διοικητική του ὑπηρεσία, ὡς εἴπετο· διότι ἀπὸ Τουρκοκρατίας οὐδεὶς ἐνεθυμεῖτο τοιαύτην προσωπικότητα ἐν τῇ ἀρχῇ. Ὡς δεῖγμα ἀστεῖον τῶν διοικητικῶν του γνώσεων σημειοῦμεν ὅτι ἐζήτησεν ἐπισήμως παρὰ τοῦ Ὑπουργείου νὰ διορίσῃ δήμαρχον ἀνεψιόν του τινὰ καὶ κληρονόμον τῶν προτερημάτων του εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ αὐθάδους ἐκλεκτοῦ τοῦ Λαοῦ ὅστις δὲν ἠδυνήθη νὰ εὕρῃ ἀστακοὺς ἐν τῇ μὴ παραλίῳ ἄλλως τε ἐκείνη χώρᾳ ζητηθέντας ὑπὸ τῆς κυρίας Νομάρχου λόγῳ καταστάσεως ἐνδιαφερούσης.
Τὸ μοιραῖον τέλος ἐπῆλθε τῇ 16 Αὐγούστου 188* ἡμέρᾳ δηλ. καθ’ ἣν ἡ Ἐκκλησία ἀναγράφει ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Μανδηλίου. Ἡ σύμπτωσις αὕτη προκειμένου περὶ νεκροῦ μὴ ἀναγνωρίσαντος ἐν ζωῇ τὴν χρῆσιν τῶν ῥινομάκτρων ἐσημειώθη ὑπὸ τοῦ ῥιπόρτερ τῆς ἐποχῆς.
Ὁ Τηλέγραφος διεβίβαζε καθ’ ὅλην τὴν νύκτα τὰς πενθίμους ἐκφράσεις τῆς ἀπαλλαγείσης Ἐπαρχίας τοῦ νεκροῦ, παρεσκευάζοντο δὲ οἱ ἀπαραίτητοι στέφανοι, ὅτε ἀστραπηδὸν διε-
