συνοδεύουσά με ἐπιστήμη καὶ ὑλιστική φιλοσοφία μετέβαλε διὰ τοῦ φωτὸς τῆς ἀνηλεοῦς αὐτῆς ἀληθείας πάντα ἀνεξαιρέτως τὰ ἱερώτερά μου αἰσθήματα καὶ πράγματα εἰς ἁπλᾶ φυσιολογικὰ ἢ λογικὰ ἀποτελέσματα. Θὰ κατίσχυεν ἆρά γε καὶ τῆς κρυφίας ἐκείνης ἐλπίδος μου, ὡς κατίσχυσε τῶν λοιπῶν αἰσθημάτων μου;
Ἄ! τίς ποτ’ ἐφαντάσθη τὴν πρωτοφανῆ ταύτην ἐν τῷ κόσμῳ βάσανον ἀνάλογον τῆς ὀδυνηρᾶς ἀπογοητεύσεως, ἣν ἤθελεν αἰσθανθῆ φιλάργυρος ἀνακαλύπτων, ὅτι ὁ ἐξ ἀδαμάντων θησαυρὸς ὃν ἐπὶ ἔτη πολλὰ ἀπεθαύμαζε καὶ ἐλάτρευεν, οὐδὲν ἄλλο ἦτο ἢ σωρὸς κοινῶν ἀνθράκων;
Μία μοὶ ἀπέμεινε κρυφία ἐλπίς. Ὁ ἔρως μου.
Ἀπὸ ἑξαετίας ἤδη εἶχον παύσει νὰ γράφω πρὸς τὴν ὡραίαν μου Χάριτα, πρὸς τὴν δροσεράν μου ἐκείνην μελαγχροινὴν, ζωηρὰν, χαρίεσσαν, παιδικήν μου σύντροφον καὶ μνηστὴν, μεθ’ ἧς ὠνειροπόλησα ὑπὸ τὰ σκιερὰ μεγάλα δένδρα τῆς ἐξοχῆς βίον ἀπεριγράπτου γλυκύτητος, μυθώδους εὐδαιμονίας. Ἡ ζηλότυπος ἐπιστήμη διὰ τῆς ἐμπνευσθείσης μοι πυρετώδους μου ἐκείνης πρὸς τὸ μανθάνειν ὁρμῆς ὑπερίσχυσε τῆς Χάριτος· καὶ θὰ τὸ ὁμολογήσω αἰσχυνόμενος, ὅτι ἐπῆλθε στιγμὴ καθ’ ἣν ἐν τῇ μέθῃ τῆς ἐπιστημονικῆς μου μορφώσεως ἀνεμιμνησκόμην τοῦ πρὸς τὴν Χάριτα ἔρωτός μου ὡς πράγματος παιδαριώδους καὶ ἀξίου περιφρονήσεως.
Καὶ μὲ ἠγάπα ἡ ταλαίπωρος κόρη μὲ ὅλον τὸν ἔρωτα καρδίας ἁγνῆς καὶ περιπαθοῦς καὶ μοὶ ἔγραφε κατὰ τὰ δύο πρῶτα ἔτη τῆς εἰς τὴν Ἰατρικὴν Σχολὴν τοῦ Βερολίνου ἀποδημίας μου ἐπιστολὰς πλήρεις ἀφοσιώσεως καὶ φίλτρου.
Δὲν εἶχον παρέλθει δέκα ἡμέραι ἀπὸ τῆς εἰς Βερολῖνον ἀφίξεώς μου καὶ ἡ φιλοπαίγμων Χάρις μοὶ ἔγραφε:
«Πότε λοιπὸν θὰ ἐπανέλθῃς; τί ἀμέλεια εἶναι αὐτή! Ἀκόμα δὲν ἔλαβες τὸ δίπλωμά σου; Φρόντισε σὲ παρακαλῶ νὰ ἐπινοήσῃς διὰ τῆς ἐπιστήμης σου τὸν τρόπον τοῦ νὰ ἐπανέλθῃς τηλεγραφικῶς».
Τῇ ἀπεκρίνετο δ’ ἐξ ἐμοῦ κατ’ ἀρχὰς ἴση ἀφέλεια, ἴσος ἔρως μέχρις οὗ ἡ πρὸς τὴν ἐπιστήμην ἀφοσίωσις ὑπερίσχυσε καὶ ἡ φωτισθεῖσα διάνοιά μου βαθμηδὸν μοί κατέδειξε τὸν ἔρωτα ὡς ἁπλῆν τινα νευρολογικὴν εὐαισθησίαν παραμεμορφωμένην ἐκ τῶν ἕξεων καὶ τῆς ἀνατροφῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ δὲ ἐγγύθεν ἐξακρίβωσις αὕτη τοῦ προτέρου μυστηριώδους καὶ φωτεινοῦ μετεώρου μου ἐψύχρανε καὶ τὰς πρὸς τὴν Χάριτα ἐπιστολάς μου καὶ ἐπῆλθεν ἡμέρα καθ’ ἣν ἔγραψα πρὸς αὐτὴν μεθ’ ἧς ψυχρότητος θὰ ἔ-
