μετ’ ἀγάπης καὶ στοργῆς ἔφερον πάντοτε μετ’ ἐμαυτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ εἶχον ἀχώριστον σύντροφον, συχνάκις διὰ τῶν μικρῶν δακτύλων μου κρούων τὰς χορδὰς αὐτοῦ καὶ πολλάκις ἐν τῷ μουσικῷ παιδικῷ οἴστρῳ καὶ ἐνθουσιασμῷ μου συντρίβων τὸ μουσικὸν ὄργανον, ὅπως συλλάβω τὴν ἀπόκρυφον αὐτὴν καὶ μυστηριώδη φωλεὰν, ἀφ’ ἧς ἐγεννῶντο καὶ ἐξήρχοντο τόσον ὡραῖοι καὶ μαγευτικοὶ μουσικοὶ ἦχοι· ἀλλ’ εἰς μάτην, διότι οὐδὲν ἐν αὐτῷ εὕρισκον, καὶ ὅτε ἡ θλιβερὰ θέα τῶν οἰκτρῶν συντριμμάτων μοὶ ἐνεποίει τὴν συναίσθησιν τῆς στερήσεως, ἣν μοὶ ἄφινεν ἡ τόσον θερμὴ καὶ ἀδιάκριτος περιέργειά μου, μετενόουν διὰ τὴν παιδικὴν ἀφροσύνην μου καὶ ἔκλαιον πικρῶς, ἕως οὗ προσεχῆ τινα πρωΐαν ἡ πατρικὴ στοργὴ ἐφρόντιζε καὶ ἀντικαθίστα διὰ νέου ἄλλου τὸ καταστραφὲν ὄργανον πρὸς μεγίστην χαράν μου θορυβωδῶς ἐν ζωηρότητι ἐκδηλουμένην, ἀλλ’ οὐχὶ καὶ πάντοτε πρὸς συνετισμόν μου, διότι ἡ ἰδέα τοῦ νὰ συλλάβω τοὺς μυστηριώδεις αὐτοὺς ὡραίους ἤχους δὲν με ἄφινεν ἥσυχον καὶ ἀδιαλείπτως περιεδινεῖτο ἐν τῇ κεφαλῇ μου.
Οὕτω διῆλθον τὰ πρῶτά μου παιδικὰ ἔτη, ὅτε κατόπιν, κοινωνικῇ ἀνάγκῃ, ἐπεδόθην εἰς τὴν ἐξόχως ἄμουσον καὶ πεζοτάτην ἐπιστήμην τοῦ Ἀσκληπιοῦ — μολονότι ἡ ἱστορία θέλει, ὅτι κατῆλθεν ἐκ τῶν θεῶν εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ ἐλαφρῶν πτερύγων φερομένη — χωρὶς ὅμως νὰ προδώσω καὶ ἐγκαταλείψω ἐντελῶς τὴν ἐκ παιδικῆς ἡλικίας τρυφεράν μου φίλην, ἣν οὐχ ἧττον δὲν ἠδυνάμην νὰ περιποιῶμαι πάντοτε, ὅσον ἐπεθύμουν, ἀφοῦ ἄλλαι ἀσχολίαι ὑψηλότεραι — συγγνώμην, ἤθελον νὰ εἴπω μᾶλλον ἐπίγειοι παρὰ τὴν κλίνην τῆς πασχούσης ἀνθρωπότητος — μὲ καθήλουν ἐν τῇ ἐπιστήμῃ τοῦ Ἀσκληπιοῦ καὶ ἄλλα αἰσθήματα σύμφωνα πρὸς τὴν γυμνὴν πραγματικότητα τοῦ κόσμου τούτου ἀνέθορον καὶ ἀνεπτύσσοντο ἐν τῇ νεανικῇ μου καρδίᾳ, ὁ ζῆλος δηλαδὴ πρὸς τὴν σπουδὴν τῆς φιλανθρώπου ἐπιστήμης καὶ τὸ κοινωνικὸν καθῆκον καὶ ἡ συμπάθεια πρὸς τὸν πάσχοντα ὅμοιόν μας.
Ἡ μία ἐνασχόλησις ἀπερρόφησε καὶ ἐξουδετέρωσε τὴν ἑτέραν, καὶ οὕτω σήμερον μόνον ἰδιαζούσης ἀπολαμβάνω εὐχαριστήσεως, ὁσάκις ἡ ἐπιστήμη μοὶ δίδει καιρὸν ν’ ἀσχολῶμαι καὶ ἐντρυφῶ περὶ τὴν μουσικὴν, τὴν παιδικήν μου αὐτὴν ἠγαπημένην φίλην, ἥτις μοὶ παρέχει τόσας γλυκεῖας ἀναμνήσεις καὶ εὐεργετικὴν ἀνακούφισιν καὶ ἡδονὴν ἐκ τῶν καθημερινῶν ἀσχολιῶν καὶ διηνεκῶν ἀχθηδόνων τῆς μᾶλλον φιλανθρώπου ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἀνιαρᾶς τῶν ἐπιστημῶν ἀείποτε ἀγωνιζομένης πρὸς
