ανετέθη εις τρεῖς και τέσσαρας ὑπηρέτας, και ὅτε αἱ άβραι λύουν τα σανδάλιά της και αποκαθηλοῦν τους κοσύμβους τῆς κόμης της;
Και τότε μέν, αληθῶς, κοπιῶσα επι τα οικιακα έργα και καθημένη να λάβῃ εν τῷ μεταξυ ολίγην άνεσιν, ηκούετο στενάζουσα· αλλ’ εστέναζε τον ευλογημένον εκεῖνον στεναγμον τοῦ καρποφορήσαντος κόπου, στεναγμον ὑγιᾶ, ανακουφιζόμενον ὑπο τῆς συναισθήσεως τοῦ πεπληρωμένου καθήκοντος, και ὑπο τῆς αγαλλιάσεως ὅτι εκ τοῦ καμάτου εκείνου το σπίτι της έφεγξεν ὑπο καθαριότητος και ευταξίας, η ὅτι το ψωμάκι της, καλῶς ζυμωθεν και πλασθέν, το φαγάκι της, καλῶς ἁλατισθεν και εξαφρισθέν, έμελλε να κατευφράνῃ τα παιδάκια της και τον άνδρα.
Ὑπῆρχεν απόλαυσις εν εκείνῳ τῷ στεναγμῷ, απόλαυσις άγνωστος εις την γυναῖκα τῆς σήμερον. Ανέβλυζε πνεῦμα Θεοῦ ἐν τῷ ώχ! εκείνῳ τοῦ καμάτου.
Τώρα....
Τώρα, το ώχ! το αναδιδόμενον απο των ενδομύχων τῆς γυναικος αχθομένης, εῖνε ώχ! τῆς αθυμίας, ἥτις την καταλαμβάνει εαν τῇ λείψῃ προς ὥραν οἱαδήποτε ψυχαγωγία, — ἑπομένων τῶν συνεχῶν ψυχαγωγιῶν και της ελαττώσεως τῶν οικιακῶν ασχολιῶν· — ώχ! νοσηρόν, μηδόλως θεραπευόμενον ὑπο τοῦ διασταλάγματος τῆς Κολωνίας, ὅπερ σπεύδει να φέρῃ ὑπο την όσφρησίν της ἡ θαλαμηπόλος της.
Σταθῆτε, ποῦ τρέχομεν; Το γερόντιον ανωτέρω εῖπεν, ὅτι «εις αυτον τον κόσμον ποτε δεν θα μάθουν να σταματοῦν.» Ας δοκιμάσωμεν ἡμεῖς να σταματήσωμεν· αλλ’ άρξασθε απο τῆς μεταρρυθμίσεως τῶν Παρθεναγωγείων· ἄλλως απολλύμεθα.
Ταὐτοχρόνως δε σύντονον λάβετε πρόνοιαν και περὶ τῆς εκπαιδεύσεως τῶν αρρένων, ἧς το σύστημα απεδείχθη κακον προ πολλοῦ ήδη. Καιρος τοῦ να καταστήσωμεν αυτην αληθινήν. Ἕως πότε πλανῶντες καὶ πλανώμενοι! Παίρνομεν και τους έξω αδελφους εις τον λαιμόν μας, καθο αφορῶντας εις ἡμᾶς καὶ ακολουθοῦντας την αυτην ὁδόν. Οἱ τῶν μαθητευόντων προβάντες εις την τετάρτην τῶν Γυμνασίων καιρος τοῦ να μάθωσι την γλῶσσαν τοῦ Ισοκράτους προς Δημόνικον· — ναί, ναί· απο τοῦ Ωμεγάλου να επανέλθωσιν εις αυτο το Ιῶτα· — αλλα να την μάθωσι, δηλαδη να την γράφωσι και να την λαλῶσιν ὡς την κοινήν, διότι τότε και μόνον τότε θα δύνανται να λέγωσιν αψευδῶς, ὅτι έμαθον ἑλληνικά.
Με δίδετε να εκφωνήσω και περι τούτου, ὡς και περι παντος
