σμοῦ, περὶ ὧν δὲν δυνάμεθα ἐνταῦθα νὰ πραγματευθῶμεν τοῦ χώρου ὄντος ἡμῖν ὡρισμένου, ἐπιφυλαττόμεθα δὲ ἄλλοτε δοθείσης ἡμῖν εὐκαιρίας νὰ συμπληρώσωμεν.
Ἐπίσης σπουδαιοτάτη καὶ λίαν ἀξιοσημείωτος εἷνε καὶ ἡ θεραπευτικὴ καὶ ἐξιαντική ἐπίδρασις τοῦ πνεύματος διὰ τῆς φαντασίας καὶ τῶν διαφόρων αὐτοῦ διαθέσεων ἐπὶ τῶν διαφόρων ἀσθενειῶν καὶ παθήσεων τοῦ ὀργανισμοῦ. Καὶ περὶ τοῦ ἐνδιαφέροντος τούτου κεφαλαίου ἐπιφυλαττόμεθα ἄλλοτε νὰ πραγματευθῶμεν σὺν τῷ προηγουμένῳ καταλείποντες ἤδη ἄλλοις ἡμῶν κρείττοσι περὶ τὸν κάλαμον λογοτέχναις τὸν χῶρον τῆς πολυτίμου ταύτης διανοητικῆς ἀνθοδέσμης, ὅπως κοσμήσωσιν αὐτὴν δι’ εὐόσμων καὶ μᾶλλον ψυχοτερπῶν πνευματικῶν προϊόντων.
- Ἔγραφον ἐν Σύρῳ, τῇ 8 Αὐγούστου 1887.
Ιω. Φουστανοσ ἰατρός.
- Φίλτατε μοι Κύριε Σκόκε,
Σοὶ πέμπω δύο ποιημάτια τοῦ ἄρτι ἀποβιώσαντος Ρώσσου ποιητοῦ Ν. Νάτσωνος, οὗτινος ὁ θάνατος ἐβύθισεν εἰς πένθος τὴν Ρωσσίαν ἅπασαν. Σπανίως ἐν τῇ μεγάλῃ τοῦ Βορρᾶ Αὐτοκρατορίᾳ τὸ πένθος ἐξεδηλώθη τόσον ἐπισήμως, ὡς κατὰ τὸν θάνατον τοῦ εἰκοσιπενταετοῦς ποιητοῦ της, ὅστις ὅμως παρ’ ὅλην τὴν νεότητά του προσέθεσε μίαν ἔτι ἐθνικὴν δόξαν. Ὁ Νάτσων ἐγεννήθη ἵνα γίνῃ μέγας ποιητής· ὁ θάνατος ὅμως τοῦ ἀπέκοψε τὸ στάδιον, προτοῦ ἔτι ἐκχύσῃ τὸ μυριοστὸν τοῦ πυρὸς ὅπερ ἐνέκλειεν ἐν ἑαυτῷ. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο ὅπερ ἐξῆλθε τῆς καρδίας του εἰς δύο τόμους φλογερῶν στίχων, ἀρκεῖ νὰ διατηρῇ θερμοτάτην τὴν ἀγάπην τῶν συμπατριωτῶν του ἐπὶ αἰῶνας. Σπανίως ποιητὴς ἔγραψε μετὰ τοσαύτης τρυφερότητος, καὶ σπανίως ποιητοῦ ποιήματα ἐγένοντο τόσον γνωστά, ἐν διαστήματι τεσσάρων μόνον ἐτῶν, ὅσον τὰ τοῦ Νάτσωνος. Ἐκεῖνο ὅπερ συνήθως λέγεται, χωρὶς ὅμως νὰ γίνηται, δηλαδὴ ὅτι ἐγένοντο ἀνάρπαστα τὰ ἔργα τοῦ δεῖνος συγγραφέως, διὰ τὸν Νάτσωνα ὑπῆρξε πρᾶγμα, ἀπόδειξις δὲ ὅτι ἀμέσως ἐπεβλήθη εἰς τὴν κοινωνίαν καὶ ἐπὶ μῆνας περὶ αὐτοῦ μόνον ὡμί-
