γενείας· πᾶσαι δὲ ἀνεξαιρέτως ἐπέστρεψαν τὰ προσκλητήρια, ἀτομικὴν θεωρήσασαι τὴν κατὰ τοῦ ἔθνους προσβολήν· ἰδοὺ πῶς φέρονται οἱ ἀληθεῖς εὐπατρίδαι!… Ἀλλ’ ἐνταῦθα τί συνέβη; ἅμα ὡς ἀφίκετο ὁ πρεσβευτὴς τῆς Ἰταλίας, ὁ πασίγνωστος ἐπὶ μισελληνισμῷ, ὁ καλὸς κόσμος ἡμιλλήθη τίς φιλικώτερον νὰ τὸν δεξιωθῇ· οὐδεὶς ἤλγησε διὰ τὸ ἐπὶ τῆς παρειᾶς τῆς Ἑλλάδος κατενεχθὲν ῥάπισμα· ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρήσῃ ἀλλ’ ἔχω τὴν ὑπόνοιαν ὅτι ἐν συνδιαλέξεσί τισι δὲν θὰ ἔλειψαν οὐδὲ οἱ καγχασμοὶ κατὰ τῆς δυστήνου πατρίδος μας!..
Ἐν τῷ καταστρεπτικωτάτῳ δὲ σεισμῷ τί ἔπραξαν; ἐκ τοῦ βάθους τῆς καρδίας αὐτῶν ἀνέθορεν ὁρμή τις συμπαθείας; Τινὲς ἐξ αὐτῶν εἶχον προσενέγκει ἄλλοτε πλείονα ὑπὲρ τῶν θυμάτων τῆς Καζαμίτσιολας ὅτε δὲν ἐπρόκειτο περὶ ἀρωγῆς λιμωττόντων καὶ ἀστέγων ἀδελφῶν ἡμῶν ἀλλὰ περὶ Ἰταλῶν περὶ ὧν ἐμερίμνα ἤδη τὸ ἑκατομμύρια ἀριθμοῦν ἔθνος αὐτῶν· ἀλλὰ τότε τὸ πρᾶγμα ἐλάμβανεν ἐπισημότερον χαρακτῆρα, ἡ ἐπίδειξις καθίστατο εὐρωπαϊκὴ, ἡ φιλανθρωπία ἐλάμβανε διεθνῆ χαρακτῆρα. Καὶ ἐκτὸς τούτου χάριν τῶν ξένων τί δὲν πράττουσιν οἱ ἀριστοκράται ἡμῶν.
Ἀληθῶς ἡ ξενολατρεία των δὲν ἔχει ὅρια· κοινότατοι γραμματιδεῖς πρεσβειῶν καθίστανται οἱ ἥρωες τῶν αἰθουσῶν αὐτῶν ἐν πᾶσι πρωταγωνιστοῦντες. Εἶνε εὐρωπαῖοι, εἶνε διπλωμάται, οὐδεμία θυσία εἷνε ἱκανὴ ὑπὲρ αὐτῶν, οὐδεμία!
Ὤ! ὅσοι κήδονται τῆς τιμῆς τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος, ὅσοι φαντάζονται εἰσέτι ἁγνὴν τὴν χώραν ταύτην, ἐν ᾗ οἱ ἀροτριῶντες ἐξάγουσιν εἰσέτι ἐκ τοῦ ἐδάφους ὀστᾶ ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος ἀποθανόντων, ἂς ἀκούσωσι τὸν ἑξῆς βραχὺν διάλογον δύο διπλωματίσκων, ὃν ἐγγυώμεθα ὡς ἀληθῆ, καὶ ἃς καλύψωσι διὰ τῶν δύο παλαμῶν τὸ πρόσωπόν των ἐξ αἰσχύνης, καὶ ἃς κλαύσωσιν ὀλίγον τὴν τύχην τῆς Ἑλλάδος.
— Τί μανία αὐταὶ αἱ Γραικίδες! ἔχουν τὸν διάβολον
