τητα, τὸν ἐνθουσιασμόν, δι’ οὗ ἐζῆτε πρὸς ἑνὸς δευτερολέπτου....
Ἄλλη σκηνὴ.
Ἔχετε πάσχουσαν τὴν μητέρα σας ἢ τὸ μονάκριβο παιδί σας, καὶ ὁ ἰατρὸς σᾶς εἶπεν ὅτι, ἂν παύσῃ ὁ πυρετός, ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ ζήσῃ.
Ἡ στιγμὴ ἐκείνη δὲν πληρόνεται ἀντὶ ὅλου τοῦ χρυσίου τῆς γῆς. Εἰς τὴν ψυχήν σας ἐπικρατεῖ τὸ αἴσθημα τῆς ἐλπίδος. Ἡ στοργή σας προσπαθεῖ ν’ ἀποδιώξῃ τῆς φαντασίας τὴν ἰδέαν τοῦ θανάτου, ὀνειρευομένη τὸν προςφιλῆ ἀσθενῆ ἀνοίγοντα τὰ ἐσβεσμένα ὄμματα εἰς τὸ φῶς τῆς ζωῆς καὶ τὰς παρειάς του ῥοδιζομένας ὑπὸ τῆς ὑγείας, τῆς χαρᾶς, τῆς εὐτυχίας.
Καὶ ὅμως ἄλλαι μὲν βουλαὶ ἀνθρώπων, ἄλλα δὲ παπᾶς κελεύει. Τὴν στιγμὴν ἀκριβῶς ἐκείνην ἐξ ἀποστάσεως δέκα μιλίων ἀκούονται οἱ συριγμοί τῶν στρηνιώντων νεκροψαλτῶν καὶ ἐκ τοῦ βάθους τῆς ὁδοῦ προκύπτει ζοφερὰ καὶ πένθιμος ἡ συνοδεία τοῦ θανάτου, καὶ πληροφορεῖσθε αἴφνης ὅτι ὁ κηδευόμενος ἀπέθανεν ἐκ τῆς αὐτῆς ἴσως νόσου, ἐξ ἧς πάσχει τὸ παιδί σας, ἡ μητέρα σας.
Εἴπατέ μοι τώρα, δὲν εἶσθε σεῖς μᾶλλον ἀξιοθρήνητος τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἢ ὁ διαπομπευόμενος νεκρός;
Ἀλλαγὴ τῆς σκηνῆς.
Ἐπάθετε ἐλαφρὸν κρυολόγημα ἐκ τοῦ διττοῦ ψύχους τῆς σκηνῆς καὶ τῆς πλατείας τοῦ θεάτρου τῶν Ὀλυμπίων, διότι ἡ κ. Ταβουλάρη εἶχε τὸν ἡρωϊσμὸν νὰ παίξῃ τὴν Ὀφηλίαν τοῦ Ἀμλέτου, σεῖς δὲ τὴν αὐταπάρνησιν νὰ τὴν παρακολουθήσετε μέχρι τῆς τρίτης πράξεως. Ὁ ἰατρός σας ἐθεώρησε καλὸν νὰ σᾶς καρφώσῃ εἰς τὸ κρεββάτι διὰ νὰ λάβῃ τὴν εὐχαρίστησιν νὰ σᾶς θεραπεύσῃ μετὰ 25—30 ἐπισκέψεις. Ἀπὸ στιγμῆς εἰς στιγμὴν ἀναμένετε ν’ ἀνακτήσετε τὴν ὑγείαν, τὴν ὄρεξιν, τὴν κίνησιν τῶν ποδῶν καὶ τῶν ὀδόντων, διὰ
