τον ἀφελὲς αὐτῆς καταστατικὸν, ὅπερ καὶ ἐγένετο καὶ ἡ ἑταιρεία ἀνέκυψε, χρηματικῶς μὲν διὰ τῶν λαχείων ὧν τὸ πρῶτον ὠργάνισεν αὐτόκλητος ἐπιτροπὴ, συγκειμένη ἐκ τῶν ΚΚ. Γεωργίου Σταύρου, Ῥενιέρη, Κεχαγιᾶ, Γεωργίου Βασιλείου, Καλλιγᾶ καὶ ἐμοῦ, καὶ ἅτινα καὶ μετὰ ταῦτα ἐξηκολούθησαν, ἐπιστημονικῶς δὲ διά τινων πεπαιδευμένων μελῶν ἐκλεγομένων εἰς τὴν ἐφορείαν αὐτῆς.
Ἡ παρέκβασις αὕτη, ἵνα καταδείξω ὅτι καὶ ἐπὶ τοῦ χρόνου τῆς πρώτης μεταῤῥυθμίσεως τῆς ἑταιρείας ὡς εὐκταίαν ἐθεώρουν καὶ ἐπεδίωκον τὴν σύστασιν Ἀκαδημίας, ὅτι δ’ αὕτη δὲν κατωρθώθη, καὶ ἡ εἰς τὴν ἐφορείαν τῆς ἑταιρείας, ἐκλογὴ σοφῶν ἀρχαιολόγων, ὡς τοῦ κ. Κουμανούδη. Καστόρχη, Φιντικλῆ κτλ. δὲν ἀνεπλήρου αὐτὴν, καθ’ ὃ μὴ φερέγγυος, ἀλλ’ ἐξαρτωμένη ἐκ μελῶν ἄλλο προσὸν μὴ ἐχόντων ἢ τὴν καταβολὴν τῆς ἐτησίας συνδρομῆς.
Ὅτε δὲ, κατὰ τὰ 1856 ἐκλήθην εἰς τὸ ὑπουργεῖον τῶν Ἐξωτερικῶν, ὁ πολυμαθέστατος καὶ ἐπιστήθιος φίλος μου καὶ τότε πρέσβυς ἐν Βιέννῃ Κωνστ. Σχινᾶς, ἀναμνησθεῖς τῶν ὑπὲρ ἱδρύσεως Ἀκαδημίας ἰδεῶν μου, ἃς πληρέστατα συνεμερίζετο, καὶ θέλων μεγάλην καὶ εἰς τὴν πατρίδα ὠφέλιμον νὰ μοὶ παράσχῃ χαρὰν, μοὶ ἔγραψεν ὅτι ὡμίλησε καὶ ἔπεισε τὸν Βαρόνον Σίναν, μέρος τῆς μεγάλης περιουσίας του ν’ ἀφιερώσῃ εἰς ἵδρυσιν Ἀκαδημίας, καὶ ὅτι ὁ φιλόπατρις ἀνὴρ ἐδωρήσατο ἓν ἑκατομμύριον σφαντίκων (ἐξ 95 ἀρχαίων λεπτῶν) πρὸς τὸν κατὰ τὸν κ. Σχινᾶν καὶ ἐμὲ μέγαν τοῦτον σκοπὸν, 600 μὲν χιλιάδας προσδιορίσας διὰ τὴν οἰκοδομὴν καὶ 400 χιλ. διὰ τὴν προικοδότησιν τοῦ ἱδρύματος. Ἐγὼ δὲ πλήρης ἀγαλλιάσεως, ἐξέφρασα μὲν τὴν θερμὴν εὐγνωμοσύνην τῆς κυβερνήσεως (καὶ τότε ὁ κ. Σίνας ἔλαβε καὶ τὸν Μεγαλόσταυρον καὶ τὴν μεγάλην πολιτογράφησιν), ἀλλὰ συγχρόνως ὑπέδειξα τῷ ἡμετέρῳ πρέσβει δύω νύξεις ἃς ἠδύνατο νὰ ὑποβάλῃ τῷ μεγαλόφρονι δωρητῇ, τὴν μὲν, ἂν δὲν ἐπροτίμα ἴσως τὰ σφάντσικα νὰ μεταβάλῃ, εἰς ἰσάριθμα φράγκα, τὴν δὲ, ἂν δὲν τῷ ἦν ἀρεστὸν ἐναλλὰξ νὰ προσδιορίσῃ τὴν χρῆσιν τῶν ποσοτήτων, τὰς 400 μὲν χιλιάδας διὰ τὴν οἰκοδομὴν, τὰς 600 δὲ διὰ τὴν προικοδότησιν· διότι διϊσχυριζόμην ὅτι πολὺ σπουδαιότερον διὰ τὸ κοινὸν καλὸν ἐστὶ τὸ τί θὰ παραγάγωσι παρὰ τὸ ποῦ θὰ συνεδριάζωσιν οἱ Ἀκαδημαϊκοὶ, καὶ ἐμνημόνευον τῆς γαλλικῆς Ἀκαδημίας, ἥτις, καίτοι ἀρξαμένη τῶν συνεδριάσεών της ἐν ὑπογείοις (les caveaux), οὐχ ἧττον κατέστη μία τῶν ἐνδοξοτάτων τῆς Εὐρώπης, καὶ ὑπερ-
