ἡ περιγραφὴ καὶ ἀναγραφὴ τῶν ἀναμνήσεων ὅσας φέρει εἰς τὸ μέσον ἡ θέα τῶν ἡμερῶν τούτων ἤθελε κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον πελαγώσει ἡμᾶς πρὶν φθάσωμεν εἰς τὴν περιγραφὴν τῆς στενῆς ὀπῆς, δι’ ἧς ἐμέλλομεν νὰ κατέλθωμεν καὶ περιπατήσωμεν ὑπὸ τήν γῆν.
Ἀνήλθομεν λοιπὸν ἐπὶ ὑψηλῆς θέσεως ἐν ᾗ κεῖται ἡ κυρία ὀπὴ τῶν ὑπογείων στοῶν, περιφερείας ἑνὸς περίπου μέτρου καὶ εἴδομεν τὸν τρόπον δι’ οὗ ἐμέλλομεν νὰ κατέλθωμεν ἐντὸς κοφίνων δίκην πετρῶν.
Ἐρρίγησεν ἐκ πρώτης ὄψεως ὁ ἕτερος τῶν συνοδευόντων τὰς τρεῖς μεθ’ ἡμῶν κυρίας, ἐπὶ τῇ θέᾳ τοῦ μηχανήματος, δι’ οὗ μᾶς εἶπον ὅτι θὰ κατέλθωμεν. Τὸν φόβον τοῦ γενναίου τούτου ἐπισκέπτου συγγάμβρου μου ᾐσθάνθη, ἀλλὰ δικαίως, ἡ σύνευνος καὶ ἡ ἄλλη κυρία. Ἔμεινα δὲ μόνος μετὰ τῆς συζύγου μου ἐν τῇ ἀποφάσει τοῦ νὰ κατέλθω. Ἀγνοῶ τί εἴδους αἰσθήματα συνετέλεσαν εἰς τὴν γενναίαν ἀπόφασιν τῆς ἐμῆς συντρόφου. Προδήλως ὅμως ἐσκέπτετο ἐὰν ᾗ τις κίνδυνος εἰς τὴν κατάβασιν καὶ τὴν εἰς βάθος ἑκατὸν ἑξήκοντα μέτρων ὑπὸ τὴν γῆν διαμονὴν, ἔπρεπε νὰ τὸν συμμερισθῆ μετ’ ἐμοῦ. Καὶ ἅμ’ ἔπος, ἅμ’ ἔργον. Εἰσήλθομεν εἰς τὸ παρακείμενον γραφεῖον τῆς Ἑταιρίας, ἐνεδύθημεν τὸν ἐργατικὸν σάκκον τῶν κάτω ἐργαζομένων, παρεμφερῆ πρὸς τὸν τῶν πυροσβεστῶν καὶ οὕτω ἀμφότεροι κρατοῦντες λυχνίας καὶ συνοδευόμενοι ὑπὸ τοῦ ἀνωτέρω μνημονευθέντος καί τινος τῶν ἐπιστατούντων εἰσήλθομεν εἰς τὸν τετράγωνον ascenseur περιμαζευμένοι καὶ ἀποχαιρετίσαντες τοὺς συντρόφους καὶ μετὰ ἓν δευτερόλεπτον ἐξηφανίσθημεν ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.
Νέον ῥῖγος κατέλαβε τοὺς συντρόφους μας ἰδόντας ὅτι κατερχόμεθα γοργῶς εἰς τὸ στενὸν φρέαρ καὶ οὐκ ἦν φωνὴ οὐδ’ ἀκρόασις ἐκ μέρους ἡμῶν, οὐδὲ φαινομένων πλέον, διότι ἄνω ἡμῶν ἀλλεπάλληλοι θῆκαι κοφίνων διὰ τῶν αὐτῶν συνδεδεμέναι ἁλύσεων ἐφαίνοντο οἱονεὶ καταπλακόνουσαι ἡμᾶς. Ἀλλ’ ἡμεῖς τοὐναντίον, δὲν ᾐσθανόμεθα τὸν φόβον ἐκείνων. Ἐλησμονήσαμεν παραχρῆμα καὶ τὴν ζέστην τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ το φῶς τοῦ ἡλίου καὶ ᾐσθανόμεθα ἀσυνήθη τινὰ ἀλλ’ εὐχάριστον, δροσερὰν, οἱονεὶ ἄλλου ὑπογείου κόσμου, ἀτμόσφαιραν. Ἐβλέπομεν δὲ εἰς ἐπίμετρον τῶν περὶ ἀλλαγῆς τῆς ἀτμοσφαίρας καὶ ῥανίδας ἢ μᾶλλον ῥύακας ὑγρασίας ἀπὸ τῶν τοίχων τοῦ φρέατος. Οὕτω δὲ σιωπῶντες καὶ μυρία σκεπτόμενοι συγκεχυμένα καὶ ἀόριστα περὶ τῆς καταβάσεώς μας, ἠκούσαμεν μακρόθεν, οἱονεὶ ἐκ τῶν ἐγκάτων, ἠχὼ ἀνθρωπίνων φω-
_-_061.jpg&oldid=110220){kind=link}