Αθηναΐς/Α/3/Ποικίλα
| ←Μαρκισία | Ἀθηναΐς-Ἔτος Α΄, τεῦχος 3 Ποικίλα |
Αἴνιγμα→ |
Ἡ ξηρασία ἥτις παρετηρήθη ἀπὸ τῆς 15 περίπου Ἰανουαρίου μέχρι σήμερον, ἐποχὴν, καθ’ ἣν συνήθως γίνονται αἱ πλημμύραι, δὲν εἶναι πρωτοφανές τι. Ἡ κάτωθι στατιστικὴ δεικνύει ἡμῖν πίνακα ὁμοίων χειμώνων.
Ἐν ἔτει 1172 ἡ γλυκύτης τοῦ χειμῶνος ἐπέτρεψεν εἰς τὰ δένδρα νὰ ἐκφυλλίσωσι πρὸ τοῦ Φεβρουαρίου· εἰς δὲ τὰ πτηνὰ νὰ ἐκκολάψωσι τοὺς νεοσσούς των κατὰ τὸν Φεβρουάριον.
Κατὰ τὸ 1289 δὲν ᾐσθάνθησαν χειμῶνα.
Τῷ 1424 τὰ δένδρα ἤνθησαν κατὰ τὸν Φεβρουάριον, αἱ δὲ ἄμπελοι κατὰ τὸν Ἀπρίλιον· τὰ κεράσια ὡρίμασαν τὸν Ἀπρίλιον, καὶ αἱ σταφυλαὶ τὸν Μάϊον.
Τῷ 1538 οἱ κῆποι ἤνθησαν κατὰ τὸν Ἰανουάριον.
Τῷ 1585 οἱ στάχυες ὡρίμασαν πρὸ τοῦ Πάσχα.
Τὰ 1607, 1609, 1613 καὶ 1617 ὑπῆρξαν ἀξιοσημείωτα διὰ τοὺς ἠπιοτάτους χειμῶνάς των.
Οὔτε πάγοι οὔτε χιὼν ἔπεσεν ἐν Γαλλίᾳ τῷ 1659.
Ἐν Γερμανίᾳ τῷ 1692 δὲν ἀνήφθη ἑστία.
Τέλος ἡ γλυκύτης τῶν χειμώνων τῶν ἐτῶν 1781, 1807 καὶ 1822 ἐθεωρήθη ὡς ἐξαίρεσις ἐν τῇ μετεωρολογίᾳ. Ἐπίσης δὲ καὶ ἡ τοῦ 1866 ἐν Γαλλίᾳ, ὅτε ἐγένετο καὶ ἡ μεγάλη πλημμύρα τοῦ Σηκουάνα.