Σερενάδα στο παράθυρο του σοφού
| Σερενάδα στο παράθυρο του σοφού Συγγραφέας: |
Σοφέ μου, το τετράσοφο
Που σε φωτάει λυχνάρι
Νάτανε, λέει, φεγγάρι
Και συ είκοσι χρονώ !
Νάτανε τάχα η γνώση σου
Με τον αγέρα αμάχη,
Για δασωμένη ράχη
ξεκίνημα πρωινό…
Νάτανε τάχα η σκέψη σου
Συρτού χορού τραγούδια
Μιαν αγκαλιά λουλούδια
Μιαν ιστορία τρελλή,
Τα μύρια που δε γνώρισες
Νερό θαν τάειχες μάθει
Με δάσκαλο τα πάθη
Μ’ ένα κλεφτό φιλί.
Πολύ την καταφρόνεσες
Τη ζωή, πανάθεμά τη…
Και τώρα ; Eίναι φευγάτη
Σαν όνειρο πρωινό.
Χειλάκια ανθούν στη γειτονιά
Γαρούφαλα στη γλάστρα–
Και συ διαβάζεις τ’ άστρα
Και το βαθύ ουρανό.