Φυκαρησ. — Ἀφοῦ τὸ θέλετε, ἂς γείνῃ κ’ ἔτσι, ἐμένα δὲν μὲ μέλει.
Δικαιοσ. — Νὰ προσδιορίσωμεν καὶ τὸν χρόνον.
Φυκαρησ. — Ὅσον τὸ δυνατὸν ὀγρηγορώτερα.
Δικαιοσ. — Αὔριον.
Φυκαρησ. — Τόσῳ τὸ καλλίτερον.... [ἰδίᾳ] Πῶς διάβολο ἔλεγεν ἡ ἀνεψιά μου πῶς τὴν ἐλησμόνησε.
Δικαιοσ. — Καὶ τὰ ὅπλα....
Φυκαρησ. — Ὄχι δά! δὲν ἀξίζει, κατηργήθη πλέον αὐτὸ τὸ ἔθιμον.... Εἰς τὴν Μάνην μόνον....
Δικαιοσ, ἰδίᾳ. — Μήπως ἐννοεῖ νὰ μονομαχήσωμεν μὲ τῇς γροθιαῖς! [Ὑψηλοφώνως] Μά, νομίζω ὅτι χωρὶς ὅπλα δὲν γίνεται.
Φυκαρησ. — Τὰ νομίζω ὅλως διόλου περιττὰ καὶ βάρβαρα.
Δικαιοσ, ἰδίᾳ. — Καλὲ αὐτὸς εἶναι ἀγριάνθρωπος! [Ὑψηλοφώνως] Τότε πῶς θέλετε νὰ γίνῃ;
Φυκαρησ. — Ὅπως γίνεται πάντοτε.
Δικαιοσ. — Μὰ ἄνευ ὅπλων δὲν μονομαχοῦν, φίλε μου.
Φυκαρησ. — Δὲν μονομαχοῦν! Καὶ ποιὸς σᾶς εἶπε τὸ ἐναντίον;
Δικαιοσ. — Ἀφοῦ ἀπορρίπτετε τὰ ὅπλα.
Φυκαρησ. — Καὶ νομίζετε ὅτι παντοῦ καὶ πάντοτε εἶναι χρήσιμα;…
Δικαιοσ. — Τοὐλάχιστον εἰς τὰς ἀνθρωπινὰς μονομαχίας…
Φυκαρησ. — Εἰς τὰς μονομαχίας ναί, ἀλλ’ εἰς τοὺς γάμους....
Δικαιοσ. — Εἰς τοὺς γάμους!; Τί θέλετε νὰ εἰπῆτε....
Φυκαρησ. — Θέλω νὰ εἰπῶ ὅτι θὰ κάμωμεν τὸν γάμον χωρὶς ὅπλα....
Δικαιοσ. — Τὸν γάμον; ποιὸν γάμον;
Φυκαρησ. — Καὶ περὶ τίνος ὁμιλοῦμεν τόσην ὥραν;
Δικαιοσ. — Περὶ τίνος; Περὶ τῆς μονομαχίας.
Φυκαρησ. — Τῆς μονομαχίας; Ἀστειεύεσθε;
Δικαιοσ. — Καθόλου, φίλε μου. Ἔχω ἐντολὴν νὰ σᾶς φονεύσω.
Φυκαρησ. — Τ’ ἀστεῖα εἶναι περιττά.
Δικαιοσ. — Δὲν ἀστειεύομαι διόλου καὶ ἐξηγοῦμαι. Ἐγνωρίσατε ποτὲ τὸν κύριον Κονδυλοφόρον;
Φυκαρησ. — Τὸν ἐγνώρισα, μάλιστα. Ἦταν ἕνας πολὺ τιποτένιος.... δειλός....
Δικαιοσ. — Ἀκριβῶς περὶ τοῦ δευτέρου ἐπιθέτου πρόκειται. Τὸν εἴχατε, μοῦ φαίνεται, ραπίσει....
Φυκαρησ. — Καὶ ἐνώπιον πολλοῦ κόσμου.
