— Αὐτό.
— Δὲν ἔχεις ἄλλα;
— Ὄχι· αὐτὸ ἀρκεῖ.
— Κοροϊδεύεις;
— Διόλου.
— Ἔλα Χριστὲ καὶ Παναγία! εἶπεν ὁ Ὕψιστος σταυροκοπούμενος.
— Λοιπόν· ἰδοὺ ὁποῦ τὸ θέτω εἰς τὴν πλάστιγγα.
— Ἂς ἰδοῦμεν καὶ αὐτὸ τὸ θαῦμα!
Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα πραγματικῶς ὑπῆρξε θαυµάσιον διότι εὐθὺς ὡς τὸ μικροσκοπικὸν µολύβδινον σφαιρίδιον ἀπετέθη ἐπὶ τῆς πλάστιγγος αὕτη ἤρχισε νὰ κλίνῃ μετὰ καταπληκτικῆς ροπῆς πρὸς τὸ μέρος τοῦ σφαιριδίου ἐνῷ εἰς τὸ ἀντίθετον μέρος ἡ τεράστιος συμμιγὴς πυραμὶς ἀνυψοῦτο ἐλαφρὰ ὡς ν’ ἀπετελεῖτο ἐκ πτίλων.
— Μπὰ ποῦ νὰ σὲ πάρῃ ὁ ἑαυτός σου! ἀνέκραξεν ὁ Πάνσοφος ἔκπληκτος καὶ πεισμωθεὶς ἐν ταὐτῷ. Κἄτι καλπονόθευσιν θὰ ἔκαμες.... ἀφοῦ μάλιστα ἔρχεσαι ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.... Στάσου νὰ σὲ διορθώσω ἐγώ!
Καὶ ἡτοιμάσθη νὰ ἐξακοντίση κατ’ αὐτοῦ ἕνα κεραυνόν.
— Κρῖμα εἰς τὴν πανσοφίαν σου, ἀφοῦ δὲν εἰξεύρεις τὴν δύναμιν αὐτοῦ τοῦ σφαιριδίου! εἶπεν ὁ Διάβολος μετὰ θριαµβευτικοῦ καὶ χλευαστικοῦ γέλωτος.
Καὶ ἐτράπη ἐν τάχει εἰς φυγήν.
Ὁ Ὕψιστος ἔμεινε σύννους καὶ μετ’ ὀλίγον παραλαβὼν τὸ σφαιρίδιον ἐπέστρεφεν εἰς τὸν Παράδεισον σύνοφρυς καὶ βλοσυρὸς καὶ διέταξεν ἀμέσως νὰ προσέλθῃ ὁ ἅγιος Πέτρος.
— Κύτταξε καλὰ τὰ κατάστιχά σου, εἶπεν ὁ Ὕψιστος πρὸς τὸν ἐπουράνιον θυρωρόν, καὶ ἂν τυχὸν εὑρίσκεται ἐδῶ πέρα αὐτὸς ὁποῦ ἐφεῦρεν αὐτὸ ἐδῶ τὸ ἀντικείμενον — καὶ ἔδειξε τὸ σφαιρίδιον — νὰ μοῦ τὸν στείλῃς ἄναυλα εἰς τὴν Κόλασιν, μὲ ὅσα καλὰ καὶ ἂν ἔχῃ καμωμένα. Ἔγινα ρεζίλι σήμερον μὲ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα!… Εἶνε τοῦ Διαβόλου συνέργεια. Εἰς τὸν Παράδεισον οὔτε ἐπέτρεψα οὔτε θὰ ἐπιτρέψω νὰ ὑπάρχῃ· ὅσον ἀφορᾶ τὴν Γῆν, θὰ σκεφθῶ!....
Καὶ ἔμεινε μέχρι βαθείας νυκτὸς ἀναγινώσκων τὸ Συνταγματικὸν δίκαιον τοῦ μακαρίτου Σαριπόλου.
- Ἀθῆναι, Ἰούλιος τοῦ 1891.
Χαραλαμπης Αννινοσ
