«Εἰ δέοι ἀδικεῖν περὶ τὸ δικάσαι, τὸ
ἀδίκως ἀπολῦσαι ὀσιώτερον ἄν εἴη τοῦ μὴ
δικαίως ἀπολέσαι».(Ἀντιφῶν)
ΤΑ δικαστικὰ χρονικὰ βρίθουσιν — ἀτυχῶς διὰ τὴν πάσχουσαν ἀνθρωπότητα — παραδειγμάτων εἰς ἀπόδειξιν, ὅτι πάντες οἱ κατάδικοι δὲν εἶναι καὶ ἀληθῶς ἔνοχοι.
Δὲν γνωρίζω ἐν Ἑλλάδι ἐπισήμως τὸν ἐτήσιον τῶν καταδίκων ἀριθμόν· διότι τὸ φῶς τῆς στατιστικῆς ἐθυσιάσθη εἰς τὸν πόθον τῆς ταχυτέρας ἀποκτήσεως· τοῦ..... εἰς τὴν δευτέραν παρουσίαν ἀναμενομένου ἰσοζυγίου τοῦ προϋπολογισμοῦ. Ἀλλ’ οὐδ’ ἐκ τῆς εὐγλωττίας τῶν ἀριθμῶν, — ἐὰν ποτὲ ἀνεβίου ἡ στατιστικὴ καὶ ἐν Ἑλλάδι, — εἶναι δυνατὸν νὰ πιστοποιήσωμεν ἑπακριβῶς τὴν ἀναλογίαν τῶν θυμάτων δικαστικῶν πλανῶν πρὸς τὸν ὁλικὸν ἀριθμὸν τῶν καταδίκων· ἡ περίεργος καὶ ἐνδιαφέρουσα αὕτη πληροφορία μόνον εἰς τὰ κατάστιχα τῶν τμηματαρχῶν τοῦ παντεπόπτου ὑπάρχει· μὴ τελειοποιηθέντων ὅμως εἰσέτι τῶν ἀν-
