ἐπ’ οὐδενὶ λόγῳ ἐνόει ν’ ἀπορρίψῃ τὸ πολύτιμον εὕρημα. Καὶ συνεπήγαγε μὲν ἡ Γαλλικὴ ἐπανάστασις τὴν ἐπί τινα ἔτη κατάργησιν αὐτοῦ, ὁ στηθόδεσμος ὅμως ἐπὶ τῆς αὐτοκρατορίας καὶ πάλιν ἀνεφάνη, ἵνα μὴ πλέον ἐκλείψῃ.
Ἔκτοτε κατέστη κοινοτάτη ἡ χρῆσις τοῦ στηθοδέσμου, ὄντος νῦν ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ τοῦ γυναικείου ἀμφιεσμοῦ. Τὸ μόλυσμα ἀπὸ τῶν ὑψηλῶν κοινωνικῶν τάξεων μετεδόθη εἰς τὰς κατωτέρας καὶ μέχρις αὐτῶν τῶν κατωτάτων, σπανίως δ’ εὑρίσκει τις γυναῖκα μὴ φέρουσαν στηθόδεσμον. Ἡ σύζυγος τοῦ πεντηκονταδράχμου ὑπαλλήλου, τοῦ παντοπώλου, τοῦ τεχνίτου καὶ αὐτοῦ ἔτι τοῦ χειρώνακτος προτιμᾷ νὰ στερηθῇ παντὸς ἄλλου ἀλλ’ οὐχὶ τοῦ στηθοδέσμου. Τρέφεται ἔστω μὲ ψωμὶ καὶ νερὸ ἀλλὰ τὸν κορσέ της τὸν Θέλει. — Ὅ,τι τρώγει κἀνείς, δὲν τὸν βλέπει ὁ ἄλλος. Μὰ νὰ ’βγῇ εἰς τὸν περίπατον ’σὰν παραμάνα μὲ τὰ στήθη κρεμασμένα, αὐτὸ δὲν γίνεται!
Εὐτυχῶς τοῦ στηθοδέσμου τὸ κράτος (ὡς καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ἐννοεῖται) περιωρίσθη ἐν ταῐς πόλεσι· διὰ τοῦτο αἱ χωρικαί. περιβαλλόμεναι τὴν ἀπέριττον αὑτῶν περιβολήν, δὲν φέρουσι στηθόδεσμον.
Ῥίψατε ἓν βλέμμα ἐπὶ τῆς πεπολιτισμένης ἐκείνης στηθοδεσμοφόρου κυρίας· ἴδετε πῶς καμαρωμένη καὶ ὑψαύχην βαδίζει. Μόλις ὅμως δύναται ν’ ἀναπνέῃ καὶ ἀσφυκτιᾷ ἡ ταλαίπωρος ἐκ τῆς ἀπηνοῦς τοῦ στηθοδέσμου της περισφίγξεως· ὑφίσταται πραγματικὸν μαρτύριον καὶ ὁλονὲν ψυχρῷ περιρρέεται ἱδρῶτι. Δὲν δυσανασχετεῖ ὅμως οὐδὲ παραπονεῖται, διότι ἀδιστάκτως πιστεύει, ὅτι εἶναι ὡραία καὶ καλλίσωμος. Ἂν πρὸς στιγμὴν ὑποθέσητε ὅτι ἀπὸ τῶν χειρῶν της πίπτει τὸ ῥινόμακτρον ἢ τὸ ῥιπίδιόν της, νομίζετε ὅτι δύναται κύπτουσα ν’ ἀναλάβῃ αὐτό; Ποσῶς. Ὁ στηθόδεσμος ἀπαγορεύει τὴν κίνησιν ταύτην,
