ποιήσεως ὁ στηθόδεσμος. Ποσῶς. Καθ’ ἡμέραν καὶ νέας ὑφίσταται τροποποιήσεις, ἡ δὲ συσκευὴ πολυσυνθετωτέρα καθίσταται, εὐλόγως δὲ ὑποθέτει τις, ὅτι θὰ ἔλθῃ ἡμέρα, καθ’ ἣν θ’ ἀποτελῆται ἐκ σφυρηλάτου σιδήρου, θὰ ληφθῇ δ’ ἴσως τὸ μέτρον νὰ περιβάλληται δι’ αὐτοῦ ὁ κορμὸς τοῦ κορασίου ἅμα τῷ τοκετῷ, ἵνα οὕτως ἐξασφαλισθῇ τὸ ποθούμενον ἀποτέλεσμα, ἡ παραμόρφωσις δηλονότι τοῦ σώματος συμφώνως ταῖς ἀπαιτήσεσι τοῦ κοσμοκράτορος πολιτισμοῦ.
Ἐπειδὴ δὲ περὶ πολιτισμοῦ ὁ λόγος, ἐσκέφθητέ ποτε ὁπόσων καὶ ὁποίων κακῶν πρόξενος ἐγένετο οὗτος τῇ ἀνθρωπότητι; Δὲν δύναταί τις βεβαίως ν’ ἀρνηθῇ τὴν ἀγαθὴν αὐτοῦ ἑπίδρασιν, δὲν δύναται ὅμως καὶ νὰ μὴ ὁμολογήσῃ, ὅτι ὁ πολιτισμὸς μετέβαλε τὰς συνθήκας καὶ ἕξεις τοῦ βίου πρὸς μεγίστην τῆς ὑγείας βλάβην. Ἀνέτρεψεν ἄρδην τοὺς κανόνας τῆς ὑγιεινῆς, ἐπήνεγκεν ἀληθῆ ἐπανάστασιν εἰς τὸν ἐν γένει τρόπον τοῦ ζῆν. Δὲν διαιτᾶται νῦν ὁ πεπολιτισμένος συμφώνως τῇ ὑγιεινῇ· τὴν τροφὴν αὐτοῦ δὲν κανονίζει κατὰ τὰ ἀμετάβλητα ἐκείνης παραγγέλματα, οὐδὲ ἐνδύεται οὐδὲ κοιμᾶται οὐδ’ ἐργάζεται, οὐδὲ τὴν κατοικίαν του ἐκλέγει ὡς ἡ ὑγιεινὴ ἐπιτάσσει. Τὸν πολιτισμὸν ἔχει νῦν ὑπ’ ὄψει εἰς πᾶσαν αὑτοῦ πρᾶξιν, τὴν δὲ ὑγιεινὴν ἀπέρριψεν ὡς ἄχρηστον ῥάκος. Ἐντεῦθεν ἐπήγασεν ἡ καταστροφὴ τῆς ὑγιείας καὶ ἡ ἐκ ταύτης ἐλάττωσις τοῦ ὁρίου τῆς ζωῆς. Εἶμαι διὰ τοῦτο πολέμιος τοῦ πολιτισμοῦ, ἄσπονδος, ἀμείλικτος αὐτοῦ ἐχθρὸς μέχρι τοσούτου, ὥστε ἂν ἠδυνάμην θὰ ἐπανέφερεν τὴν τῶν παλαιῶν χρόνων ἐποχήν, τοὺς μακαρίους ἀληθῶς ἐκείνους χρόνους. Μεθ’ οὓς ὁ μὲν πολιτισμὸς δὲν εἶχεν ἔτι ξεφυτρώσει, ἡ δὲ παθολογία θ’ ἀπετέλει ὀλιγοσέλιδον βιβλίον, Ἐρρέτω λοιπὸν ὁ πολιτισμός, ἐρρέτωσαν τὰ ἐξ αὐτοῦ προκύψαντα καλὰ καὶ αἱ πρόοδοι καὶ τὰ εὐεργετήματα πάντα καὶ εἴ τι ἄλλο ἀγαθόν! ’Σ τὸν διάβολον καὶ
