φαντασίαν τῶν καλλιτεχνῶν ἡμῶν προγόνων, θὰ ἠναγκαζόμεθα νὰ πλάσωμεν νέον μῦθον περὶ ἁρπαγῆς τῆς Εὐρώπης οὐχὶ πλέον ἐκ τῶν χωρῶν τῆς Ἀνατολῆς πρὸς δυσμάς, ἀλλ’ ἐκ τῶν χωρῶν τῆς Ἑσπερίας πρὸς τὴν ἀγροῖκον ἤδη Ἀνατολήν.
Καὶ ὁ μῦθος δὲν θὰ ἐστερεῖτο ἱστορικῆς καὶ ἀλληγορικῆς βάσεως.
Ἀληθῶς κατ’ ἔτος χίλιοι τοὐλάχιστον ὁμότεχνοι τοῦ ἀρχαίου Διός, χίλιοι εὐσταλεῖς καὶ σφριγῶντες Δὸν Ζουὰν ἀπέρχονται εἰς ἁρπαγὴν τῆς καλῆς παρθένου καὶ ἐπιστρέφουσιν ἐν θριάμβῳ γαυριῶντες καὶ ὑψαύχενες, ὅτι κατώρθωσαν ν’ ἁρπάσωσι τὴν ἑλικοβλέφαρον κόρην.
Εἰς τὰ βλέμματά των ὑπάρχει τοιαύτη πεποίθησις ὅτι ἡ Εὐρώπη ἐκλείσθη ἐν ταῖς ἀγκάλαις αὐτῶν ὡσεὶ ἔπρεπε νὰ πιστεύωμεν πάντες οἱ Ἕλληνες ὅτι χάρις εἰς τοὺς ἀγῶνας καὶ τοὺς θριάμβους των ὁ πολιτισμὸς θάλλει ἴδη παρ’ ἡμῖν καὶ ἀκμάζει καὶ ὅτι κρέμανται ἤδη ἐκ τῶν κλώνων αὐτοῦ οἱ εὐχυμότεροι τῶν καρπῶν καὶ τὰ εὐχροώτερα τῶν ἀνθέων.
Δυστυχῶς ὅμως δὲν τὸ πιστεύομεν. Ἡμεῖς παρατηροῦντες τὰ ἀποτελέσματα τῶν τοιούτων ἀνδραγαθιῶν νομίζομεν ὅτι ἡ ἐπιρροὴ τῆς Εὐρώπης παράγει παρ’ ἡμῖν ὅ,τι πλημμελὴς τρόπος καλλιεργείας ἐν τῇ κηπουρικῇ.
Ἂν δὲν ἀπατώμεθα, οὐχὶ σπανίως εὐγενῆ τινα φυτὰ εἴτε δι’ ἄτεχνον μεταφύτευσιν εἴτε διὰ πλημμελῆ καλλιέργειαν, ἐπιστρέφουσιν εἰς τὸ πρὶν ἀγενὲς καὶ βάναυσον αὐτῶν εἶδος. Τοιουτοτρόπως χάρις εἰς τοὺς γενάδας τούτους Δὸν Ζονάν, νομίζομεν ὅτι ἐν τῇ ἑλληνικῇ χώρα ὁ γλυκὺς καρπὸς τῆς πιστακίας μεταστρέφεται εἰς τοῦ σχοίνου τὰ αὐστηρὰ μῆλα, τὰ δὲ εὔχημα ἄπια εἰς τραχέα καὶ ὀξύστυφα γκόρτσα.
Ἀληθῶς δὲν εἶναι δύσκολον νὰ παρατηρηθῇ ὅτι ἡ τοιαύτη διαστροφὴ ἐπιγίνεται καθ’ ὅλους τοὺς κλάδους τοῦ κοινωνικοῦ ἡμῶν βίου.
Ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ ἀγγλικοῦ συντάγματος ἐγένετο κατὰ τοιοῦτον τρόπον, ὥστε παρήχθη παρ’ ἡμῖν ἀληθὲς πολιτικὸν πανδαιμόνιον. Ἄλλοτε πάντες ἐμειδίασαν ὅτε ὁ βουλευτὴς ἐκ Δωρίδος κ. Κ. ἐμπνεόμενος ἐκ τῆς πραγματικῆς καταστάσεως καὶ ἀδιαφορῶν περὶ πολιτικῶν θεωριῶν προσεκάλεσε τὸν μακαρίτην Ἀθ. Ροντήρην νὰ ἐξέλθῃ «διὰ τῆς θύρας», ἂν ἐξελέγη βουλευτὴς ἄνευ τῆς ὑποστηρίξεως τῶν Δημάρχων. Ἤδη ὅμως ἀνεγνωρίσθη ὡς ἀναμφισβήτητος συνταγματικὴ ἀρχή, ὅτι οἱ δήμαρχοι δὲν πρέπει νὰ φροντίζωσι πλέον περὶ ἀγροφυλάκων καὶ ἀγροζημιῶν, ἀλλ’ ὅτι περιφρονοῦντες τὰ καλυβοχώρια αὐτῶν πρέπει νὰ ἐκλέγωσιν αὐτοὶ τοὺς βουλευτὰς καὶ νὰ κυβερνῶσιν ἑπομένως αὐτοὶ τὴν Ἑλλάδα. Καὶ πορεύεται τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος τοιουτοτρόπως
