ρασταθῆτε ὡς ἀκόλουθος, βοηθὸς τοῦ ἱατροῦ συναδέλφου μου, ἂν ἔχετε εὐχαρίστησιν.
— Καὶ φαρμακοποιὸς ἀκόμη, ἂν ἀγαπᾶτε, ἐπανέλαβεν ὁ εὐτράπελος κ. Ἀναστασιάδης, καὶ νοσοκόμος, ἂν ᾖνε ἀνάγκη.
— Ὄχι δὰ ἕως ἐκεῖ!.....
Ἐγελάσαμεν διὰ τοὺς νέους τίτλους μας καὶ τὸ νόστιμον σχέδιον, ὅπερ οὕτως ἐκανονίσαμεν.
Πρὶν ἢ ἀποχωρισθῶμεν, ὁ κ. Κουτούβαλης μᾶς ἐπληροφόρησεν, ὅτι ἡ Ὀθωμανίς του ἀνήκει εἰς τὴν φυλὴν τῶν Ντονμέδων. Οἱ Ντονμέδες ἦσαν ἄλλοτέ ποτε Ἑβραῖοι, ἤδη δὲ εἶνεψΤοῦρκοι, ἐξωμόται, ὡς καὶ τ’ ὄνομά των δηλοῖ· ἀλλὰ Τοῦρκοι αἱρετικοί, ἔχοντες ὅλως ἰδιόρρυθμον βίον, θρησκευτικῶς καὶ κοινωνικῶς. Σὺν τοῖς ἄλλοις, ὄντες σχετικῶς ὀλίγοι καὶ ἀποφεύγοντες τὰς μετὰ τῶν ἄλλων φυλῶν καὶ αὐτῶν ἔτι τῶν Τούρκων ἐπιγαμίας, ῥέπουσιν εἰς τὴν αἱμομιξίαν, ἥτις, φθείρουσα τὸ αἷμα καθίστησιν αὐτοὺς ἀναιμικούς. Ἐντεῦθεν αἱ πλεῖσται τῶν γυναικῶν αὐτῶν εἶνε ὑστερικαί. Ὁ ἰατρὸς μᾶς προσέθηκεν, ὅτι ἡ διὰ τοῦ ὑπνωτισμοῦ θεραπεία ὠφέλησε τὴν ἀσθενῆ του καὶ ὅτι ἔχει ὑπὸ παρομοίαν θεραπείαν καὶ δύο ἄλλας Ὀθωμανίδας, ὑστερικὰς ἐπίσης· ἐκεῖναι ὅμως, ὡς ἀριστοκράτιδες, δὲν ἐξέρχονται τῶν οἴκων των, ἀλλὰ δέχονται ἐν αὐτοῖς τὰς ἐπισκέψεις του.
— Ἐς αὔριον λοιπόν! εἴπομεν καὶ οἱ τρεῖς καὶ ἀπήλθομεν ἕκαστος οἴκαδε.
Ἐγὼ ἐν τούτοις παρέμεινα ἔτι ἐν τῇ, πληθούσῃ ὡραίου κόσμου, προκυμαίᾳ, ῥεμβάζων. Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὁ κ. Κουτούβαλης μ’ ἐκάλεσεν εἰς τὸ θέαμα τῆς ἐπιούσης, ἀόριστος καὶ ἀδιάπτωτσς εὐχαρίστησις μὲ συνεκίνει, πόθος δὲ ζωηρὸς καὶ γλυκεῖα τῆς φαντασίας ἔξαψις παρώξυνον τὴν περιέργειάν μου καὶ προδιέπλαττον ὡραίαν τὴν σκηνήν, ποιητικωτάτην δὲ τὴν εἰκόνα τῆς μαγνητιζομένης Ὀθωμανίδος....
Βεβαίως δὲν θὰ ἔχετε τὴν ἀξίωσιν νὰ σᾶς περιγράψω ἐπιστημονικῶς τὸ ἱκανῶς περίεργον τοῦτο φαινόμενον τοῦ ὑπνωτισμοῦ. Ἔπρεπε νὰ ἦμαι ἰατρὸς διὰ νὰ τὸ κατορθώσω· ἀλλὰ
