Ἐννοῶ τοὺς συνδυασμοὺς καὶ τὰ σημεῖά, των ἐκεῖ ὅπου οἱ φιλελεύθεροι παλαίουσι κατὰ τῶν συντηρητικῶν, οἱ προοδευτικοὶ ἢ οἱ ριζοσπάσται κατὰ τῶν ὀπισθοδρομικῶν, οἱ συγκεντρωτικοὶ κατὰ τῶν ἀποκεντρωτικῶν, οἱ δημοκρατικοὶ κατὰ τῶν μοναρχικῶν, οἱ φιλοπόλεμοι κατὰ τῶν εἰρηνικῶν· ἀλλ’ ὄχι, δὲν ἐννοῶ τοὺς λάτρεις τῆς κολοκύνθης καὶ τοὺς πολεμίους τῆς μυρσίνης ὑπὸ τὸ κρατοῦν σύστημα.
Ἐν τούτοις ἐὰν ὑπὸ τὸ σύστημα τῆς στενῆς περιφερείας τὸ σημεῖον τοῦ συνδυασμοῦ ἦτο ἀπαραίτητον, ἐν ἐκλογαῖς τῆς εὐρυτάτης καὶ χαώδους περιφερείαις, ἐν ἐκλογαὶς ἀπαραιτήτου συνεταιρισμοῦ κεφαλαίων, ὑποψηφιότης ἄνευ σημείου εἶναι προσὸν δίδον «δικαίωμα εἰσόδου εἰς φρενοκομεῖον μᾶλλον ἢ εἰς τὴν Βουλήν» γράφει ὁ φίλος μου κ. Ἐμμ. Λυκούδης (Ἐκλογικὸς Κώδηξ σ. 38). Καὶ ἀτυχῶς ἔχει δίκαιον. Ἀφοῦ δὲ ἡ νομοθετικὴ ἐξουσία ἐστερεῖτο τοῦ δικαιώματος νὰ κλείσῃ ἔξω τοῦ βουλευτικοῦ περιβόλου πάντας ἐκείνους, οὓς οἱ ἐκλογεῖς τῆς στενῆς περιφερείαις ἐπιμένουσι φρονοῦντες ἀξίους ἀντιπροσώπους των ἢ καὶ ἐκείνους οἵτινες νομίζουσιν ἑαυτοὺς χρησίμους ἔτι τῇ πατρίδι, τὸ σημεῖον τῶν καλπῶν εἶναι κακὸν ἀναγκαῖον καὶ φάρμακον ἐπιβεβλημένον ἰδίως διὰ τοὺς σεβομένους τὸ ἀξίωμα τῶν Ἀθηναίων, οἵτινες, — κατὰ τὸν Περικλῆ, — πολίτην μὴ ἀναμιγνυόμενον εἰς τὴν πολιτικὴν ἐθεώρουν οὐχὶ φιλήσυχον, ἀλλ’ ἄχρηστον.
Διὰ τοῦτο, φίλε Κύριε Σκόκε, διασπείρων ἐν ἔτει σωτηρίῳ τοῦ 1890 το Ἡμερολόγιόν σου διὰ τὸ ἔτος 1891 δηλαδὴ ὅτε οἱ βουλευταί τῶν σημείων τῆς εὐρείαις περιφερείας θέλουσι κοσμεῖ τὸ κοινοβούλιον τῆς ὁδοῦ Σταδίου καὶ μὴ δυνάμενος νὰ κράξῃς ἐκ τοῦ θεωρείου τῶν δημοσιογράφων καὶ μή:
«Κάτω οἱ βουλευταὶ τῶν σημείων».
εἰπὲ διὰ τῆς σάλπιγγος τοῦ τύπου πρὸς τὴν πλειονοψηφίαν τῆς νέας Βουλῆς: «Κάτω ἡ εὐρυτάτη ἐκλογικὴ περιφέρεια!»
«Κάτω τὸ ἄρθρον 56».
- Ἐν Καλλιθέᾳ (Ἀθηνῶν) τῇ 7 Αὐγούστου 1890
ὑποψήφιος βουλευτὴς σημείου
