νὰ ὑπανδρεύωνται δύο ἄνδρες!… καὶ αὐτὸ τὸ ὀφείλομεν εἰς τὸν ἠλεκτρισμόν.... Ἀμ’ δι’ αὐτὸ ἔγεινε καὶ ἡ Ἑταιρία τῶν Ἐργοληψιῶν· τώρα τὸ ἐννοῶ.... Τί πρόοδος ἀπίστευτος!… Ποῦ εἶνε τὰ στέφανα; Φέρετέ τα λοιπὸν νὰ τελειώσω καὶ μ’ αὐτοὺς τοὺς προοδευτικούς.... Τί εἶνε;… τὰ στέφανα σᾶς εἶπα.... Αἴ, καὶ τί μ’ ἐνδιαφέρει ἂν θὰ ἔλθῃ ἡ γυναῖκα του;… Ἐδῷ ἡμεῖς προοδεύομεν· ὁ γάμος γίνεται ἐπισήμως· νὰ καὶ ἡ ἄδεια τοῦ Μητροπολίτου.... Ποιός; αὐτός;… Καλὰ, ἂς εἶνε.... τὰ στέφανα σᾶς λέγω.... Μὰ νά της ἡ γυναῖκα του, τί φωνάζετε πῶς δὲν θέλει; δὲν τὴν βλέπετε ἐκεῖ κάτω;… νά, ἐκεῖ, ἐκεῖ, αὐτὴ ἡ κουκουβάγια, αὐτή, αὐτή, βέβαια.... αὐτὴ εἶνε ἡ γυναῖκά του.... Πῶς ἔγεινε κουκουβάγια;… ξεύρω κ’ ἐγὼ πῶς ἔγεινεν; ἐν τούτοις τὴν βλέπετε, δὲν εἶνε κουκουβάγια; καὶ δὲν εἶνε ἡ γυναῖκά του;… τί μ’ ἐρωτᾶτε λοιπόν;… Ἂ, τὰ στέφανα… πολὺ καλά… Αἴ, μὰ τί ἔπαθεν ὁ Πατεριάδης;… διατί τὸν δέρνει τὸν Σκαφαρέντζον; πῶς; ἀπὸ τώρα; πρὶν νὰ γείνῃ ὁ γάμος; Πιάστε τον....
Τὸ ὀξύτατον τοῦ σιδηροδρόμου σύριγμα φαίνεται διέκοψε τὸ ὄνειρον τοῦ κ. Μαθιμάλη, διότι ἀφυπνίσθη ἐπὶ τέλους καὶ ἐγερθεὶς εἶδεν ὅτι τὸ τραῖνον εὑρίσκετο ἐπὶ τῆς ὁδοῦ τῆς Γ′ Σεπτεμβρίου πλησιάζον πρὸς τὸν σταθμόν.
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ στρεφόμενος καὶ βλέπων πάντας τοὺς ἐν τῷ ἑτέρῳ ἡμιδιαμερίσματι εὑρισκομένους, οἵτινες ἤνοιξαν καὶ αὐτοὶ τὰ βλέφαρα μετὰ τὸν συριγμόν, ἐφαίνοντο δὲ πλέοντες ἐν πελάγει χαρᾶς. — Ἐδῷ εἷσθε ὅλοι; ἐφθάσαμεν λοιπόν; [Παρατηρῶν τὸν Ξανθὸν Νέον καὶ μειδιῶν] Μπρὲ Κωνσταντῆ καὶ σὺ ἐδῷ; Ἤσουν καὶ σὺ ’ς τὸ χορό;
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ ἐρυθριῶν καὶ ὑπεγειρόμενος ὅπως χαιρετίσῃ τὸν κ. Ἰωάννην Μαθιμάλην, δι’ ἀσθενοῦς δὲ φωνῆς. — Μάλιστα.
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ εὑρισκόμενος εἰσέτι ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ ὕπνου ἀλλ’ αἰσθανόμενος μεγίστην χαρὰν δι’ ὅ τι ἔβλεπεν. — Μπράβο παιδί μου.... Ἐγὼ τὸ εἶπα, ἐσὺ θὰ πᾷς ἐμπρὸς, καθὼς εἶσαι καὶ κοσμογυρισμένος.... Ἆ, ἀλήθεια, πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν μὲ ηὗρεν ὁ γάλλος ὁ ναύαρχος καὶ μοῦ ἐζητοῦσεν ἕνα τροφοδότην τῶν πλοίων. Λοιπὸν ἐγὼ τοῦ εἶπα ὅτι καλλίτερον τροφοδότην δὲν ἠμπορεῖ νὰ εὕρη εἰς τὸν Πειραιᾶ ἀπὸ τὸν Κωσταντῆ τὸν Παλαιολόγον.... Μοῦ εἶπε μάλιστα πῶς θὰ σὲ φωνάξῃ νὰ σὲ ἰδῇ ὁ ἴδιος… Σ’ ἐφώναξε; ἐπῆγες; τὸν εἶδες;
Ὁ Ξανθος Νεοσ ἐν μεγίστῃ στενοχωρίᾳ τονθορύζων, — Μά… μά… λιστα.... σᾶς εὐχαριστῶ.
Ὁ κ. Ιωαννησ Μαθιμαλησ. — Ἄ, τίποτε, παιδί μου.... Ἐγὼ σ’ ἀγαπῶ γιατὶ ἀπὸ μικρὸς ἤσουν πάντοτε καλὸ παιδὶ καὶ
