ἀλλ’ ἔχουσα πάντοτε τὸν νοῦν της εἰς τὸν παρακαθήμενον αὐτῆς ἰδίᾳ. — Δὲν ἠξεύρω τί νὰ κάμω.... ἡ μαμὰ λέγει νὰ τὸν περιποιηθῶ καὶ ὁ μπαμπᾶς τὸ ἴδιο.... εἶνε λέγουν πολὺ πλούσιος.... αἴ, καλά, καὶ ἂν εἶνε κανένας μπακάλης;.... πῶς θὰ εἶνε μπακάλης ἀφοῦ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Ἀγγλίαν; Θὰ εἶνε ἔμπορος… τί ἔμπορος ὅμως; Ἐδῶ εἶνε τὸ ζήτημα.... Ἂν ἐπωλοῦσε τσόχαις ἐκεῖ;… ἄ, Θεέ μου… καὶ θὰ πάρω ἐγὼ ἔμπορον; Νὰ ἦτο τουλάχιστον τραπεζίτης.... κἄτι πάει κ’ ἔρχεται… ναί, μὰ ἂν λέγεται Σαρδελλόπουλος ἢ Κουτσομύτης; Ὡραῖα!… ἐγώ, κυρία Σαρδελλοπούλου!.... ἔπειτα ἀπὸ τόσα ὄνειρα!.... Μὰ εἶνε πάλιν τόσον πλούσιος.... καὶ πραγματοποιεῖται ἓν μέρος τῶν ὀνείρων μου, δηλα δὴ δύο πραγματοποιοῦνται, διότι εἶνε καὶ ὡραῖος ἄνθρωπος… Ναί, μὰ ἂν δὲν εἶνε ἀπὸ οἰκογένειαν; Αὐτὸ μοῦ τὰ χαλνᾷ ὅλα.... ὅλα… καὶ προτιμῶ νὰ περιμένω ἀκόμη....
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ σφόδρα συγκεκινημένος καὶ παρατηρῶν δι’ ἐταστικοῦ βλέμματος τὴν Φιφίτσαν, ἣν βλέπει κατ’ ἔλλειψιν κροτάφου. — Μοῦ ἔκαμε τόσα ποῦ πρέπει κἄτι νὰ πιστεύσω.... Αὐτὸ δὲν εἶνε φυσικὸν.... Πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα μοῦ ἔφερε τὸν πατέρα της καὶ τὴν μητέρα της νὰ μ’ εὐχαριστήσου, γιατὶ τὴν ἔσωσα ἀπὸ τὸν κίνδυνον, ὅπως ἔλεγαν.... ἴσως ’χτυποῦσε, μὰ ποῦ κίνδυνος;.... ἂς παραδεχθῶ ὅμως γιὰ μιὰ στιγμὴ ὅτι ἦταν κίνδυνος, ἐκείναις ἡ τσεριμόνιαις τῆς μητέρας της ἦταν κἄτι τι ἔχτακτον… Καὶ νὰ μὴ λησμονήσω νὰ πάγω αὔριον εἰς τὸ σπίτι των, κάθουνται εἰς τὸ Κολωνάκι.... ὁ πατέρας της λέγεται Πατεριάδης καὶ ἦταν μιὰ φορὰ ὑπάλληλος τοῦ ὑπουργείου τῶν Ἐσωτερικῶν.. ὅλα αὐτὰ μοῦ τὰ εἶπεν ὁ ἴδιος, ἐγὼ δὲν τὸν ἠρώτησα τίποτες… Ἂν δὲν τοὺς ἔκανα ἐντύπωσιν δὲν εἶχε καμμίαν ἀφορμὴν νὰ μοῦ τὸ εἰπῇ.... Πρέπει νὰ τοῦ ἔκανα πολλὴν ἐντύπωσιν τοῦ κυρίου Πατεριάδη, καὶ τῆς γυναίκας του τὸ ἴδιο, πολὺ περισσότερο ὅμως τῆς κοπέλλας.... ποῦ ξέρει καὶ τὄνομά μου.... Κωνσταντῖνος, Φιφίτσα… τὶ ὡραῖα πηγαίνουν… καλλίτερα δὲν ἠμποροῦν νὰ ταιριάσουν. Φιφίτσα.... τί ὄνομα νὰ εἶνε; Σοφία, Εὐφροσύνη.... ποιὸς ἠξεύρει, ’μπορεῖ νὰ εἶνε καὶ Τερψιχόρη!…
Φιφιτσα καταπνίγουσα στεναγμόν, ἰδίᾳ. — Πρέπει νὰ τὸ πάρω ἀπόφασιν.... εἶνε τόσον πλούσιος!.... Ἄ, τὰ καϋμένα τὰ ὄνειρά μου.... Κωνσταντῖνος, Χαρίκλεια.... πῶς θὰ τὰ συνδυάσωμεν διὰ τὰς προσκλήσεις.... καὶ ἔπειτα ἔτσι ξηρὰ ξηρά, χωρὶς τίποτε ἀπ’ ἐπάνω.... Αὐτὸ εἶνε φοβερόν… Δὲν τολμῶ νὰ τὸν ἐρωτήσω καὶ πῶς λέγεται, διότι ἂν ἔξαφνα μοῦ εἰπῇ: Σαρδελλόπουλος!.... οὔτε τί ἐργασίαν ἔκαμνε.... διότι ἂν ἐπωλοῦσε
