ΔΕΝ παρῆλθεν εἰσέτι ὁλοσχερῶς ἡ ἐποχή, καθ’ ἣν ὁ ἀφόρητος καύσων ἐξαναγκάζει πολλοὺς νὰ ἐγκαταλίπωσι τὴν πόλιν ἡμῶν καὶ ν’ ἀναπνεύσωσι τὴν ζωογόνον αὖραν εἴτε τῆς θαλάσσης εἴτε κατασκίων καὶ χλοερῶν τόπων. Ὁσάκις δὲ κἀγὼ κατὰ τὴν ἐποχὴν ταύτην ἀπέρχομαι τῶν Ἀθηνῶν χάριν ἀναψυχῆς, ὡς τόπον διαμονῆς ἐκλέγω συνήθως τὰς νήσους τοῦ Αἰγαίου· διότι γνωστὸν εἶνε, ὁποίαν τρέφουσι πρὸς τὴν θάλασσαν συμπάθειαν ἐκεῖνοι, οἵτινες ἦλθον εἰς τὸν κόσμον τοῦτον καὶ ἠτένισαν τὸ πρῶτον τοῦ ἡλίου τὸ φῶς, περιεστοιχισμένοι ὑπὸ θαλάσσης. Ἀλλὰ πλὴν τοῦ γοήτρου, ὅπερ αἰσθάνονται οἱ ἐκ τῶν νήσων καταγόμενοι ἐπαναβλέποντες τὴν προσφιλῆ αὐτοῖς θάλασσαν, καὶ ἕτερον αἰσθάνονται οὐ μικρὸν γόητρον, λαμβάνοντες ἀφορμὴν ν’ ἀναπολήσωσιν εἰς τὴν μνήμην τοὺς παιδικοὺς αὐτῶν χρόνους. Πόσον τῷ ὄντι εἶνε ὡραῖον νὰ ἐξέρχεταί τις πρὸς στιγμὴν τῆς τύρβης καὶ τῶν μεριμνῶν τῆς καθεστηκυίας ἡλικίας καὶ νὰ ἐπανέρχηται εἰς τὰς ἀναμνήσεις τῆς ἡλικίας ἐκείνης, καθ’ ἣν ὁ ἄνθρωπος ἐν τῷ μέσῳ
- ↑ Ἀνεγνώσθη ἐν Ἀθήναις ἔν τινι φιλολογικῇ ἑσπερίδι κατὰ μῆνα σεπτέμβριον·
