Ο ἔθνος κατὰ δυστυχίαν, δὲν γινώσκει ἀκριβῶς τίς ἐτάφη πρό τινος καιροῦ ἐν Ἀθήναις. Ἁπλῶς ἔμαθεν ὅτι ἀπέθανεν ὁ Ν. Νικολαΐδης, πρώην καθηγητὴς εἰς τὸ Ἐθνικὸν Πανεπιστήμιον. Ἡ εἴδησις ὅτι ὑπῆρξε διακεκριμένος μαθηματικὸς δὲν χορηγεῖ ἀκριβῆ ἰδέαν τῆς ἀξίας αὐτοῦ, οὐδὲ παρέχει ἡμῖν εἰκόνα ζωηρὰν τοῦ τρικυμιώδους, κατὰ τὸ πλεῖστον, βίου του, τῶν ἔργων του καὶ τῆς ἐν τῇ ἐπιστήμῃ δόξης του.
Ὁ ταλαίπωρος ἄνθρωπος εἶχε κλίσιν φυσικὴν εἰς τὸ «λάθε βιώσας,» ἀγαπῶν τὸν βίον τῆς ἀπομονώσεως ὡς πάντα τὰ ἔξοχα πνεύματα, καὶ ὑπέστη τὰ δεινοπαθήματα τῆς σιωπώσης ἀρετῆς, τὰ ἀφόρητα κατὰ τὸν μέγαν τραγικὸν τῆς Ἀγγλίας.
Διὰ τοῦτο θέλομεν ἐπιτελέσει ἔργον δικαιοσύνης καὶ καθήκοντος πρὸς συντριβεῖσαν καὶ ἐκλιποῦσαν ἀώρως μεγαλοφυΐαν σκιαγραφοῦντες ἐν ὀλίγοις τὸν βίον τοῦ καθηγητοῦ Νικολαΐδου ὅπως γνωρίσῃ τὸ ἔθνος ὁποῖον ἀπώλεσε πνευματικὸν θησαυρόν.
Ἀρξαμένου τοῦ ἑλληνικοῦ ἀγῶνος, κατῆλθεν εἰς Ἑλλάδα ἐξ Ἑλβετίας, ἔνθα ἐσπούδαζε, νεαρὸς καὶ ἐνθουσιώδης Ἕλλην καλούμενος Νικολαΐδης ὑπηρέτησε μετὰ φιλοπατρίας τὸν ἀγῶνα, συνέγραψε τὸ πρῶτον βιβλίον περὶ τακτικῆς, ἐδημοσίευσε ποιητικήν τινα συλλογήν, καὶ ἐγένετο ἔπειτα τακτικὸς δικαστής, διακριθεὶς ἐπὶ ἀκεραιότητι χαρακτῆρος καὶ χρηστότητι. Λαβὼν δὲ γυναῖκα ἐκ Τριπόλεως, ἐγέννησε τέσσαρα τέκνα, προικισθέντα πάντα ὑπὸ τῆς φύσεως μὲ εὐφυΐαν ἔξοχον. Τὰ ἔξοχα πνευματικὰ προτερήματα ὑπῆρξαν κληρονομικὰ πράγματι εἰς τὸν οἶκον τοῦ Νικολαΐδου. Ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ, ἀριστεύσασα ἐν τῷ Ἀρσακείῳ, ἀνεδείχθη ἄριστος διδάσκαλος τῆς ἑλληνικῆς καὶ τῆς γαλλικῆς, ἣν μόνη της ἐξέμαθεν· ὁ μικρότερος υἱὸς Γεώργιος, διαπρέπων ἐν τῷ φιλολογικῷ σταδίῳ, συνέγραψε νεαρὸς τὴν Μυρσίνην, ὡραῖον ἀληθῶς μυθιστόρημσ, καὶ ἔστη δυστυχῶς εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ σταδίου, τὰς φρένας παθών· ὁ δὲ Δημήτριος σπουδάσας τὴν μηχανουργίαν ἐν Γαλλίᾳ συνηγωνίσθη μετὰ διακοσίων πεντήκοντα Γάλλων μαθητῶν καὶ ἐπρώτευσεν! Ἀλλὰ
