Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
190
ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
ΟΤΑΝ σιμά μου ἔρχεσαι καὶ τὸ λευκό σου χέρι
Τὰ ῥόδα καὶ τὰ γιασεμιὰ μὲ μιὰ κλωστὴ σκλαβώνῃ
Καὶ σκλαβωμένα τὰ φτωχὰ ς’ ἐμένα τὰ προσφέρῃ,
Μ’ αὐτὴ τὴν ἴδια τὴν κλωστή ὁποῦ σφικτὰ τὰ ἑνώνει
Μονάχα ἐγὼ κ’ ἕνας Θεὸς ἀγάπη μου τὸ ξέρει
Πῶς καὶ τὴ δόλια μου καρδιὰ τὸ χέρι σου ἁλυσώνει.
Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΟΥ
Εἶμ’ ἄρρωστος καὶ Σὺ κοντὰ εἰς τὸ προσκέφαλό μου
Ὡς φιλενάδα τοῦ σπιτιοῦ τὰ γιατρικὰ μου δίνεις,
Μὲ τὴ βεντάλια σου δροσιὰ σκορπᾷς ’ς τὸ πρόσωπό μου
Καὶ τὴν φωτιὰ τοῦ πυρετοῦ, ποῦ μὲ φλογίζει, σβύνεις.
Μὰ ἀπ’ τὴν ἀρρωστιὰ μου αὐτὴ ἂν ἴσως γιατρεμένος
Ἀφ’ τὸ κρεββάτι σηκωθῶ, αὐτὸ μόνον στοχάσου,
Πῶς ἀφ’ τὰ μάτια σου τὰ δυὸ καὶ πάλι ἀρρωστημένος
Θὰ κινδυνεύσω, ἂν δὲν εὑρῶ γιατρό, τὴν ἀγκαλιά σου.
Ζάκυνθος 1889.
Διονύσιος Ἡλιακόπουλος
