ΟΝ Μάϊον τοῦ 188… διὰ τοῦ ἀτμοπλοίου τῆς γαλλικῆς ἑταιρίας τῶν Διαπορθμεύσεων ἀπεβιβάζετο εἰς Μασσαλίαν νεαρὸς Ἕλλην, ὁ Πέτρος Λυγαρίδης.
Ἀποπερατώσας τὰ μαθήματα τῆς νομικῆς Σχολῆς τοῦ ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου καὶ καλοῦ διπλώματος τυχών, δὲν ἠθέλησε νὰ ἐξασκήσῃ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικηγόρου ἐν Ἀθήναις, γινώσκων ὅτι, ὅσην ἐπιμέλειαν καὶ ἂν κατέβαλλε, δυσκόλως θὰ ἐσχημάτιζε πελατείαν, νέος αὐτὸς καὶ πρωτόπειρος ἀπέναντι ἀρχαίων δεδοκιμασμένων συναδέλφων, οὐδ’ ἐνόμισε καλὸν νὰ ἐπιδιώξῃ δημοσίαν τινὰ θέσιν, ἐξ ἧς θὰ ἐξήρχετο πτωχός, ὡς κατὰ τὸ πλεῖστον πάντες, οὓς ἡ τύχη ἢ αἱ περιστάσεις κατεδίκασαν ν’ ἀσπασθῶσι τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δημοσίου λειτουργοῦ. Ἄλλως δέ, ἀνεξαρτήτου χαρακτῆρος ὤν, ἐνόμισεν ὅτι οὐχὶ εὐχερῶς θὰ ὑπεβάλλετο εἰς τὸν ζυγὸν τοῦ ὑφισταμένου. Μετέβαινε λοιπὸν εἰς Μασσαλίαν ζητῶν τύχην. Εἰς τὸ ταξείδιον ὅμως τοῦτο δὲν ἐρρίπτετο ὅλως τυχοδιωκτικῶς καὶ ἄνευ ἐλπίδος ἐκ τῶν προτέρων· τοὐναντίον ἤλπιζε πολύ, ἵνα μὴ εἴπω ὅτι ἦτο βέβαιος, ὅτι ἤθελεν ἐπιτύχῃ. Ἐν Μασσαλίᾳ θὰ συνήντα ἀρχαῖον καὶ δεδοκιμασμένον φίλον τὸν Νικόλαον Κ. διευθύνοντα ἕνα τῶν μεγαλειτέρων ἐμπορικῶν οἴκων τῆς πάλαι Φωκαίας, ὑπὸ τοῦ ὁποίου τὴν προστασίαν καὶ φιλικὴν συνδρομὴν ἐπίστευεν ὅτι ταχέως θὰ ἐτοποθετεῖτό που, ὡς ὑπάλληλος, ἐὰν μὴ πρεσελαμβάνετο ἐν αὐτῷ τῷ καταστήματι τοῦ ἀρχαίου φίλου του.
Ἐν τοῖς βάθροις τῶν σχολείων συνδέονται οὐχὶ σπανίως φιλίαι στενόταται καὶ ἀδιάρρηκτοι, ἡ δὲ τῶν δύο νέων ἐχρονολογεῖτο ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τῆς μαθητείας των ἐν τῷ Βαρβακείῳ, οὗτινος τὰ μαθήματα διήκουσαν, ἐλθόντες ὁ μὲν Νικόλαος Κ. ἐκ Μασσαλίας, ὁ δὲ Πέτρος Λυγαρίδης ἐκ Πατρῶν, ὁπόθεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ εἶχε μετατεθῇ εἰς Ἀθήνας, ὑπάλληλος ὤν.
Μετὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τοῦ Γυμνασίου ὁ πρῶτος, ὅστις εἶχεν ἔλθῃ εἰς τὴν πρωτεύουσαν μόνον χάριν τῆς τελείας ἐκμαθήσεως
