ἐκ τοῦ ἀναπνευστικοῦ ψιθυρίσματος τὸ στῆθος ζῶντος ἀνθρώπου, ἐκ τῆς φωνῆς δὲ αὐτοῦ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἐκ τοῦ ποιοῦ καὶ τοῦ τόνου τῆς φωνῆς αὐτοῦ τὴν αἰσθηματικὴν κατάστασιν τῆς ψυχῆς του. Ποσάκις ἐκ τοῦ τοιούτου ἢ τοιούτου τόνου τῆς φωνῆς δὲν διέγνωμεν τὰς ὑποκρυπτομένας ἰδέας ἢ τὰ ὑποκρυπτόμενα αἰσθήματα τῶν πρὸς ἡμᾶς λαλούντων ἀτόμων, μὲ ὅλην τὴν καταβαλλομένην ὑπ’ αὐτῶν πολλάκις προσπάθειαν, ὅπως κρύψωσιν ἀφ’ ἡμῶν τὰ αἰσθήματα ταῦτα; Καὶ μόνος ὁ τόνος τῆς φωνῆς τοῦ ἀνθρώπου πολλάκις προδίδει τὴν ἠθικὴν συγκίνησιν, τὴν στενοχωρίαν, τὴν ἀπορίαν, τὴν πρὸς ψευδολογίαν καὶ ἀπάτην ὑποκρυπτομένην πρόθεσιν τῶν πρὸς ἡμᾶς ὁμιλούντων ἀτόμων. Ποσάκις δὲν διέγνωμεν ἐκ τοῦ τόνου τῆς φωνῆς τοῦ ὁμιλοῦντος τὰ κατέχοντα τὴν ψυχὴν καὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ αἰσθήματα τῆς λύπης, τῆς χαρᾶς, τοῦ φόβου, τῆς συμπαθείας ἢ τοῦ μίσους, τῆς στοργῆς, τῆς ὑπεροψίας ἢ ταπεινότητος κλπ.
Ἕκαστον αἴσθημα, ἕκαστον πάθος ἐκφράζεται καὶ διὰ μιᾶς λεπτῆς ἰδιαζούσης ἀλλοιώσεως κατὰ τὸν τόνον, τὸ ὕψος καὶ τὴν ἔκφρασιν τῆς φωνῆς. Ὡς δὲ τὸ πνεῦμα πολλάκις ζωγραφεῖται εἰς τοὺς ὀφθαλμούς, οὕτω καὶ ἡ καρδία ἀντανακλᾶται ἐν τῇ φωνῇ. Ὑπάρχει στενὴ σχέσις καὶ ἀδιαφιλονείκητος μεταξὺ τῆς φυσικῆς συστάσεως τοῦ ὀργανισμοῦ μας καὶ τῶν αἰσθημάτων καὶ παθῶν μας, μεταξὺ τῶν ὁρμῶν καὶ τῶν ὀργάνων ἡμῶν. Ὁ ἦχος δὲ τῆς φωνῆς ὡς προερχόμενος ἐξ ὀργάνου δὲν εἶνε δυνατόν, εἰμὴ νὰ ὑπείκῃ εἰς τὴν φυσικὴν καὶ ἠθικὴν κατάστασιν τοῦ ὀργάνου αὐτοῦ καὶ ἑπομένως νὰ ᾖ ἐκδηλωτικὴ τῶν παθῶν καὶ αἰσθημάτων μας. Ἡ φωνὴ τοῦ ἀνθρώπου οὕτως εἶνε εἶδός τι δευτέρας φυσιογνωμίας, ἐν ᾗ ὁ προσεκτικὸς παρατηρητὴς ἀναγνωρίζει τὴν ψυχολογικὴν ἐκδήλωσιν τῆς ἐνδοτέρας ζωῆς.
Πάντα τὰ ἐνδόμυχα ταῦτα αἰσθήματα ἐν τούτοις, ἵνα ἐκφράζῃ ὑπὸ τύπον εἰδικώτερον καὶ μᾶλλον ὡρισμένον μόνος ὁ ἄνθρωπος ἐκ πάντων τῶν ἐμψύχων ὄντων κέκτηται τὸ προνόμιον τοῦ ἐνάρθρου λόγου. Ἀλλ’ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος μόνος ἔχει τὸ δῶρον τοῦ λόγου, ἡ φωνὴ ὅμως εἶνε κοινὴ εἰς πολλὰ ἄλλα ζῶα· ἡ φωνὴ δὲ εἰς τὰ ζῶα ταῦτα εἶνε ὁ ἠθικὸς σύνδεσμος, ὅστις συνενοῖ αὐτὰ μεταξύ των· διότι διὰ τῶν ἤχων τῆς φωνῆς των τροποποιουμένης ποικιλοτρόπως ταῦτα συνεννοοῦνται, κραυγάζουσι, μυκῶνται, ὠρύονται, συρίττουσι, γρυλλίζουσι, βομβοῦσιν, ᾄδουσιν ἢ κελαδοῦσιν· αἱ κραυγαὶ δὲ καὶ τὰ κελαδήματα ταῦτα μεταβάλλονται καὶ τροποποιοῦνται ἀναλόγως τῶν ἐνδομύχων παθῶν καὶ αἰσθημάτων
