τοβιογραφία μετὰ πολλῶν ἐπαίνων πάντων καὶ πασῶν μικρῶν τε καὶ μεγάλων, εἴτε ἐπὶ μεγαλουργήμασι καὶ ἀγαθοεργίαις, εἴτε ἐπὶ κακουργήμασι καὶ πονηραῖς φύσεσιν, εἴτε καὶ ἐπὶ πλήρει ἀπραξίᾳ, τοῦθ’ ὅπερ δὲν εἶνε καὶ μικρὸν κατόρθωμα ἐν τῇ πολυπράγμονι κινήσει καὶ ζωηρῶς ἀναπτυχθείσῃ δραστηριότητι τοῦ αἰῶνός μας.
Ἀλλ’ ἔλθωμεν ἐπὶ τὸ θέμα ἡμῶν καὶ προσπαθήσωμεν, ἔστω καὶ ἀμυδρῶς ν’ ἀναπτύξωμεν αὐτὸ τοὐλάχιστον εὐκρινῶς καὶ εὐλήπτως.
Βάσις καὶ ὕλη, ἐφ’ ἧς καὶ ἐξ ἧς οἰκοδομεῖ καὶ δημιουργεῖ ἡ Μουσικὴ εἶνε οἱ ἦχοι, οἵτινες ποικιλοτρόπως ἀλλήλοις προσαρμοζόμενοι κατά τε ὕψος, ποιότητα, ἔντασιν καὶ ῥυθμὸν παρέχουσιν εἰς τὴν ἀκοὴν τὴν ἰδιάζουσαν ἐκείνην ἡδονὴν καὶ εὐχαρίστησιν, ἣν πᾶς τις ἐγνώρισε καὶ ἐδοκίμασε πολλάκις μέχρι σήμερον· ἐκ τῆς ἀκοῆς δὲ οἱ μουσικοὶ ἦχοι μεταβιβαζόμενοι εἰς τὸν ἐγκέφαλον καὶ ἐπενεργοῦντες ἐπί τε τοῦ πνεύματος καὶ τῆς φαντασίας διεγείρουσιν ἐν ἡμῖν ποικιλίαν δυσόριστον αἰσθημάτων καὶ συγκινήσεων δονουσῶν ὁλόκληρον τὸν ὀργανισμόν μας.
Ὁ ἦχος, ὡς γνωστὸν, εἶνε φυσικὸν φαινόμενον, συνιστάμενος ἐκ παλμωδῶν δονήσεων τοῦ ἀέρος προερχομένων ἐκ τῆς πλήξεως ἢ τριβῆς ἐλαστικῶν σωμάτων, αἱ δονήσεις δ’ αὗται πλήττουσαι τὸ ἀκουστικὸν ἡμῶν ὄργανον μεταβιβάζονται διὰ τοῦ ἀκουστικοῦ νεύρου εἰς τὸν ἐγκέφαλον, ἔνθα παράγεται κυρίως ἡ αἴσθησις τοῦ ἤχου. Ἀλλ’ ὁ ἐγκέφαλος ἡμῶν δὲν ἀρκεῖται εἰς τὴν ἁπλῆν αὐτὴν αἴσθησιν τοῦ ἤχου, ὁ νοῦς ἡμῶν διακρίνει μεταξὺ τοῦ ἤχου καὶ τοῦ παράγοντος τὸν ἦχον ἀντικειμένου, ἀψύχου ἢ ἐμψύχου, σχέσεις τινὰς εἴτε φυσικὰς, εἴτε φυσιολογικὰς, εἴτε ψυχολογικάς. Ἐκ τοῦ ἤχου ὁ νοῦς ἡμῶν οὐ μόνον ἀναγνωρίζει τὸ παράγον τὸν ἦχον ἀντικείμενον, τὴν φύσιν αὐτοῦ, τὴν σύστασιν, τὴν ποιότητα, τὸ εἶδος καὶ τὴν ἐν γένει φυσικὴν ἢ ψυχολογικὴν κατάστασιν αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ παριστᾷ ἐν ἑαυτῷ καὶ τὴν εἰκόνα αὐτὴν τοῦ ἠχοῦντος ἀψύχου ἢ ἐμψύχου ἀντικειμένου.
Οὕτως ἐκ τοῦ παραγομένου ἤχου ὁ νοῦς ἡμῶν ἀναγνωρίζει τὸ μέταλλον καὶ τὴν ποιότητα αὑτοῦ· ἐκ τοῦ μορμυρισμοῦ τὸ ῥέον ὕδωρ ῥυακίου· ἐκ τοῦ ῥυθμικοῦ φλοίσβου τὴν ἀμμώδη θῖνα γαληνιώσης θαλάσσης ἐλαφρῶς ῥυτιδουμένης ὑπὸ ποντιάδος αὔρας καὶ μειλιχίως θωπευούσης τὴν παραλίαν γῆν· ἐκ τοῦ φυσήματος τὸν ἄνεμον· ἐκ τοῦ λεπτοῦ θροῦ τὸ φύλλωμα τῶν δένδρων, ὅπερ ἠρέμα προσψαύει ἡδύπνους αὖρα· ἐκ τῆς φωνῆς αὐτοῦ τὸ ζῶον·
