ἔτη, ὑπάρχουσιν εἰσέτι αἰσθήματα, ὑπάρχουσιν ἀκόμη παλμοί· οἱ χρόνοι δὲν ἀπεξήραναν τὴν καρδίαν μου καὶ ἡ παραφορὰ τῆς νεότητος δὲν κατεψύγη ἐν αὐτῷ. Αἱ εἰκόνες καὶ τὰ ἰνδάλματα τῆς νεανικῆς ἡλικίας δὲν ἔληξαν δι’ ἐμέ, ἀλλ’ ὑπάρχουσιν ἐδῷ ἐν ὅλῃ τῇ ζωηρότητί των, ἐν ὅλῃ των τῇ ἀκμῇ.... Ἰδέ, αὐτὴν τὴν στιγμὴν εὑρίσκεται ἐδῷ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν μου ζωηρὰ ἡ εἰκών της ὡς τὴν πρώτην ἡμέραν καθ’ ἣν τὴν εἶδον καὶ ὅμως παρῆλθον ἔκτοτε πεντήκοντα, ὁλόκληρα ἔτη· ἤμην εἰκοσαετὴς μὲ ὅλον τὸ πῦρ τῆς νεότητος καὶ μὲ ὅλας τὰς ἐλπίδας ἃς παρέχει ἡ ἡλικία ἐκείνη· καὶ αἱ μὲν ἐλπίδες ἐσβέσθησαν ἤδη καὶ παρῆλθον, ἀλλὰ τὸ πῦρ τῆς νεότητος τὸ ἀναγκαιοῦν ὅπως διαθρέψῃ ἕνα ἔρωτα, διασώζεται ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἀκέραιον, ἀκμαῖον, δυνάμενον εἰσέτι νὰ μὲ παρασύρῃ τυφλῶς πρὸς τὰ ἐμπρός, νά μοι διεγείρῃ ὑψηλά, γενναῖα συναισθήματα, νά με καταστήσῃ ἀκόμη ἥρωα μιᾶς εὐγενοῦς πράξεως…
Συσπάσας δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὡσεὶ ἐβυθίζετο εἰς τὰς ἀναμνήσεις του,
— Καὶ ὅμως, προσέθεσεν, εἷναι νεκρὰ τώρα τόσα ἔτη ἐκείνη δι’ ἐμέ… ἀπέθανεν ἀπὸ τεσσαρακονταετίας καὶ πλέον, ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1837.
Ὡς δ’ ἀπαντῶν εἰς ἐρώτησίν μου:
— Ἀπέθανε, προσέθεσεν, ὅπως μὴ τὴν ἐπανίδω πλέον, ὅπως μὴ τὴν συναντήσω, ὅπως μὴ τῇ ἀποτείνω πλέον τὸν λόγον· ἀλλὰ ζῆ ἐδῷ ἐντός μου, ἡ μορφή της εἶναι ἀποτυπωμένη εἰς τὰ βάθη τοῦ στήθους μου καὶ ζῶ μόνον μὲ τὴν ἀνάμνησίν της, εἰς αὐτὴν καὶ μόνον περικλείω πᾶσαν ἀπόλαυσιν, πᾶσαν ἡδονήν, πᾶσαν εὐχάριστον στιγμὴν τοῦ βίου μου, καὶ αἰσθάνομαι ἐμαυτὸν εὐτυχῆ, νεάζοντα.
Καὶ ἐνῷ ἔλεγε ταῦτα οἱ ὀφθαλμοί του ἐπληρώθησαν δακρύων καὶ ἡ μορφή του ἐπορφυρώθη, λαβοῦσα νεανικὴν ὅλως χροιάν. Ἔμεινα ἐνεὸς πρὸ τῆς περιέργου ἐκείνης αὐταπάτης καὶ τοῦ ἀπροσδοκήτου αἰσθήματος ὅπερ διέκαιε τὰ στήθη ἑνὸς γέροντος, οὗ τὴν παράδοξον μονομανίαν δὲν εἶχον ἀντιληφθῆ μέχρι τότε.
Φαίνεται δ’ ὅτι τὰ δάκρυα τὸν κατηύνασαν, ἐφ’ ὃ καὶ μειδιῶν μοὶ ἔτεινε τὴν χεῖρα καὶ μὲ φωνὴν ἥσυχον.
— Οἱ λόγοι μου ἴσως σᾶς φέρουσι γέλωτα, εἶπε, καὶ ἔχετε δίκαιον, διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ μ’ ὅλην τὴν συμπάθειαν ἣν δεικνύετε πρὸς ἐμέ, ἐκράτησα μέχρι τοῦδε σιγὴν καὶ οὐδέποτε ἠθέλησα νά σας ὑποδείξω ἓν σημεῖον ὅπερ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν σας θά με παρουσιάσῃ ὡς μονομανῆ, ὡς μωρόν. Καὶ ὅμως ἐγὼ αἰσθάνομαι ὅλας τὰς δυνάμεις μου πληρεστάτας, αἰσθάνομαι ὅτι τὸ λογικὸν
