προσώπους του, καὶ ἐπιτρέπει εἴς τινας ἀνυπομόνους φίλους του ἐκλογεῖς νὰ προπίωσι προεξοφλητικῶς καὶ τὸ γλεντίσωσι διὰ λογαριασμόν του ἐπὶ τῇ βεβαίᾳ ἐπιτυχίᾳ του.
Τὸ ἑσπέρας γίνεται ἡ διαλογὴ καὶ περισυλλέγονται δι’ ἐκτάκτων ἀπεσταλμένων τὰ ἀποτελέσματα τῶν τμημάτων. Εἰς δύο ὅμως ἐξ αὐτῶν ἡ ψηφοφορία δὲν ἐπερατώθη εἰσέτι. Ἐν τούτοις οἱ ἀριθμοὶ καταστρώννυνται καὶ ἀντιπαραβάλλονται τὰ ἀθροίσματα. Ὁ κ. Τενεκιάδης ἕως τώρα φαίνεται ἐπιτυχών, ἂν φθάσουν μάλιστα καὶ τὰ καθυστεροῦντα ἀποτελέσματα τῶν ἄλλων δύο θὰ ἔλθῃ πρῶτος μὲ δὲν εἰξεύρω πόσην διαφορὰν ψήφων ἐμπρός. Ἀλλ’ ἀδιάφορον. Ἡ ἐπιτυχία θεωρεῖται τόσῳ πλέον ἐξησφαλισμένη ὥστε οἱ στενότεροί του φίλοι σπεύδουν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πενθεροῦ του καὶ ἐκρήγνυνται εἰς διαδηλώσεις, ἐνῷ οἱ μουσικοί, ἓν δηλονότι κλαρινέτον, ἓν πίφυρο καὶ μία κλαπαδόρα, ἀνακρούουσιν ἐν τῷ προαυλίῳ τὸ «Μαύρ’ εἶν’ ἡ νύκτα ’ς τὰ βουνά…» Ὁ πενθερός του ἔχει ἤδη μεταβῇ εἰς τὸ Δημαρχεῖον καὶ ἐκδώσει τὴν ἄδειαν τοῦ γάμου. Ὁ κουμπάρος του ἑτοιμάζει τοὺς γαμηλίους στεφάνους. Ὁ ἀδελφὸς τῆς μνηστῆς, τελειοδίδακτος τοῦ Γυμνασίου, συντάσσει θριαμβευτικὸν ἄρθρον διὰ τὴν αὐριανὴν ἐφημερίδα. Καὶ ἡ μνηστή… ὤ! ἐκείνη πλέον ἐγγίζει νὰ παραφρονήσῃ ἀπὸ εὐδαιμονίαν.
Ὁ κ. Τενεκιάδης, δακρύων ἐκ συγκινήσεως, εὐχαριστεῖ ἀπὸ τοῦ ἐξώστου ἐν μέσῳ τῶν βεγγαλικῶν καὶ διὰ τραγικοῦ ὕφους τὰ ζητωκραυγάζοντα πλήθη, τὰ προτρέπει ν’ ἀπέλθωσιν εἰς τὰς ἑστίας των καὶ νὰ κοιμηθῶσιν ἥσυχοι πεπεισμένοι ἤδη ὅτι «τοὺς ἔχει εἰς τὴν καρδιά του,» καὶ ὅτι θέλει ἐργασθῆ διὰ τὸ μεγαλεῖον τοῦ ἔθνους…
Ἐν τῷ μεταξὺ φθάνει τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ἑνὸς τμήματος. Φρενήρεις ζητωκραυγαὶ καὶ ἀλλαλαγμοὶ καὶ βεγγαλικὰ πληροῦσι τὴν ἀτμόσφαιραν. Ἡ νύμφη, λέγουν, ἀπὸ τὴν χαράν της κἄτι ἔπαθε, τὸ ὁποῖον..... ἐπὶ τέλους δὲν λέγεται. Ὁ πενθερὸς τὸν σφίγγει μετὰ παραφορᾶς εἰς τὰς ἀγκάλας του. Οἱ ὑπηρέται κερνοῦν ποτήρια οἴνου. Οἱ ῥέπορτερ τῶν πρωϊνῶν φύλλων λαμβάνουν ἀκριβεῖς σημειώσεις.
Μετὰ μικρὸν καταφθάνει ἀσθμαίνων ὁ κομιστὴς τοῦ τελευ-
