Μετὰ τὴν ἀποκατάστασιν τοῦ ἑλληνικοῦ βασιλείου ἔφηβος ἔτι ὁ Παράσχος εἶχε προτάξει εὐθαρσῶς τὰ στήθη κατὰ τῆς βαυαρικῆς δυναστείας, ἣν ἐθεώρει καὶ οὗτος ἀντίδρασιν κατὰ τῶν ὑψηλῶν ἐθνικῶν πόθων, πικρὰ βαλὼν σατυρικὰ βέλη καὶ διὰ φλογερῶν πατριωτικῶν ἄρθρων ὑπεκκαίων τὸ ἐθνικὸν αἴσθημα κατὰ τοῦ ἀπολυτόφρονος συστήματος τῶν Βαυαρῶν, ἐνεργὸν λαβὼν μέρος κατὰ τὴν ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους ἔξωσιν αὐτῶν.
Τὰ μάλιστα ἐπέδρασε τῶν φρονημάτων τοῦ Παράσχου ἡ ἰδιάζουσα ὑπόληκις καὶ ἐμπιστοσύνη, δι’ ἧς περιέβαλλε τὸν νεαρὸν μουσόληπτον ὁ ἔξοχος πολιτικὸς ἀνὴρ Ἰωάν. Κωλέττης, ὁ συλλαβὼν καὶ πιστεύων εἰς τὴν ἰδέαν μιᾶς μεγάλης Ἑλλάδος πρὸς ἐκπολίτισιν τῶν παρὰ τὸν Αἷμον λαῶν, καὶ οὗ διετέλεσεν ἰδιαίτερος γραμματεύς. Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Κωλέττου προςελήφθη ὡς συντάκτης τῶν πρακτικῶν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου, ἐξ ἧς μετὰ τεσσαρακονταετῆ συνεχῆ καὶ εὐδόκιμον ἐργασίαν ἀπέσπασεν αὐτὸν ἐσχάτως ἡ μικρολόγος καὶ μικρορρᾳδιοῦργος πολιτικὴ τῆς ἡμέρας. Ἐνεργῶς μετέσχε τῆς ἐξώσεως τῆς βασιλείας τοῦ Ὄθωνος, ἐξ ἀκραιφνοῦς, εἰ μὴ λελογισμένου, ὁρμώμενος αἰσθήματος, δημοφιλεῖς δ’ ἐγένοντο οἱ πικροὶ κατ’ αὐτῆς στίχοι ἀνὰ τὰ στόματα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, εἰ καὶ βραδύτερον ἔχυσε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ του Ἀχιλλέως, ἀδελφοῦ τὴν ἔμπνευσιν καὶ τὰ αἰσθήματα, ἀποδόντος δικαιοσύνην εἰς τὸν σκληρῶς παραγνωρισθέντα μονάρχην, πικρὰ μεταμελείας δάκρυα. Περιπαθεῖς καὶ μελῳδικοὺς τόνους ἀνέδωκεν ἡ λύρα τοῦ Γεωργίου κατὰ τὴν κρητικὴν ἐπανάστασιν, ἀλλὰ καὶ δὲν ὑπῆρξεν ἐθνικὴ συμφορὰ καὶ ἐθνικὴ περιπέτεια ἥτις δὲ διῆλθε διὰ τῶν παλμῶν τοῦ στήθους του καὶ δὲν ἐδόνησε τὴν καρδίαν του ἅμα καὶ τὴν λύραν εἰς ἔκφρασιν χαρᾶς ἢ πατριωτικοῦ ἄλγους, διότι ὁ Παράσχος συνεπλήρου τὴν πλειάδα τῶν ἐθνικῶν ἀοιδῶν μετὰ τῶν Σούτσων, τοῦ Σολωμοῦ, τοῦ Ραγκαβῆ, τοῦ Ζαλακώστα καὶ τοῦ ἀδελφοῦ του Ἀχιλλέως.
Ἀλλ’ ὅταν εἶδεν ἀντιπαρελθόντας τὸν ἕνα μετὰ τὸν ἄλλον τοὺς ἥρωας τοῦ ἐθνικοῦ ἀγῶνος καὶ ἐκ τῆς πολιτικῆς σκηνῆς τοὺς σιδηροῦς καὶ ὑπερηφάνους ἐκείνους χαρακτῆρας, ὧν τὸν θάνατον ἀλληλοδιαδόχως ἐθρήνησε μεθ’ ὅσης περιπαθείας εἶχεν ἐξυμνήσει καὶ τὰ ἆθλά των, ὅταν ᾐσθάνθη ἀποπνιγομένην τὴν μεγάλην αὐτοῦ ψυχὴν ἐν τῇ ἀσφυκτικῇ ἀτμοσφαίρᾳ τῆς νεωτέρας πολιτικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς, καὶ εἶδε τοὺς νεωτέρους πολιτικοὺς κωμῳδοὺς παρῳδοῦντας τὸ ἔνδοξον παρελθὸν τοῦ ἔθνους, ἀπεσύρθη τῆς περὶ αὑτὸν διεγειρομένης τύρβης, καὶ ξένος τοῦ πέριξ μικροπράγμονος κόσμου καὶ τῶν ὑλιστικῶν τάσεων τῆς ἐποχῆς συνεκεντρώθη εἰς τὰς ἰδίας ἀναμνήσεις καὶ τοὺς ῥεμβασμοὺς ἄλλου κόσμου ἐκλιπόντος ἢ ἀγνώστου, ὃν ἀπινδαλμάτιζεν ὑπὸ τὰ βεβαρημένα ὄμματα τοῦ κεκμηκότος ᾀοιδοῦ ἡ πρὸς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχιλλέως του τρυφερὰ στοργὴ καὶ ἡ πρὸς τὸ ἀρχαῖον
