Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
176
ΕΙΣ ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ
Τῆς Κυρίας Στ. Κ***
Τοῦ βραχιολιοῦ ἡ λάμψ’ ἡ ἀκριβὴ
Τοῦ φαρφουρένιου ἀνθογυαλιοῦ ἡ ἀσπράδα
Κ’ ἡ χάρι ποῦ σκορπίζει τὸ κλουβὶ
Θαμπώνουν κάθε ’μάτι ’ς τὴν ἀράδα.
Μὰ μόνον ὅταν εἶνε συνοδιὰ
Ἑνὸς χεριοῦ γεμάτου τρυφεράδα,
Ἑνὸς ἀνθοῦ ποῦ εἶν’ ὅλος εὐωδιά,
Κ’ ἑνὸς μικροῦ πουλοιοῦ ποῦ γλυκοψάλλει,
Ἔχουν ψυχὴ κ’ ἐγγίζουν ’ς τὴν καρδιά.
Κι’ ἀπ’ τὸ βραχιόλι λάμψι πειὸ μεγάλη,
Κι’ ἀπ’ τὸ κλουβὶ ἔχει χάρι πειὸ πολλή.
Καὶ πειὸ καμαρωμένο ἀπ’ τἀνθογυάλι
Εἶνε τὸ φύλλο τοῦ χαρτιοῦ ποῦ κλεῖ,
Γλυκόλαλο, ἁπαλὸ καὶ μυρωμένο,
Μαζὶ λουλοῦδι, χέρι καὶ πουλί,
Ἕνα τραγοῦδι ἀπ’ τήν καρδιὰ βγαλμένο.
Κωστησ Παλαμασ
