Τίς ἐκ τοῦ καλουμένου καλοῦ κόσμου ἀποκλείεται σήμερον τῶν ἀνακτόρων ἕνεκα ἐπιμέμπτου διαγωγῆς; ὑπάρχουσι δέσποιναι ὧν τοὺς ἔρωτας οὐ μόνον αἱ θαλαμηπόλοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ἁμαξηλάται γνωρίζουσιν, εἰσερχόμεναι ὑψαύχενες, θρασεῖαι ἐξ ἀναισχυντίας πανταχοῦ ὅθεν ἔδει νὰ ἐκδιώκωνται ὡς ἐναγεῖς.
Εἶπον ὅτι ἡ ἀνοχὴ ἐκτείνεται ἐκ τῶν ἄνω πρὸς τὰ κάτω· τοῦτο δὲν εἶνε λίαν ἀκριβές· ἐν τοῖς κάτω στρώμασιν ἡ πρὸς τιμὴν ἀδιαφορία εἷνε πολλῷ ἥττων· τίς δὲν ἐνθυμεῖται τὸν ἐν αὐτῇ τῇ ἀστυνομίᾳ πυροβολήσαντα τὴν ἀπιστήσασαν σύζυγόν του ξενοδόχον; ἴσως ἐλησμόνησαν οἱ πολλοὶ τὴν χαρακτηριστικωτάτην δίκην κρητός τινος ἐμπήξαντος ἑπτάκις μάχαιραν εἰς τὰ στήθη τῆς ἐγγάμου ἀδελφῆς του ἐχούσης ἐραστὴν, δίκην, ἐν ᾗ μάρτυρες τῆς ὑπερασπίσεως παρέστησαν οἱ ἐπισημότατοι τῶν ὁπλαρχηγῶν τῆς ἡρωϊκῆς νήσου· παρὰ τῷ λαῷ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῇ μεσαία ἔτι τάξει τὸ αἴσθημα τῆς οἰκογενειακῆς τιμῆς εἷνε σφόδρα ἀνεπτυγμένον· δὲν ἀξιῶ ὅτι πᾶσαι αἱ συζυγικαί αὐτῶν ἑστίαι εἷνε ἀμίαντοι, οὐδ’ ἀρνοῦμαι ὅτι πολλαὶ τῶν ἐκ τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου κορῶν μεταβάλλονται ἄνευ παρεμβάσεως τοῦ ἱερέως ἀπὸ θεραπαινίδων εἰς παραμάνας, ἀλλ’ ἡ διαφθορὰ ἐν τοῖς κατωτέροις κοινωνικοῖς στρώμασι κρύπτεται ὡς ἐπάρατος, δὲν ἐπιδείκνυται ἀγέρωχος. Ἀλλὰ συμβαίνει τοῦτο ἆράγε καὶ ἐν τῇ ἀνωτέρᾳ τάξει, τῇ ἀριστοκρατίᾳ;
Ἡ ἀριστοκρατία! Ἕνεκα τοῦ χαρακτῆρος τοῦ Ἕλληνος, ἐν τῷ αἵματι αὑτοῦ ἔχοντος τὸ αἴσθημα τῆς ἰσότητος, ἀριστοκρατία δὲν δύναται νὰ ὑπάρξῃ ὡς ὀρθῶς παρετήρει καὶ ὁ Ἀμποὺ ἐν τῇ «Συγχρόνῳ Ἑλλάδι·» ἡ κατάργησις λοιπὸν τῶν τίτλων τῆς εὐγενείας εἷνε κατ’ ἐξοχὴν σύμφωνος πρὸς τὸν ἑλληνικὸν χαρακτῆρα· οἱ Ἕλληνες κόμητας μόνον Δεκάστρους ἀνεχόμεθα καὶ πρίγκηπας Ἀθερινοπούλους. Ὅθεν ἡ παρ’ ἡμῖν ἀριστοκρατία δὲν εἷνε τάξις τις προνομιοῦχος αἰώνων βίων ἀριθμοῦσα, καὶ ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν μεταδιδοῦσα με-
