τεμάχιον «pensée mélancolique» ἐπὶ τῷ θανάτῳ καὶ εἰς μνήμην τοῦ πολυκλαύστου Βούρβαχη. Ἐκ τῶν πρώτων τούτων δοκιμίων κατεφαίνετο ἡ ἐξιδιασμένη εὐφυΐα τοῦ νεαροῦ καλλιτέχνου ἐφελκύουσα τὸν θαυμασμὸν τῶν διδασκάλων καὶ προοιωνιζομένη ἔνδοξον τὸ μέλλον αὐτοῦ. Τῷ 1879 συνέθετο ἓν «terzetto», μεῖναν ἀδημοσίευτον, τὸ βὰλς «la jeunesse», πρὸς δὲ καὶ μεγάλην τινὰ, συμφωνίαν δι’ ὀρχήστραν, ἣν διηύθυνεν ὁ ἴδιος ἐν τῷ χειμερινῷ θεάτρῳ Ἀθηνῶν, κατὰ τὴν δημοσίᾳ γενομένην ἐκτέλεσιν αὐτῆς. Τῷ 1880, ἐκτὸς ὡραίου τινὸς βὰλς «carnaval de 1880», ἀφιερωθέντος τῷ κ. Φραβασίλῃ καὶ δημοσιευθέντος εἶτα ἐν Νεαπόλει, ἐποίησε διαφόρους Romances. Ἀλλ’ ἔτι μᾶλλον διετρανώθη ἡ πρὸς τὴν μουσικὴν ἀπαράμιλλος κλίσις καὶ δεξιότης αὐτοῦ εἰς δύο ἔργα, «Sonata per violino e piano» καὶ «Ave Maria,» τὰ ὁποῖα ἐκτελεσθέντα βραδύτερον ἐν Παρισίοις ἐνίσχυσαν τὰ βήματα αὐτοῦ εἰς εὐρύτερον καλλιτεχνικὸν στάδιον. Πρὸ τῆς εἰς Παρισίους μεταβάσεώς του ἐμελοποίησεν, ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τοῦ διδασκάλου του Σταγκαπιάνου, τετράπρακτον μελόδραμα ὑπὸ τὸν τίτλον «Olao» γραφὲν ἐπὶ τούτῳ ὑπὸ τοῦ κ. Α. Φραβασίλη.
Εἰς Παρισίους μετέβη τῷ 1882, ἔνθα τῇ γενναίᾳ προστασίᾳ τοῦ Marquis de Saint-Hilaire ἐξηκολούθησε καὶ διεπέρανε τὰς σπουδάς ἐν τῷ ᾨδείῳ ὑπὸ τὸν διάσημον μουσουργὸν Delibes. Ἅμα τῇ αὐτόθι ἐμφανίσει αὐτοῦ ὁ νεαρὸς Σαμάρας ἐγένετο γνωστὸς παρὰ τῇ λεπτοτέρᾳ κοινωνίᾳ τῆς εὐρωπαϊκῆς ταύτης μητροπόλεως. Ὁ Marquis de Saint-Hilaire εὐθὺς ἔσπευσε νὰ παρουσιάσῃ τὸν προςφιλῆ προστατευέμενον τῇ Société Académique des enfants d’Apollon, ὅπου πρῶτον δεῖγμα τῆς ἐξόχου μουσικῆς δεινότητος, ἐξετέλεσεν, ἐν μέσῳ τῶν ἐπευφημιῶν τοῦ ἀπαιτητικωτέρου ἐπὶ μουσικῇ λεπτότητι ἀκροατηρίου, τὰ ἀνωτέρω τεμάχια, τὴν Sonata καὶ τὴν Ave Maria συνοδευόμενος ὑπὸ τοῦ ἰδίου μαρκησίου διὰ τετραχόρδου, ᾄδοντος δὲ τὴν Prière τοῦ γνωστοῦ ἕλληνος ὀξυφώνου
