ὡς ἀπαύγασμα ἀπὸ φωτεινῆς ἑστίας, ἐκ τῆς παρ’ Ἰσοκράτει (Ἀρεοπαγ. 184. α.) ἔχούσης οὕτω : «Οὐ τοῖς ψηφίσμασιν, ἀλλὰ τοῖς ἤθεσι καλῶς οἰκείσθαι τὰς πόλεις».
Καὶ τὸ λόγιον τοῦτο ὑπενθυμίζει ἐπὶ λέξει σχεδὸν τὸ ἑλληνικόν: «Ὅμοιον ὁμοίῳ ᾀεὶ πελάζει», ἀντίστοιχον τοῦ ὁποιου εἶνε καὶ τὸ δημῶδες: «ὅμοιος τὸν ὅμοιο ἀγαπᾷ». Ἀλλά, καὶ ἂν ἀμφισβητηθῇ ἡ ἑλληνικὴ αὐτὴ προτεραιότης τοῦ ῥητοῦ, τὴν ἐξασφαλίζω ὅμως ἀκεραίαν σχεδόν, οἱ παρ’ Ὁμήρῳ (Ὀδυσ. Ρ. 218) σχετικοὶ στίχοι
«…………………… κακὸς κακὸν ἡγηλάζει,
ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον.»
Ὁ Ἀλέξανδρος, θαυμάζων τὴν ἔγκράτειαν καὶ τὴν ἔντιμον πενίαν τοῦ Φωκίωνος, τῷ ἔπεμψεν ἑκατὸν τάλαντα ὡς δῶρον, ἤτοι 600,000 δραχμῶν.
-Διὰ ποῖον λόγον μοῦ τὰ προσφέρει; ἠρώτησεν ὁ Φωκίων.
-Διότι, τοῦ ἀπεκρίθησαν οἱ ἀπεσταλμένοι, μόνον σὲ ἐξ ὅλων τῶν Ἀθηναίων νομίζει ἀγαθὸν καὶ ἐνάρετον.
-Τότε ἄς με ἀφήσῃ νὰ εἶμαι τοιοῦτος, ἀπήντησε καὶ ἀπέκρουσε τὴν προσφοράν.
Ὁ Σωκράτης, γεγηρακὼς ἤδη, ἀσθενήσας κἄποτε ἠρωτήθη πῶς αἰσθάνεται τὸν ἑαυτόν του.
-Περίφημα! ἀπεκρίθη. Ἐὰν μὲν ζήσω, θὰ ἀποκτήσω περισσοτέρους ὀπαδούς· ἐὰν ἀποθάνω, θὰ ἔχω περισσοτέρους ἐγκωμιαστάς.
Ἐστάλη ποτὲ ἐξ Ἀβδήρων πρέσβυς πρὸς τὸν Βασιλέα τῆς Σπάρτης Ἆγιν, πρὸς τὸν ὁποῖον ὡμίλησε διὰ μακρῶν ὑπέρ τῶν συμπολιτῶν του.
-Τίνα λοιπὸν ἀπάντησιν νὰ φέρω εἰς τοὺς συμπολίτας μου; ἠρώτησε συμπεραίνων ὁ Ἀβδηρίτης.
-Ὅτι σοῦ ἐπέτρεψα νὰ ὁμιλῇς τόσην ὥραν χωρὶς νὰ σὲ διακόψω! τοῦ ἀπήντησεν ὁ Ἆγις.
_-_045.jpg&oldid=124934){kind=link}