Ύμνος προς την Αφροδίτη

Ύμνος προς την Αφροδίτη Συγγραφέας: Σαπφώ

Greek Melic Poets, ed. Smyth, 1900. [1]

Ποικιλόθρον᾽v.l. ποικιλόφρον m. ἀθάνατ᾽ ἈφρόδιταἈφροδίτα dmau.,
παῖ Διός, δολόπλοκε, λίσσομαί σε
μή μ᾽ ἄσαισι μηδ᾽ ὀνίαισι δάμνα,
πότνια, θῦμον·

ἀλλά τυῖδ᾽ ἔλθ᾽, αἴ ποτα κἀτέρωτα
τᾶς ἔμας αὔδωςαὐδῶς p; αὐδὰς dm. ἀίοισα πήλυιπόλυ p; πηλοὶ l.
ἔκλυες, πάτρος δὲ δόμον λίποισα
χρύσιονχρύσεινον p. ἦλθες

ἄρμ᾽ ὐπαζεύξαισαὐπασδεύξαισα l; ὑποζεύξασα p., κάλοι δέ σ᾽ ἆγον
ὤκεες στροῦθοι περὶ γᾶς μελαίνας
πύκνα δίννεντεςδινῆντες p.; διννηντε v (a copy of l); δινεῦντες dm. πτέρ’ ἀπ᾽ ὠράνω͜ αἴθε-
ροςωρανω θερος l; αἰθέρος m. διὰ μέσσω.

αἶψα δ᾽ ἐξίκοντο, τὺ δ᾽, ὦ μάκαιρα
μει διάσαισ᾽ ἀθανάτῳ προσώπῳ,
ἤρε’ ὄττι δηὖτεδ’ ῆυ τὸ p. πέπονθα κὤττικὤτι dm.
δηὖτε κάλημι,

κὤττι ἔμῳκωτεμω l; κὄττι ἐμῷ c. μάλιστα θέλω γένεσθαι
μαινόλᾳ θύμῳ· τίνα δηὖτε πείθω
μαῖς ἄγην ἐς σὰντινα δηυτε πειθω και σαγήν εσσαν l; τιναδ’ ἐυτεπείθωμαι σαγηνέσσαν p. φιλότατα; τίς σ’, ὦ
Ψάπφ᾽, ἀδικήειἀδικήη Et. Mag. 485. 41.;

καὶ γὰρ αἰἢ l; εἰ other mss. φεύγει, ταχέως διώξει,
αἰ δὲ δῶρα μὴ δέκετ’, ἀλλὰ δώσει,
αἰ δὲ μὴ φίλει, ταχέως φιλήσει
κωὐκ ἐθέλοισακωϋκ ἐθέλουσα l..

ἔλθε μοι καὶ νῦν, χαλέπαν δὲ λῦσον
ἐκ μερίμναν, ὄσσα δέ μοι τέλεσσαι
θῦμος ἰμμέρρειἰμμέρρει Fick: ϊμέρει p., τέλεσον· σὺ δ’ αὔτα
σύμμαχος ἔσσο.