Βικιθήκη:Πνευματικά δικαιώματα
Η βασική αρχή που διέπει την Βικιθήκη είναι η απαγόρευση υλικού που παραβιάζει τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας οποιουδήποτε φορέα. Το περιεχόμενο που ήδη περιλαμβάνονται στη Βικιθήκη προσφέρονται στο κοινό υπό την άδεια Άδεια Ελεύθερης Τεκμηρίωσης GNU (GFDL) και την Creative Commons Attribution/Share-Alike License 3.0 (Unported) (CC-BY-SA 3.0). Το πλήρες κείμενο της άδειας GNU-FDL βρίσκεται στο GNU Free Documentation License.
Τα κείμενα που μπορούν να αναρτηθούν στη Βικιθήκη ακολουθούν εν γένει τις εξής προϋποθέσεις:
- Είναι ελεύθερα από πνευματικά δικαιώματα, ή
- Παρέχονται κατόπιν σχετικής άδειας του πνευματικού δημιουργού.
Ελεύθερα από πνευματικά δικαιώματα θεωρούνται τα έργα για τα οποία έχει λήξει η προστασία πνευματικής ιδιοκτησίας στη χώρα της πρώτης δημοσίευσής τους καθως και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, χώρα στην οποία εδρεύει το Ίδρυμα Wikimedia, το οποίο υλοποιεί τη Βικιθήκη, και φιλοξενούνται οι κύριοι διακομιστές του.
Τα έργα που φιλοξενούνται στη Βικιθήκη μετά από άδεια του δημιουργού τους θα πρέπει να δημοσιεύονται με άδεια όχι περισσότερο περιοριστική από τις άδειες CC-BY-SA 3.0 και GFDL. Σε γενικές γραμμές, θα πρέπει υπό όρους αναφοράς του δημιουργού να επιτρέπεται η δημιουργία παράγωγων έργων και η εμπορική χρήση του.
Η έννοια της εύλογης χρήσης μη ελεύθερου περιεχομένου δεν ισχύει στα εγχειρήματα της Βικιθήκης και απαγορεύεται ρητά.
Σκαναρισμένα έγγραφα, εικόνες, ηχογραφήσεις και βίντεο που χρησιμοποιούνται στη Βικιθήκη αλλά φιλοξενούνται στα Κοινά διέπονται από τις άδειες χρήσης που ισχύουν εκεί.
Ελληνική νομοθεσία[Επεξεργασία]
Σύμφωνα με το Νόμο 2121/93 όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 8 του Νόμου 2557/97 προβλέπονται τα εξής σχετικά με την διάρκεια προστασίας των κειμένων:
Άρθρο 29
Η διάρκεια γενικώς
1. Η πνευματική ιδιοκτησία διαρκεί όσο η ζωή του δημιουργού και εβδομήντα (70) χρόνια μετά το θάνατό του, που υπολογίζονται από την 1η Ιανουαρίου του έτους το οποίο έπεται του θανάτου του δημιουργού.
2. Μετά τη λήξη της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, το Δημόσιο, εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό Πολιτισμού, μπορεί να ασκεί τις εξουσίες αναγνώρισης της πατρότητας του δημιουργού και τις εξουσίες προστασίας της ακεραιότητας του έργου που απορρέουν από το ηθικό δικαίωμα κατά το άρθρο 4 παρ. 1 περιπτ. β΄ και γ΄ του παρόντος νόμου.
Άρθρο 30
Έργα συνεργασίας
Για τα έργα συνεργασίας η πνευματική ιδιοκτησία διαρκεί όσο η ζωή του τελευταίου επιζώντος δημιουργού και εβδομήντα (70) χρόνια μετά το θάνατό του, που υπολογίζονται από την 1η Ιανουαρίου του έτους το οποίο έπεται του θανάτου του τελευταίου επιζώντος δημιουργού.
Άρθρο 31
Ειδική έναρξη της διάρκειας
1. Για τα ανώνυμα ή ψευδώνυμα έργα η πνευματική ιδιοκτησία διαρκεί εβδομήντα (70) χρόνια από την 1η Ιανουαρίου του έτους που έπεται εκείνου κατά το οποίο το έργο κατέστη νομίμως προσιτό στο κοινό, εκτός εάν, πριν από την πάροδο αυτής της χρονικής περιόδου, ο δημιουργός αποκαλύψει την ταυτότητά του ή το υιοθετηθέν από το δημιουργό ψευδώνυμο δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την ταυτότητά του, οπότε εφαρμόζονται οι γενικοί κανόνες.
2. Όταν ένα έργο δημοσιεύεται σε τόμους, τμήματα, τεύχη, αριθμούς ή επεισόδια και η διάρκεια προστασίας αρχίζει από τη στιγμή που το έργο κατέστη νομίμως προσιτό στο κοινό, η διάρκεια προστασίας υπολογίζεται για κάθε μέρος χωριστά.
3. Η διάρκεια προστασίας ενός οπτικοακουστικού έργου λήγει εβδομήντα (70) έτη μετά το θάνατο του τελευταίου επιζώντος μεταξύ των ακολούθων προσώπων : του κύριου σκηνοθέτη, του σεναριογράφου, του συγγραφέα διαλόγων και του συνθέτη μουσικής που γράφτηκε ειδικά για να χρησιμοποιηθεί στο οπτικοακουστικό έργο.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε όλες τις διατάξεις του νόμου Ν 2121/93.